وصال روحانی | مظلــــــــــومی نیمه مربیـــــان را تمام و کمال باخت

آنچه سبب شد استقلال پس از دو برد متوالی و صدرنشین شدن در لیگ برتر فوتبال کشور، جمعه شب در تهران صفر-2 به ذوب‌آهن ببازد و به رده چهارم جدول تنزل کند، کم آوردن در یک جنگ پایاپای با حریف پرتلاش اصفهانی‌اش بود. اگر بازی به جای 90 دقیقه 70 دقیقه‌ای بود و چنانچه آبی‌ها فرصت‌های عالی نیمه اول‌شان توسط برهانی و پروپژیچ را گل می‌کردند 3 امتیاز این دیدار را هم می‌گرفتند اما اولا فوتبال 90 و چند دقیقه است و ثانیا در نیمه دوم که همیشه نیمه مربیان نامیده شده، یحیی گل‌محمدی به شدت بر پرویز مظلومی چربید و آبی‌ها هنوز شادی دو هفته اول لیگ را حس نکرده، وارد حاشیه شدند و دیروز را مشغول جمع کردن ضایعات دیدار جمعه شب و جواب دادن به سوالاتی بودند که پیوسته از آنها پیرامون فروپاشی‌شان در این مسابقه می‌شد. این ناکامی تاییدی بر این فرضیه پرطرفدار و بارها مطرح شده در دو هفته گذشته بود که تصریح می‌کرد فقط براساس دو بازی نخست آبی‌ها نباید روی آنها قضاوت کرد و راه طولانی است و شرایط دشوار و استقلال که در هفته‌های اول و دوم یک «سیاه‌جامگان هنوز شکل نگرفته» و «ملوان دچار بحران‌های مدیریتی» را برده بود، هنوز به زمین سفت نرسیده است. پریشب با رسیدن آبی‌ها به چنین زمینی بلافاصله ایرادات فنی‌شان رو شد و بازی روان ذوبی‌ها در نیمه دوم و دروازه‌بانی عالی سید مهدی رحمتی که آبی‌ها را از خوردن سه چهار گل مسلم دیگر نجات داد، این باور را موجه‌تر ساخت که استقلال هنوز به یک مرحله ثبات و شناخت از خود نرسیده و کارش ناقص است و باید از نو و بسیار بیشتر از گذشته تلاش کند.
فقدان خلاقیت در خط میانی
ناکامی بزرگ و تازه استقلال برابر ذوب‌آهن که چند سالی است ضربات مکرری به آبی‌ها می‌زند، در شبی حاصل شد که پرویز مظلومی همه عوامل موفقیت‌ساز در دو دیدار قبلی را باز به خدمت گرفته بود اما آنها در نیمه دوم اسیر تاکتیک برتر اتخاذ شده توسط یحیی گل‌محمدی شدند و بدتر از شکست صفر-2 حاصله، عجز مظلومی در خواندن بازی و متوقف کردن سیر نزولی تیمش در نیمه دوم بود. تعویض‌های مظلومی هم در این شب یکی از دیگری بی‌اثرتر بود و جاسم کرار که آمد تا مشکل فقدان خلاقیت در خط میانی را حل کند فقط چند دقیقه دوام آورد و آسیب دید و رفت و معلوم بود وقتی پروپژیچ کروات در پیشانی خط حمله در دو سه فرصت عالی مصاف‌های تقریبا تک به تک خود با رشید مظاهری دروازه‌بان ذوب‌آهن را از دست داد، طبعا ریوالدو باربوزای برزیلی هم که در 10 دقیقه آخر آمد کاری از پیش نخواهد برد.
شکست با عوامل پیروزی
حالا مظلومی از نو به نقطه صفر بازگشته است زیرا باید اولا تعیین کند که چرا همان یاران تضمین‌کننده پیروزی‌های دو مسابقه نخست این بار مقابل یک تیم منسجم‌تر اینطور به بن‌بست خورده‌اند و ثانیا باید دریابد که بدنسازی آبی‌ها چه ایرادی داشته است که آنها آشکارا در 20، 30 دقیقه آخر مسابقات خود کم می‌آورند. کوتاهی و تصور آنها فقط از منظر فیزیکی نیست و شرایط بازی پریشب طوری بود که انگار آبی‌ها در 30 دقیقه آخر حوصله مبارزه‌جویی هم ندارند و دیگر فکر هم نمی‌کنند. بعد از گل اول ذوب‌آهن که اشتباه وحشتناک هرایر مگویان روی آن محصول همان خستگی روحی و جسمی آبی‌ها بود، آنها وقت زیادی داشتند که هجوم ببرند و گل مساوی را بزنند اما به قدری بدون کشش و خسته و فاقد نشاط نشان دادند که ذوب‌آهن هر لحظه بیشتر بر بازی مستولی شد و اگر رحمتی که تک‌مهره هنوز پویای آبی‌ها بود، آن «سیو»ها را درون دروازه آنها نداشت، شکست بسیار بدتری برای استقلال رقم می‌خورد. عناصر «محکم و دلاور جلوه کرده» استقلال در دو دیدار اول هم پریشب و به ویژه در نیمه دوم حتی سایه‌ای از خود نیز نشان ندادند و امید ابراهیمی، روزبه چشمی و جابر انصاری از آن دست بودند و خسرو حیدری که از تک مهره‌های موفق مانده استقلال بود نیز عملا احساس تنهایی می‌کرد و سانترها و شوت‌هایش به تنهایی گره‌گشا نشد.
اگر سجاد نباشد...
اگر اینها را به غیبت سجاد شهباززاده همچنان مصدوم ارتباط بدهیم، باید بیشتر نگران آبی‌ها شویم زیرا تاکیدی بر تک‌مهاجمی بودن آنها خواهد بود و تازه مگر پروپژیچ نیامده تا این مشکل حل شود و استقلال به جای یک گلزن، چند مهاجم کارساز داشته باشد؟ استقلال در نیمه دوم که خسته و بی‌حوصله شد تمامی پهنای زمین و بخصوص خط میانی را هم به حریف واگذار کرد و وقتی در میان ذوبی‌ها مهدی رجب‌زاده را حتی در 37 سالگی، دونده‌تر و ماندگارتر از رقبای جوان آبی‌پوش‌اش مشاهده می‌کردیم، دیگر این بهانه هم وجود نداشت که آبی‌ها جنگ قدرت را به تیمی بسیار جوان‌تر واگذار کرده‌اند بخصوص که امسال به جز خارجی‌های جدید استقلال و البته به جز رحمتی، داخلی‌های پیوسته به این تیم اغلب جوانند و سنی کم و آینده‌ای طولانی دارند.
به طول مدت لیگ
امین حاج محمدی هم که دو بازی اول صخره‌وار نشان داده و به سبب تشابه نسبی قیافه‌اش با حنیف عمران‌زاده «حنیف دوم» نامیده شده بود در آشوبی که بازی عالی تهاجمی ذوب‌آهنی‌ها در نیمه دوم در زمین استقلال ایجاد کرد، محو شد و کم‌تاثیر جلوه کرد. این به واقع یک هشدار جدی به مردان بیش از حد شاد و مطمئن شده استقلال بود تا دریابند هنوز هیچ چیز در اردوی آنها قطعی نشده و تا چنان مرحله‌ای، کار و راهی بس طولانی پیش روی آبی‌ها است؛ راهی به طول تمامی مدت لیگ پانزدهم.