Sam Lopresti | چرا فیلیپ مکسس بی ثمرترین بازیکن میلان است؟

Sam Lopresti|نومیدی و دلسردی مؤلفه ی همیشگی وضعیت هواداران میلان در دو سال اخیر بوده است. حتا اگر میلانی ها از آن تیم رؤیایی کارلو آنچلوتی دور افتاده باشند، باید – دست کم روی کاغذ – از بسیاری از تیم هایی که در فصل های اخیر توانستند در رتبه های بهتری در لیگ جای گیرند، قدرتمندتر باشند.

برخی بازیکنان مانند دیگو لوپز و بوناونتورا به خوبی توانستند خود را تبرئه کنند. دیگران اما جای تردید دارند.

یکی از بازیکنانی که احتمالاً بیشترین عذاب را بر هواداران این باشگاه تحمیل کرد، در عین حال نماد بی کفایتی های میلان در این اواخر بوده است.

فیلیپ مکسس ثابت کرد که یک جانشین بی کفایت برای مدافعان اسطوره ای باشگاه میلان بود. وقتی که او را با فرانکو بارسی، بیلی کاستاکورتا، الساندرو نستا و پائولو مالدینی مقایسه کنیم، این مرد فرانسوی به نظر به طور فاحشی فاقد توانایی های لازم است.

مکسس از سال 2011 بازیکن میلان بوده. از زمان پیوستن اش به میلان تا کنون 81 بار در سری آ به میادین رفته، و 30 بار کارت زرد دریافت کرده است. این یعنی در 37 درصد بازی هایش مورد اخطار داوران قرار گرفته است. همین فصل اخیر، او در 18 بازی از ابتدا در ترکیب تیم قرار گرفت و در نیمی از آن ها با کارت زرد داور مواجه شد.

تمایل او به از دست دادن خونسردی فراتر از کارت های زرد است. در هر یکی از دو فصل اخیر، مکسس به خاطر کارهای احمقانه اش با محرومیت های بلند مدت تنبیه شد.

فصل گذشته در جریان اولین دیدار میلان برابر یوونتوس، مکسس با یک ضربه مشب به استقبال کیه لینی رفت. وی به خاطر یک رفتار دیگر در اواخر بازی از زمین اخراج شد، اما تصاویر ویدئویی به وضوح ضربه مشت او به کیه لینی را نشان می دادند. وی علاوه بر یک بازی محرومیت، سه جلسه دیگر به سبب این رفتارش از حضور در میادین محروم شد.

در دیدار روز 24 ژانویه میلان برابر لاتزیو، این ملی پوش فرانسوی بار دیگر در اثر درگیری با استفانو مائوری از میدان اخراج شد. وقتی که کارت قرمز داور را دید، به کاپیتان لاتزیو حمله ور شد، گلوی او را چسبید و فقط با وساطت هم تیمی هایش بود که او را رها کرد.

چهار جلسه محرومیت دیگر برایش ثبت شد، البته خوش شانس بود که همین قدر جریمه برایش بریده شد. وی سرانجام پس از هفته ها دوری به ترکیب میلان بازگشت.

این دو اتفاق، در واقع دو صحنه انضباطی برجسته ی او بودند، که برایش البته گران تمام شدند. مکسس به این ترتیب از زمان انتقالش از رم به میلان، در 17 دیدار محروم بوده.

آن چه در مورد مکسس بیش از همه رنج آور است این است که وقتی در وضعیت مطلوبی به سر می برد، چندان هم بازیکن بدی نیست. لحظه هایی هم که به کار هجومی روی می آورد از خود شم گلزنی بالایی نشان می دهد. وی پس از گذران محرومیت خود دو گل خیلی تند و تیز به ثمر رساند و در دوران فعالیت خود در میان پنج بار پاس گل داده که برای یک مدافع آمار خوبی به حساب می آید.

وی در خط دفاع هم می تواند مؤثر باشد. تکل ها و قطع توپ های او بسیار حرفه ای است. همین فصل اخیر، آمار تکل های او 1.6 در هر بازی بود. اوج تکل های او در رم بود به ازای هر بازی 2.6. اگر سعی کند بازی عاقلانه ای از خود نشان دهد، البته می تواند یک مکمل خوب در خط دفاع باشد، با این حال هرگز یک رهبر خوب برای کارهای دفاعی نیست.

وجه دیوانه کننده قضیه از این قرار است که تقریباً هیچگاه نمی توان پیش بینی کرد مکسس در کدام حالت و وضعیت خود در زمین ظاهر می شود. مکسسِ خوب می تواند یک یاری رسان باوقار باشد، مکسسِ بد بدون استثنا از بازی اخراج می شود.

متأسفانه مکسس بد بیشتر در میادین حاضر است و بیشترین توجه رسانه ها را به خود جلب می کند. به همین خاطر است که هواداران میلان از اتمام قرارداد او در پایان ماه ژوئن خوشحال به نظر می رسیدند – و بسیار عصبانی وقتی شنیدند که قراردادش تمدید می شود.

طبق نظر جیانلوکا دی ماریتزو، خبرنگار ورزشی ایتالیا، سیلیو برلوسکونی از این تمدید قرارداد حمایت کرد، و از مربی جدید باشگاه یعنی سینیشیا میهایلوویچ نیز چنین درخواستی داشت.

 از زمانی که کنسرسیوم "بی" سرمایه گذاری بر میلان را آغاز کرد، میلان در صدد جذب مهاجمان متعدد برآمده است، اما کمتر مدافعی را در بازار هدف قرار داده. برای برخی هواداران میلان، این واقعیت که مکسس به جای آن که با یک مدافع بهتر تعویض شود، تمدید قرارداد شده، دلیل دیگری است بر این که ضعف خط دفاعی باشگاه و فقدان یک بازیساز در این ناحیه در فصل بعد نیز همچنان ادامه خواهد داشت.

فیلیپ مکسس چه در زمین باشد چه در رسانه ها، چهار سال است که مایه ی سردرد هواداران میلان شده است.

هیچ بازیکن دیگری هم مانند او تا این حد هواداران روسونری را به ستوه نیاورده است.

مترجم: آرش گنجی

منبع: bleacherreport.com