رسول مجیدی | چرا باید به آینده پرسپولیس امیدوار بود؟

بدترین شروع ممکن. ایستادن در قعر جدول. نه نگفتن به هیچ موقعیت جدی توسط خط دفاعی. یک امتیاز از ۳ بازی. اینها نه شرح حال چوکای طالش است و نه ایرسوتر نوشهر. اینها شرح حال یکی از پرطرفدارترین تیم‌های آسیاست. شاید هم پرطرفدارترین. شرح حال پرسپولیس تهران. تیمی که انگار به نبردن عادت کرده است.

سرخ‌های پایتخت فصل را مفتضحانه آغاز کرده‌اند. با یک مساوی و ۲ باخت. با یک امتیاز از ۹ امتیاز ممکن. یعنی چیزی نزدیک به ۱۰ درصد امتیازات ممکن! این بدون شک بدترین آغاز ممکن است و با توجه به قرعه سخت پرسپولیس می‌تواند صورت بدتری هم به خود ببیند. با این همه وضعیت سرخ‌های پایتخت خیلی هم قرمز نیست. یعنی به نظر می‌رسد آینده این تیم روشن است. سکوها هنوز به تیم ایمان دارند. هواداران پرشور این تیم معتقند پرسپولیس ۹۵-۹۴ بازی زیبایی را در فاز هجومی به نمایش می‌گذارد. این را می‌شود در اطراف ورزشگاه درفشی‌فر٬ زمین تمرینی پرسپولیس هم حس کرد. هواداران دوآتشه‌ای که هر روز به غرب تهران می‌روند تا ستاره‌های‌شان را از نزدیک ببینند٬ به برانکو و تیمش ایمان دارند. آنها می‌گویند باید به تیم فرصت داد. و این شاید مهم‌ترین فرصت پرسپولیس باشد:‌ «اعتماد هواداران بی‌طاقت ایرانی».

جالب اینجاست که تیم برانکو علی‌رغم نتایج هولناکش٬ طرفداران خوبی هم بین روزنامه‌نگاران و کارشناسان منصف دارد و اگر برخی از پیشکسوتان مغرض پرسپولیس را کنار بگذاریم٬ باید بگوییم فنی‌ها هنوز طرفدار پرسپولیس هستند.

اعتماد پرسپولیسی‌ها به برانکو و تیمش را می‌توان از روی واکنش‌ها به آخرین شماره «ویژه‌نامه لیگ‌برتر متافوتبال» هم فهمید. جایی که احتمال کودتای حسین عبدی مطرح شده بود و با عصبانیت هواداران روبه‌رو شد. هواداران معتقدند باید به تیم برانکو که پس از سال‌ها روی زمین بازی می‌کند٬ فرصت داد.

به نظر حق هم با آنهاست. پرسپولیس در این سال‌ها همواره بیشتر از همه از عدم ثبات رنج برده. از نبودن مربی‌ای که بازیکنان را مجبور به بازی روی زمین کند. حالا اما هوداران این باشگاه تیمی را پیش روی خود می‌بینند که علی‌رغم قعرنشینی٬ دومین خط حمله برتر لیگ تا بدین جا را دارد. خط حمله‌ای که برخلاف سایر ادوار تمام گل‌هایش را در جریان بازی زده و نه روی ضربات شروع مجدد. این پرسپولیس بوی گل می‌دهد و اگر بتواند بر مشکلات خط دفاعی‌اش غلبه کند٬ حتما تاریخ‌ساز خواهد شد. البته اگر بگذارند!