وصال روحانی | تــردیدهــای منصوریان برای جام باشگاه‌های آسیا

شروط موفقیت
خوردن فقط یک گل (پنج‌شنبه شب مقابل صبا) در دو بازی اول فصل جدید ظاهرا خبر از نزول نکردن خط دفاعی نفت بخصوص با تزریق شدن سیدجلال حسینی به این خط می‌دهد اما شاید عقل حکم می‌کرد که بعد از کوچ فصل پیش مرتضی‌ پورعلی‌گنجی به لیگ چین، دو مدافع وسط دیگر همچون حاج‌محمدی و پادوانی در یک نشست فروخته نشوند و با اینکه می‌توان به زوج حسینی و کارلوس سانتوس در این منطقه دل بست و اصولا دفاع گروهی و بازی یکپارچه مدافعان و هافبک‌های نفت فراتر از حرکات فردی مدافعان این تیم چاره‌ساز و دفع‌کننده حملات رقبا است اما چه در لیگ داخلی که صحنه بی‌رحمی است و چه در جام باشگاه‌های آسیا که آشنایی قبلی نفرات با یکدیگر از شروط موفقیت به شمار می‌آید، این تغییرات اگر هم اجتناب‌ناپذیر بود، می‌توانست به حداقل رسانده شود.

غیرقابل پیش‌بینی
البته بسیاری از عناصر فصل پیش نفت محفوظ مانده‌اند و کلیدهای خط میانی (مبعلی و امیری) سر جایشان هستند و جوانان بالنده‌ای مانند مطهری و کوروشی نیز در صحنه حاضرند که می‌توانند رقبا را همچنان غافلگیر کنند.
ادامه حضور بیرانوند درون دروازه نفت نیز در خوردن فقط یک گل در دو بازی نخستین نفت در فصل جاری موثر بوده اما در این مقطع از فصل نفت همان قدر غیرقابل پیش‌بینی و سوق یافتن به هر یک از دو جهت «خوب یا بد» نشان می‌دهد که فصل قبل نشان می‌داد، با این تفاوت که نفت امسال به عنوان تیمی پرتجربه‌تر جای کمتری برای خطا دارد و خطا‌هایش کمتر قابل توجیه خواهد بود و باید ششدانگ باشد و نیروهایش را درست و کم خطا آرایش بدهد و مادامی که بخشی از حواس عالی منصور مصروف جمع کردن تبعات بازگشت تحقق نیافته‌اش به استقلال و جوابگویی به این و آن می‌شود و مجبور است به بهرام افشارزاده تذکر بدهد که هر چیز منفی را در خصوص وی باور نکند،‌ اوجگیری نفت در مظان تردید خواهد بود.

«او» می‌رفت؟
سران نفت بهتر از هر کس می‌دانند که اگر تصمیم‌گیری فقط با خود علی منصور بود او اینک به جای حسین فرکی که انصراف داد و جلوتر از پرویز مظلومی که جواب مثبت ارائه کرد، سرمربی آبی‌ها بود و نفت را باید فرد دیگری هدایت می‌کرد. حالا هم که منصوریان ماندنی شده، اطمینان در دست نیست که نفت همان استحکام و استمرار فصل پیش را تکرار کند و او برای نفت همانقدر تشنه و پرانگیزه باشد که فصل پیش بود. البته نفراتی بی‌ادعا و دونده مانند عزتی، شیری، رضاوند و حمدی‌نژاد همچنان در ترکیب نفت حاضرند و مثل فصل پیش سنگ‌تمام می‌گذارند. با این آرزوی نیمه محال که شاید روزی مثل امیری ملی‌پوش یا مانند پورعلی‌گنجی لژیونر شوند اما درس‌هایی که منصوریان باید برای نمایش بهتر تیمش بخصوص برای جام باشگاه‌های آسیا بگیرد، از همه اینها مهم‌تر است.