سپهرداد درانی | اشک‌هایی از جنس خاطره و تشکر / درباره فینال لیگ قهرمانان

سپهرداد درانی/تحریریه متافوتبال |  یوونتوس تیمی که خیلی ها علاقه مند بودند تا لقب پدیده این فصل لیگ قهرمانان اروپا را به آن بدهند بالاخره در مقابل آبی اناری پوشان شهر بارسلون بازی را واگذار کرد تا از کسب سه گانه جا بمانند و بارسلونا نماینده اسپانیا برای بار دوم بتواند سه گانه را کسب کند.

بعد از بازیهای مرحله نیمه نهایی و رخ دادن نتایج غیر منتظره, بارسلونای اسپانیا و یوونتوس ایتالیا در ورزشگاه المپیک برلین آلمان فینالی را برگزار کردند که اتفاقات مهمی را در بر داشت؛ خداحافظی ژاوی هرناندز و آندره پیرلو. یکی با لبهایی خندان و دیگری با چشمانی گریان. یکی خوشحال از کسب جام و دیگری ناراحت از نرسیدن به جام.

در برلین همه چشمها خیره شده بود به آلگری و شاگردانش تا ببینند برای مثلث msn چه تدبیری اندیشیده شده است. احتمالا الگری هم مثل بقیه به این باور رسیده که مسی مهار نشدنی است, او تا جایی که محدوده زمین به آن اجازه میدهد با توپ جلو می رود. او می دانست که سوارز از هوش بالایی بهره می برد و آنقدر باهوش است که حتی بازی بقیه را هم میتواند به راحتی بخواند و بداند که کجا باید بازی بدون توپ انجام دهد و کجا باید توپ را از آن خود کند. و نیمار هم خود را بخوبی با دو ضلع دیگر مثلث هماهنگ می کند.

پس اینبار الگری ترجیح داد به جای دفاع از گزینه حمله استفاده کند, کاری که تیمش به خوبی در دقایق اولیه بازی در حال انجام بود اما الگری توقع اشتباه خط دفاعی اش را نمیداد, اشتباهی که باعث به ثمر رسیدن گل اول بازی آن هم در دقایق اولیه بازی شد. بانوی پیر از دریافت گل شوکه شد و آبی اناری پوشان هم مسلط بر بازی.

جی جی بوفون در ناکامی بارسایی‌ّها در به ثمر رساندن گل بعدی شریک بود, و با واکنش هایی دیدنی مانع دریافت گل های بیشتر از سوی مهاجمان تیم بارسلون شد. و بارسلون آنقدر گل نزد تا موراتا بازهم در نقش یک سوپر قهرمان ظاهر شد و گل تساوی را وارد دروازه ترشتگن کرد. حالا همه چیز برای دو تیم بازهم برابر شد, هردو تیم کسب سومین جام را در نزدیکی خود می دیدند, اما دیری نگذشت که سوارز گلی کاملا مشابه به گل موراتا را وارد دروازه گورخرها کرد تا الگری بالاخره درک کند این سبک از بازی اگر در ایتالیا جواب میدهد هیچ جایی در فوتبال روز جهان ندارد. یوونتوس با همین سبک بازی توانسته بود به فینال بازی ها برسد اما اینبار دیگر آن همای سعادت همیشگی حضور نداشت, او رفته بود تا یوونتوس نه تنها نتواند گلی را برای بار دوم وارد دروازه بارسلون کند, بلکه در حالیکه این تیم یکپارچه حمله شده بود روی یک ضد حمله گل سوم را هم دریافت کرد.

یاران جی جی بوفون در حالی گل سوم را دریافت کردند که انتظار داشتند با به تساوی کشیدن بازی در نهایت با کنترل بازی به ضیافت پنالتی ها بروند که در آن حالت با حضور بوفون شانس آنها برای قهرمانی به طرز شگفت انگیزی بالا میرفت تا شاید بتوانند بعد از 19 سال بر قله اروپا بایستند و لقب پدیده فصل را هم بجای همای سعادت بر شانه هایشان به دوش بکشند.

آنها 12 سال پیش هم در نیمه نهایی رئال مادرید را شکست دادند و در فینال مغلوب میلان با سرمربیگری کارلو آنچلوتی شدند. اینبار هم تاریخ برای آنها تکرار شد.

الگری نتوانست سه گانه را کسب کند اما انریکه خیلی خوب به این مهم دست یافت و اولین فصل خود در بارسلونا را رویایی به اتمام رساند.که این خود شروع داستان اشک ها و لبخند های فینال برلین شد.

در فینالی که دو مغز متفکر از تیم های خود جدا شدند, دیدن اشک ها و لبخندها نه تنها برای هواداران این دو تیم بلکه برای همه فوتبال دوستان آسان نبود. اشک ها و لبخند های فینال برلین این بار برای همه طرفداران فوتبال تنها اشک به همراه داشت. هیچ کس مهندس تیکی تاکا با بازی های هوشمندانه و پاسهای خلاقانه اش را از یاد نمیبرد, همینطور که هیچکس ضربات آزاد هوشمندانه و پاسهای بی نقص آندرا پیرلو را از یاد نمیبرد. لبخندهای ژاوی مثل اشک های پیرلو فقط ناراحتی را برای هواداران به همراه داشت.

قهرمان بودن شاید لحظه ای باشد, شاید هم مداوم اما اسطوره بودن قطعا لحظه ای نیست. این قهرمانان نیستند که تاریخ را مینویسند, این اسطوره ها هستند که تاریخ را مینویسند و در تاریخ جاودانه خواهند ماند.

اشک ها و لبخند های فینال برلین برای از دست دادن اسطورگان دو تیم فوتبال مثل تمامی اشک ها برای خداحافظی با دیگر اسطوره های مردم بود اما جنسی دیگر داشت, اشک هایی از جنس خاطره و تشکر.