وصال روحانی | از این تیم آبی گرم نمی‌شود

مشکل پرسپولیس فقط اکتفا به یک امتیاز در دو مسابقه اولش در فصل جدید لیگ برتر فوتبال کشور نیست و معضل عمده‌تر این تیم این است که در سه هفته بعدی و در هفته‌های سوم تا پنجم لیگ با رقبایی مواجه است که از پدیده و استقلال خوزستان به وضوح قوی‌تر نشان می‌دهند و در دو مورد از سه مورد، قرمزها میهمان حریفان خواهند بود. پرسپولیس که ابتدا میهمان سپاهان است، سپس پذیرای ذوب‌آهن و سرانجام میهمان فولاد، در دو هفته نخست لیگ همانی نشان داد که همگان از همان آغاز به آن می‌اندیشیدند و آن یک تیم کاملا متوسط با سقف پروازی کوتاه و با انواع ناهمگونی‌ها و ایرادات است و تیمی که عملا هیچ مهره برجسته‌ای ندارد و نقشه راهش مشخص نیست و چون شکل بازی‌اش کارآمد نیست و به اتفاقات دل بسته و تاکتیک‌هایش تکراری و مبهم و قابل پیش‌بینی است، فقط خودش را خسته می‌کند.

گزینش‌های غلط برانکو
مشکل پرسپولیس فعلی ریشه در زمان دارد و به فصل جاری منحصر نمی‌شود ولی کمبودهای فنی تیم فعلی به‌طور کامل مرتبط با گزینش‌های غلط برانکو است. سرمربی کروات پرسپولیس و حامیان او دو اشتباه عمده را در 7 ماه اخیر مرتکب شده‌اند. یکی از آنها به‌کارگیری او در دو ماه و نیم آخر فصل پیش و در شرایطی بود که معلوم بود برانکو نمی‌تواند تفاوت اساسی را در تیم تحت هدایت حمید درخشان ایجاد کند و به‌کارگیری زودتر از موعد وی فقط باعث ثبت نتایج بد اواخر فصل به نام وی و به اصطلاح سوخت شدن او و افتادن سریع و زودهنگامش از چشم هواداران شد.

زمامداری مردی که لیگ ما را نمی‌شناسد
اشتباه دوم در ارتباط با ایوانکوویچ سپردن کامل امور نقل و انتقال‌ها و جذب یا جذب نکردن نفرات توسط وی در شرایطی بود که او کمترین اطلاعات را از شرایط کنونی لیگ و بازیکنان برتر یا به‌دردنخور آن دارد. اینکه او با خواستن جوان‌ترها و نه گفتن به مسن‌ترهایی مثل سید جلال حسینی و فرناندو گابریل فردای تیمش را بیمه کرد، حرف بی‌معنایی است زیرا هر اقدام و مانوری باید منجر به کسب نتیجه شود و اگر محصول جوانگرایی و پرهیز از جذب میانسالان و مهره‌های پرتجربه کسب نتایجی است که در دو هفته اول فصل جدید شاهد آن بوده‌ایم، همان بهتر که پرسپولیس به پیرها گرایش می‌یافت و مثلا مثل سایپا به جذب پرتجربه‌ها می‌پرداخت که تا به حال چهار امتیاز برایش به ارمغان آورده‌اند و تیم‌شان تا به حال یک گل خورده هم ندارد.

تداخل وظایف
ترکیب فعلی پرسپولیس جمعی است که در آن به سبب قلت دوران حضور بازیکنان در کنار یکدیگر تداخل وظایف کاملا آشکار است و «عوض و بدل» کردن مهره‌ها توسط برانکو نیز برای راه انداختن تیمش و جبران برخی محرومیت‌ها و مصدومیت‌ها اثر عکس گذاشته است. در سیستم دلخواه برانکو نه از حاتمی که پیش‌تر یک مدافع راست بود، یک مدافع چپ خوب ساخته شده و نه رامین رضاییان در دفاع راست همانی نشان داده که در راه‌آهن نشان داده بود. در دفاع وسط ترکیب ماریچ با نورمحمدی در مسابقه دوم همانقدر بد بود که آرایش ماریچ با بنگر در مسابقه نخست ضعیف جلوه کرد و در خط میانی معلوم نیست چه کسی خط بازی را تعیین می‌کند و کارها غریزی است و هر کس در لحظه‌ای بر اساس تشخیص خودش استارت می‌زند و امیدوار است که نفوذش گرهی را بگشاید و در خط حمله توپ‌ها یا دیر به مهاجمان سرخ می‌رسد یا به موقع می‌رسد اما زور و سرعت این مهاجمان به مدافعان قوی‌تر و فیزیکی‌تر رقیب نمی‌رسد.

چه گل مسخره‌ای!
در مورد دروازه‌بانان پرسپولیس نیز چیزی نگوییم بهتر است زیرا لابد دیده‌اید که در اهواز و در نبرد با استقلال خوزستان دروازه‌بان دوم سرخ‌ها (ایمان صادقی) چه گل مسخره‌ای خورد و او سنگربانی است که برانکو مخصوصا بر جذبش اصرار ورزید تا به‌زعم وی برای سوشا مکانی در پست دروازه‌بان ثابت تیم فشار روحی ایجاد نشود ولی باید پرسید مگر مکانی دروازه‌بان برجسته و بی‌نقصی بوده که هیچ جانشین همسطحی را نطلبد و تازه اگر هم چنین جلوه کرده است، آیا امکان ندارد چنین دروازه‌بان‌هایی گاه محروم و مصدوم شوند و اگر اینچنین بود، چرا سوشا دو هفته است حق بازی ندارد و یک جلسه محرومیت اضافی هم برای او در کار است؟

آنها فرصت نمی‌دهند
ساده‌ترین توجیه و بی‌عاقبت‌ترین کار این است که ابتدا بگوییم آنچه در دو هفته اول لیگ برای سرخ‌ها روی داده، اشتباهات بدیهی و معمولی ابتدای هر فصلی است که امکان وقوع آن برای هر تیمی وجود دارد و سپس مدعی شویم که چون اکثر این نفرات جوانند لاجرم بهتر خواهند شد و پرسپولیس هم به درجات بالاتری خواهد رسید. حقیقت امر این است که پیشرفت بدیهی تیم احتمالا به کسب یکی از مقام‌های ارشد لیگ منجر نمی‌شود و چون این اتفاق در پرسپولیس در حال شکل‌گیری است افکار عمومی و سلایق هواداران آن را برنمی‌تابد و ادامه روند کنونی را تحمل نمی‌کند و در صورت ثبت نتایجی منفی برای قرمزها در سه هفته بعدی لیگ، چه بسا مدیران سرخ مجبور به تعویض برانکو قبل از دربی تهران (در هفته یازدهم)‌ شوند و شاید هم صبر کنند و او را با پرونده شکست احتمالی در آن مسابقه رفتنی و پرونده ناکامی‌اش را دوقبضه کنند!

بدون برانکو یا بدون مدیران؟!
در هر دو صورت سیاست بهره‌گیری از برانکو در زمانی نامناسب و در جمعی متوسط و معمولی، آثار منفی عظیمش را کاملا آشکار ساخته و از حالا می‌توان افق پیش رو را بدون ایوانکوویچ تصور کرد اما آیا یک پرسپولیس بدون مدیران فاقد قدرت تصمیم‌گیری درست، بهتر و با عاقبت‌تر و عاقلانه‌تر از یک پرسپولیس فاقد برانکو نخواهد بود؟!