تولد روز | پاتریک کلایورت 39 ساله شد

«هیچ کس دلش برای تو تنگ نخواهد شد ، پاتریک» (ریچارد ادواردس)

«فکر نمی کنم یک قاتل، فوتبالیست قابلی باشد!» (فیل بال)

«اگر بازیکنان به دادم نمی‌رسیدند پاتریک دیوانه احتمالاً مرا می بلعید.» (میختو گنزالس خط نگه دار بازی بتیس-بارسلونا)

سال 1995، رادیو آمستردام:

خبر فوری : «شنوندگان عزیز باور کردنی نیست اما پدیده‌ی فوتبال هلند پاتریک کلایورت،در طی یک سانحه‌ی رانندگی مرتکب قتل شده! قربانی یک زن 47 ساله بوده اما دختری که همراه او بوده نیز در کماست. واقعاً تصادف تاسف‌انگیزی بود.»

سال 1996، دادگاه آمستردام:

«آقای پاتریک استفان کلایورت؛ شما به دلیل قتل غیرعمد و آسیب رساندن به یک دختر نوجوان در سانحه‌ی رانندگی و تجاوز از مرز سرعت مجاز، از سوی شورای عالی دادگاه آمستردام متهم شناخته شدید. شما محکوم به 240 ساعت کار به نفع دولت شده و گواهینامه‌ی رانندگی از شما سلب می‌شود. غرامت خانواده‌ی مقتول و دختر آسیب‌دیده نیز بر گردن شماست. همچنین شما از اتهام به تجاوز به یک دختر در مراسم شبانه به دلیل کافی نبودن مدارک و اسناد تبرئه می‌شوید. تمام!»

13 ژانویه‌ی سال 1998 پاریس ( گزارشگر بازی هلند- بلژیک) :

«پاتریک کلایورت کنترل روانیش رو از دست داده بینندگان عزیز. بله کارت قرمز! این تنه به سینه‌ی مدافع بلژیک استحقاق اخراج رو داشت و به نظر می‌رسه زمان خداحافظی از ترکیب اصلی تیم برای پاتریک رسیده باشه.»

شاید هیچ بازیکنی به اندازه پاتریک کلایورت بد شانس نبوده باشد. این وقایع فقط گوشه‌ای از زندگی پر فراز و نشیب مهاجم 39 ساله‌ی سابق بارسلونا است. مهاجمی که همیشه مورد اتهام و تهمت و انتقاد بوده ولی هرگز خود را نباخته است.

پاتریک استفان کلایورت در یکم جولای 1976 در آمستردام چشم به دنیا گشود. پدر روزنامه فروش او اهل سورینامی و مادرش از کیراسو (آمریکای میانی) بود. او مسیر خود را از آکادمی آژاکس آغاز کرد و به عضویت نسل طلایی تیم اول لیگ هلند یعنی آژاکس در دهه‌ی 90 در آمد.

اولین بازی رسمی او برای آژاکس در 21 آگوست 1994 اتفاق افتاد. مهاجم 18 ساله در سوپرکاپ هلند گل اول تیمش را برابر فاینورد؛ رقیب سنتی آژاکس، به ثمر رساند تا فاتح جام باشد. در شرایطی که فقط 18 دقیقه به پایان فینال جام باشگاه‌های اروپا در سال 1995 باقی مانده بود شماره‌ی 18 به بازی آمد و در دقیقه‌ی 85 دروازه‌ی میلان را گشود تا او در اولین حضور جدی خود در این رقابت‌ها، جام را از وین اتریش به خانه ببرد.

سران میلان او را بلافاصله جذب کردند اما او در میلان چندان درخششی نداشت و راهی بارسلون شد. او در طی 192 حضور خود طی 6 سال برای بارسا 91 گل به ثمر رساند و تبدیل به چهارمین گلزن برتر تمام تاریخ بارسا شد.

در فصل 2004 رایکارد در شرایطی که پاتریک آماده بود او را به یک نیمکت‌نشین تبدیل کرد اما حضور او به عنوان بازیکن ذخیره با گلزنی همراه بود. در بازی با سلتاویگو، او بارسا را از شکست خانگی نجات داد اما مهمترین و به یادماندنی‌ترین گل او در الکلاسیکوی همان سال اتفاق افتاد. در شرایطی که بارسا یک گل عقب بود پاتریک کلایورت به جای ساویولا به زمین آمد و بلافاصله با ضربه‌ی سرخود سانتیاگوبرنابئو را غرق در سکوت کرد.

شاید درخشش عالی او در دیداری که از قهرمانی هم برای هواداران بارسا مهم‌تر بود او را در زمره‌ی اسطوره‌های این تیم قرار داد اما لجبازی‌های فرانک رایکارد پایان نداشت. پاتریک در تابستان بارسا را ترک کرد و به قدری از رایکارد عصبی بود که در مصاحبه در نیوکاسل گفت: «فرانک رایکارد بی‌فکرترین و ترسوترین مربی است که تا به حال دیده‌ا ! او در شرایطی که به من نیاز داشت فقط به خاطر سیاست‌های مسخره‌اش، من را روی نیمکت می‌گذاشت تا به ظاهر نشان دهد که حتی با هموطنانش شوخی ندارد و شایسته‌سالار است! مضحک است که تمام زحماتم را فراموش کرد، من هم او را فراموش می‌کنم.»

و بدین ترتیب بود که رابطه‌ی فرانکی و پت که همچون پدر و فرزند گرم و صمیمی بود، از هم گسیخت. او در انگلیس در تیررس تمام کارشناسان قرار گرفت تا جائی که پائول انکنهت، ریچارد ادواردس، فیل بال، گرام سونس و ... او را شدیداً مورد انتقاد قرار دادند. فشارها تا حدی زیاد بود که پاتریک مصدوم، راهی والنسیا شد اما در آنجا هم کیکه فلورس او را به حال خود نگذاشت. بنابراین پت راهی آیندهون شد و در حالیکه اغلب مصدوم بود با 16 بازی و 3 گل زده، در نهایت این تیم را ترک کرد و به لیل فرانسه پیوست. او می‌گوید: «وقتی مطبوعات در یک کشور نفوذ زیادی داشته باشند، با هدف قرار دادن شخصی خاص؛ به راحتی می‌توانند او را نابود کنند.»

بدین ترتیب پاتریک بدشانس در برابر دنیا ایستادگی کرد. دوست صمیمی فیلیپ کوکو و ریوالدو، در لیل دیگر هیچ جنجالی برپا نکرد و حتی شب‌ها نیز از کلوپ‌های راک و پاپ نیز دوری کرد. در سال 2008، پاتریک کفش‌هایش را برای همیشه آویخت.

بهترین گلزن تمام تاریخ هلند با 40 گل، در سال 2004 از تیم ملی خداحافظی کرد اما هنوز هم هواداران فوتبال پسر شکلاتی بلند قد را فراموش نکرده‌اند. پاتریک با تمام خصوصیات خاص خود و زندگی پر فراز نشیبش حالا به آرامش رسیده و فروم‌های هواداران بارسا در سراسر دنیا نشان می‌دهد که هیچ چیز باعث این نشده که آنها پاتریک دوست داشتنی را فراموش کنند. بی شک ضربات رو پایی او در میان خیابان‌های فقیرنشین آمستردام در دل کودکان بینوای سرزمین گل‌ها همیشه ماندگار خواهد ماند و به الگویی برای آنها تبدیل خواهد شد.