حميدرضا عرب | استقلال و پرسپولیس نردبان شهرت غیرتخصصی‌ها

فقدان نیروهای متخصص در دو باشگاه استقلال و پرسپولیس و به کارگیری برخی افراد که هیچ تخصصی در امور محوله بخش‌های اجرایی ندارند یکی از عمده دلایلی بوده که این دو باشگاه را در سال‌های اخیر با چالش‌های بسیار مواجه کرده است. در سال‌های اخیر مساله به کارگیری افرادی ناکارآمد در بخش‌های اجرایی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس بیش از گذشته نگاه‌ها را به سوی خود جلب کرده است که وزارت ورزش و جوانان به عنوان متولی اصلی این دو باشگاه باید توجه ویژه‌ای به این مساله کند.
کم نبوده‌اند افرادی که هیچ سر رشته‌ای در حوزه معاونت‌های اجرایی باشگاه‌ها نداشته‌اند اما سال‌ها است تحت عناوین قائم مقام، معاون اجرایی، معاون ورزشی، امور نقل و انتقالات و حتی بخش روابط عمومی از مدیرعامل دو باشگاه استقلال و پرسپولیس حکم رسمی مسوولیت دریافت کرده‌اند. این انتخاب‌ها عموما از طریق روابط انجام شده و افرادی که گاها شاهدیم تحت این عناوین دهان پرکن در باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس به کار گرفته شده‌اند، نه تنها تخصصی در امور محوله نداشته‌اند بلکه هیچ تحصیلاتی را هم در این حوزه‌ها پشت سر نگذاشته‌اند.
برای مثال سال‌ها پیش بخش سرپرستی باشگاه پرسپولیس به سعید شیرینی داده شد که این فرد نه سابقه مدیریتی در ورزش داشت و نه تحصیلاتی را در ورزش پشت سر گذاشته بود. وی اما به واسطه ارتباط‌هایی که با مدیرعامل وقت داشت به عنوان سرپرست سال‌ها فعالیت کرد.
استقلال نیز در سال‌های اخیر همواره با اینگونه انتخاب‌های سوال‌برانگیز مواجه بوده و هیچ مقامی در این باشگاه درباره چرایی حضور برخی افراد در حوزه معاونت‌ها پاسخگو نبوده است. نظری جویباری را مثال بزنیم که سال‌ها است تحت عناوین مختلف در باشگاه استقلال فعالیت می‌کند.
همواره سوال بوده که این فرد به واسطه کدام تخصص در حوزه ورزش به اداره برخی امور در باشگاه استقلال می‌پردازد و چرا مدیریت باشگاه استقلال افراد آکادمیک را در حوزه ورزش برای اداره امورش به کار نمی‌گیرد. یا هنوز نمی‌دانیم که ریشه انتخاب بهرام امیری به عنوان مسوول امور نقل و انتقالات چیست و آیا این فرد سابقه‌ای در مدیریت ورزش دارد و تحصیلاتی را در این زمینه گذرانده که از بهرام افشارزاده حکم انتصاب می‌گیرد. در سایر بخش‌های اجرایی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس هم وجود افراد غیرمتخصص به شدت توی ذوق می‌زند و جا دارد به این حوزه‌ها نیز سرکشی شود.
مسلما آنچه یک باشگاه را در مسیر پویایی و حرکت قرار می‌دهد و منجر به حفظ چارچوب باشگاهداری حرفه‌ای نوین می‌کند انتخاب‌هایی از سر تخصص در همه حوزه‌ها‌ست. اگر بهرام افشارزاده به عنوان مدیری که 40 سال سابقه ورزشی دارد مدیریت امور را در دست می‌گیرد دیگر حوزه‌های زیرمجموعه وی نیز باید به افرادی سپرده شود که در زمینه کاری خود جزو افراد تحصیلکرده یا مجرب باشند. اینگونه انتخاب‌ها علاوه بر آنکه لایه‌های مدیریتی در باشگاه‌های بزرگ را سست می‌کنند نردبانی برای تبلیغ غیرتخصصی‌ها می‌شوند. لازمه پیشرفت باشگاه‌ها البته تنها صرف بودجه‌های هنگفت نیست و مدیران این باشگاه‌ها باید در انتخاب‌های خود برخی مناسبات و روابط را نادیده انگاشته و افرادی را بر مسند کار قرار دهند که تنها برای کسب شهرت بر مسند کار قرار نگیرند. باشگاهداری و اداره بخش‌های حساس و تاثیرگذار آن نیاز به یک کار کارشناسی و دقیق دارد و تا زمانی که انتخاب‌ها براساس شایستگی نباشد و نخبه‌ها بیرون بمانند نمی‌توان دورنمایی را برای این باشگاه‌ها در ذهن متصور بود. بی‌شک در دولتی که شعارش شایسته سالاری است باید نگاه ویژه‌تری به مقوله مهم دو باشگاه استقلال و پرسپولیس که سرمایه عظیم انسانی را پشت خود می‌بینند، وجود داشته باشد و حساسیت تنها به انتخاب مدیران و اعضای هیات ‌مدیره ختم نشود و دیگر انتخاب‌ها نیز موشکافانه و دقیق انجام شود.

تکمله: اشاره به صحبت‌های وزیر ورزش و جوانان که گفته است: «باید زمینه‌ای را فراهم کنیم که مدیران متخصص و توانمند که خود در بدنه ورزش بوده‌اند و یا شناخت بالایی در این حوزه دارند به ورزش ایران کمک کنند» خود مسیر را روشن می‌کند. اگرچه وزیر محترم ورزش و جوانان اشاره‌ای کرده است به انتخاب‌های کلان‌تر اما در نظام باشگاهداری بخصوص دو باشگاه بزرگ پایتخت باید نظارتی دقیق حاکم شود تا از ورود غیرمتخصص‌ها و یا افرادی که با رابطه به این باشگاه‌ها رسوخ کرده‌اند جلوگیری و ممانعت شود. بی‌شک اگر متخصص‌ها در باشگاه‌ها فعالیت کنند شاهد رونق بیشتری در این باشگاه‌ها خواهیم بود.