سعید زاهدیان | پایتخت چند تیم فوتبال می‌خواهد؟!

در هفته سوم لیگ 3 تیم تهرانی مقابل رقبای شهرستانی خود بازی را باختند؛ البته شکست پرسپولیس مقابل سپاهان و متعاقب آن پیروزی دیگر تیم اصفهانی مقابل تهرانی‌ها – ذوب‌آهن بر استقلال - در کانون توجهات قرار گرفت تا مهر تاییدی باشد بر این ادعا که پایتخت فوتبال تغییر کرده است و تهران دیگر صاحب فوتبال قدرتمند گذشته نیست. به فاصله کمتر از 24 ساعت از پایان هفته سوم لیگ برتر، حمیدرضا گرشاسبی مدیرکل ورزش و جوانان استان تهران در کنفرانس خبری خود واقعیت‌هایی را برملا می‌کند که ریشه اصلی شکست‌های تیم‌های تهرانی مقابل رقبای شهرستانی است.
گرشاسبی به لحاظ آمار و ارقام اعدادی را بیان می‌کند که قابل تعمق است. او می‌گوید: جمعیت تهران برابر با 13 استان کشور است و تهران با این جمعیت در سال 93 کمترین بودجه و اعتبارات را در کشور دریافت کرده است.»
این یعنی فاجعه؛ فاجعه‌ای که فوتبال پایتخت را نابود کرده و به همین دلیل سال‌هاست که بزرگترین تیم‌های باشگاهی تهران یعنی پرسپولیس و استقلال در رقابت با تیم‌های شهرستانی بازنده می‌شوند و با حسرت تماشاگر جشن قهرمانی و بالا رفتن جام در شهرستان‌ها هستند.
افول فوتبال پایتخت از همان روزی آغاز شد که سیاستگذاران اصلی ورزش با سیاسی کاری و البته فشار‌های برخی نمایندگان مجلس به این نتیجه رسیدند که باید از تعداد تیم‌های باشگاهی تهران کاسته شود و تیم‌ها به شهرستان‌های دیگری انتقال پیدا کنند. این تصمیم که در ابتدا منجر به نابودی پاس – یکی از بزرگترین باشگاه‌های ایران – شد، تبعات دیگری هم به دنبال داشت. خروج سایپا، پیکان و صبا به شهرستان‌های دیگر و از بین رفتن پشتوانه‌های این باشگاه‌های بزرگ یعنی هما، بانک ملی و... کار را به اینجا رسانده که دو تیم استقلال و پرسپولیس تعداد انگشت‌شماری بازیکن تهرانی در ترکیب خود دارند که عملا آنها هم ساخته شده در روزهای پایانی فوتبال تهران هستند و از این به بعد هر چه می‌گذرد، از تعداد این بازیکنان کاسته می‌شود و فوتبالیست‌های تهرانی کم و کمتر می‌شوند. در واقع از بین رفتن باشگاه‌های تهرانی رابطه‌ای مستقیم با موضوع پرورش استعدادها در تهران داشته است. بحث از بین رفتن زمین‌های خاکی و فوتبال محلی به واسطه شهرسازی نادرست و بی‌توجهی شهرداری تهران به سرانه ورزشی و خراب کردن زمین‌های خاکی هم که تکرار مکررات است.
آنچه امروز در تهران می‌بینیم، فوتبالی به تاراج رفته و باشگاه‌هایی رو به نابودی است که در پدید آمدن وضعیت فعلی همه دستگاه‌ها – از شهرداری تا وزارتخانه‌هایی که در گذشته تیمداری می‌کردند – نقش داشته‌اند و به نظر می‌رسد برای احیای فوتبال پایتخت لازم است که طرحی نو درانداخته شود و براساس شهرسازی جدید و معماری امروزی، با الگوبرداری از کشورهایی که از این دست بحران‌ها عبور کرده‌اند، شرایطی ایجاد شود که فوتبال تهران آهسته آهسته جان تازه‌ای بگیرد.
البته که در مواردی بازگشت به عقب لازم است و وزارت ورزش، اداره کل تربیت بدنی تهران و فدراسیون فوتبال به تنهایی از پس کار برنمی‌آیند و لازم است که دستگا‌ه‌های دیگر و وزارتخانه‌هایی که در گذشته متولی بخشی از فوتبال تهران بودند، دوباره به تیمداری رو بیاورند و شاهد بازگشت تیم‌های سازنده‌ای مثل هما، بانک ملی و... باشیم.
تهران با این جمعیت – به عبارتی معادل 13 استان – به تیم‌های بیشتری در فوتبال نیاز دارد و تا زمانی که این نیاز اساسی پاسخ داده نشود، نمی‌توان آینده روشنی را که در آن بازیکنان جدید و استعدادهای تازه‌ای متولد شده‌اند برای پایتخت متصور شد.