زهرا اسدی | امپراتوری ویرانگــر

مرد شماره یک پرسپولیس همچنان بی‌رقیب است. نه به لحاظ عملکرد، که اشتباه‌های ویرانگر سوشا مکانی در فصل پیش را هنوز از یاد نبرده‌ایم. او برای «یک» ماندن بی‌رقیب است. برای ایستادن درون دروازه‌ای که در این سال‌ها پایه‌هایش همیشه لرزان بوده و نه سوشا مکانی و نه هیچ دروازه‌بان دیگری نتوانستند به آرامش و اطمینان برسانندش.
برای سرمربی پرسپولیس اما اینها دلیل محکمی نیستند که دروازه‌بان مورد اعتمادش را کنار بگذارد و برایش رقیب بتراشد. اتفاقا برعکس، برانکو همه اطمینان و اعتمادش را یک‌جا گذاشته کف دست سوشا و او را از بابت فیکس بودن در فصل پیش‌رو آسوده ‌خاطر کرده است.
نه که جز او دروازه‌بان دیگری برای تیمش نخواهد، نه اما مدنظرش دروازه‌بانی است بی‌ادعا که بدون اخم و اعتراض روی نیمکت‌ بنشیند و توقع بازی کردن نداشته باشد. یکی که ذخیره بودنش را پذیرفته و به‌عنوان نفر دوم به پرسپولیس آمده باشد. دروازه‌بانی نه مثل مسعود همامی که انتظار داشت با هر اشتباه سوشا- که کم هم نبودند- کادر فنی دروازه‌ را به او بسپارد.
آقای سرمربی همان‌گونه که در مصاحبه‌های پیشین خود گفته بود، دنبال یک دروازه‌بان دوم می‌گردد نه یک رقیب برای سوشا مکانی. بر خلاف بیشتر مربیان، او نمی‌خواهد دو دروازه‌بان همسطح داشته باشد تا سوشا با خیال راحت همه تمرکز خود را بگذارد روی دروازه‌بانی و ترس از نیمکت‌نشینی، خاطرش را نیازارد.
می‌شود حق را به برانکو داد اما به شرطی که دروازه‌بان منتخبش یکی باشد مثل مهدی رحمتی. به همان اندازه توانا و بی‌رقیب در دروازه‌بانی که در روزهای سخت بشود به او تکیه کرد. پرسپولیس هم اگر دروازه‌بانی در قواره رحمتی داشت، می‌توانست بر دیگر گزینه‌ها چشم بپوشد و با یکی دو تا دروازه‌بان کم‌تجربه در کنار او، لیست سه نفره‌اش را ببندد.
حال آنکه تنها شباهت امروز سوشا با رحمتی، شرط و شروط اوست برای همیشه فیکس بودن و عجیب اینکه برانکو ایوانکوویچ هم در پذیرفتن این شرط، تردید نکرده. مبهم‌ترین بخش ماجرا هم همین است. اینکه سرمربی پرسپولیس چطور دروازه تیمش را به نام سوشای پراشتباه رزرو کرده که حتی حاضر نیست با جذب یک دروازه‌بان همسطح، او را به رقابت وادارد.
رد کردن همامی هم به همین خاطر بود. دروازه‌بانی که حتی اشتباه‌های تکراری رقیبش هم دلیلی برای بازی کردن او نبود و شایعه‌ها می‌گفتند که سوشا با خرید کتانی نایکی برای اعضای کادر فنی، آنها را نمک‌گیر کرده است. همان شایعه‌ها امروز هم دلیل مشابهی را برای «یک» ماندن و مهم‌تر از آن «بی‌رقیب» ماندن سوشا مکانی می‌جویند.
راست و دروغش گردن راوی اما همین چند هفته پیش از زبان شایعه‌ها شنیدیم که زیرآب سرگئی پاشنکو را هم او زده. سرمربی پرسپولیس نام این دروازه‌بان اهل مولداوی را در لیست خریدش نوشته بود و باشگاه هم با او وارد مذاکره شد. با یک جلسه مذاکره، به توافق رسیدند و همه چیز به همان سرعت منتفی شد.
درست همزمان با انتشار خبر توافق پرسپولیس و پاشنکو، سوشا مکانی به باشگاه رفت و بعد از آن بود که سرپرست کم‌حرف پرسپولیس مصاحبه کرد و گفت که هیچ توافقی با دروازه‌بان سابق ملوان حاصل نشده است. از آن روز، لحن مصاحبه‌های برانکو هم عوض شد و مدام می‌شنیدیم و می‌خواندیم که «سوشا دروازه‌بان اصلی ماست و دنبال یک دروازه‌بان دوم هم هستیم.»
تاکیدش بر همین «دوم بودن» بود و باشگاه‌نشین‌های بی‌پول هم از خدا خواسته، رفتند سراغ دروازه‌بان‌هایی که نه بازی کردن در پرسپولیس را متوقع باشند و نه پول زیادی بخواهند. از جمله گزینه‌های باشگاه، مهرداد طهماسبی- دروازه‌بان صبا- و سعید ابراهیم‌پور- دروازه‌بان نساجی- بودند که طهماسبی «دوم» بودن را نپذیرفت و گزینه لیگ یکی‌شان هم برای پوشیدن پیراهن پرسپولیس، به رضایت باشگاه نساجی نیاز دارد.
خلاصه اینکه الان سوشا مکانی یکه‌تازی می‌کند و مرتضی قدیمی‌پور را هم در اندازه‌‌ای نمی‌داند که به خاطرش نگران باشد. از سویی خیالش راحت است که برانکو برایش رقیب نمی‌تراشد و مهم‌تر اینکه هیچ دروازه‌بانی حاضر نیست به شرط ذخیره بودن به پرسپولیس بیاید. این در حالی است که سوشا مکانی در سال‌های پیش از این دوبار رباط صلیبی عمل کرده و پرسپولیس نیاز دارد که دروازه‌بانی هم‌سطح و حتی قوی‌تر از او داشته باشد تا اگر چنین مصدومیتی تکرار شد و یا هر مصدومیت دیگری اتفاق افتاد، دروازه‌اش خالی نماند. این اما انگار تنها موردی است که کادر فنی به آن فکر هم نکرده که اینطور  اعتبار و اعتمادش را برای سوشا خرج می‌کند.
به لطف اعتماد بی حد سرمربی، این پرسپولیس حالا گستره امپراتوری سوشا مکانی است و نه سرمربی و باشگاه، که او است که تصمیم می‌گیرد کدام دروازه‌بان قرمزپوش شود. حال آنکه خود او و دروازه‌اش در خیلی از بازی‌های فصل پیش پاشنه‌ آشیل پرسپولیس بودند. پاشنه‌ آشیل تیمی که به خاطر اشتباه‌های سوشا امتیازهای بسیاری را از دست داد و عجیب اینکه امروز، ساده‌لوحانه به شرط‌ و شروط همین دروازه‌بان تن داده است.
سوشا مکانی را حتی می‌توانیم یکی از ضعیف‌ترین دروازه‌بان‌های تاریخ پرسپولیس لقب بدهیم و این پرسش‌مان که او به خاطر کدام بازی و با کدام عملکرد خیره‌کننده توانسته سرمربی را با همه اعتمادش در مشت خود بگیرد، همچنان بی‌پاسخ مانده. پرسش دیگرمان این است که اصلا برانکو چرا دنبال دروازه‌بان می‌گردد؟
او روز پنج‌شنبه بار دیگر به مسوولان باشگاه گفته که تیمش به یک دروازه‌بان دوم نیاز دارد و ای کاش توضیح می‌داد که این دروازه‌بان را به چه منظور می‌خواهد؟ دروازه‌بانی که تمام فصل را روی نیمکت‌ بنشیند و به خاطر بازی کردنش- اگر چنین فرصتی نصیب او شود- دل‌مان بلرزد، به چه کار پرسپولیس می‌آید؟ غیر از این است که یک هزینه اضافه را بر دوش باشگاه خواهد گذاشت؟ باشگاهی که البته در این مورد اصلا با برانکو ایوانکوویچ هم‌رای نیست اما زورش نمی‌رسد که روی حرف او حرف بزند.
مسوولان پرسپولیس و به ویژه عبدی و قنبرپور بارها به سرمربی تاکید کرده‌اند که پرسپولیس به دو دروازه‌بان همسطح نیاز دارد تا اگر فردا روز سوشا مکانی آسیب دید و یا محروم شد، دغدغه‌ای نداشته باشند اما موضوع این است که برانکو حرف آنها را نمی‌خرد و ورد زبانش شده سوشا. اینکه سوشا این اعتماد راسخ را چگونه به دست آورده، ما هم نمی‌دانیم اما هیچ بعید نیست که آقای سرمربی در واکنش به مخالفت باشگاه با جذب وحید طالب‌لو اینطور  به لجبازی افتاده باشد.