زهرا اسدی | سوشا - پرسپولیس اصل تضاد!

دریغ از یک بازی، یک پیروزی که پرسپولیس امتیازهایش را به سوشا مدیون باشد. ما که هر چه بیشتر می‌گردیم، دست نیافتنی‌تر می‌شود این بازی. آنچه از این دروازه‌بان در ذهن‌مان نقش بسته، فریادهای اوست به وقت بازی کردن نیلسون برزیلی و اشتباه‌هایی که جز سوشا شاید کمتر دروازه‌بانی به آنها تن بدهد. بدتر از همه اما فریادهایی است که در هر بازی و به هر بهانه بر سر مدافعان پرسپولیس- چه مقصر باشند و چه نه- آوار می‌شد و در این چند هفته همه را مستفیض کرده است. نمونه‌اش فریاد سوشا بر سر داور بازی پرسپولیس و ملوان که چیزی نمانده بود بازی را به جنجال بکشاند. آن هم در حالی که بعد از صد دقیقه طاقت‌فرسا، پرسپولیس به زحمت یک گل زده بود و تا پیروزی فاصله چندانی نداشت.
سوشا مکانی بدون توجه به حساسیت بازی و مهم‌تر از آن شرایط پرسپولیس، هم خودش به داور حمله برد و هم سکونشین‌ها را تحریک کرد به فحاشی علیه او. همین پرخاشگری‌های سوشا بود که به دیگر بازیکنان پرسپولیس هم جسارت بیشتری بخشید تا با چشم بسته هر آنچه به زبان‌شان می‌آید، نثار داور کنند. عجیب اینکه سرمربی پرسپولیس همچنان تمام قد پشت سوشا ایستاده و او را از هر تقصیری مبرا می‌داند.  همین دیروز بود که برانکو در اوج عصبانیتش دروازه‌بان مدعی و همیشه مقصر پرسپولیس را تا جایگاه یک اسطوره بالا برد و درباره‌اش گفت: «نمی‌دانم چرا همه به سوشا حمله می‌کنند. او برای تیمش زندگی می‌کند اما شما ببینید او چه زمانی قاطی کرد و به هم ریخت؛ زمانی که آنگونه به او کارت زرد دادند. فقط هم داور چهارم باعث شد او کارت زرد بگیرد اما کجای دنیا دیده‌اید که داور چهارم به بازیکن کارت زرد بدهد؟ اگر سوشا مقصر بود، شک نکنید که خودم او را جریمه می‌کردم و نیازی به کارت زرد داور نبود.»  با لمس این حمایت، سوشا چطور می‌تواند خود را مقصر بداند؟ او هم البته عادت به این کار ندارد. اتفاقا برعکس، ترجیح می‌دهد این بار هم با حرف‌هایی که مثل پرخاشگری‌هایش آنها را نشانه‌ای از تعصب پرسپولیسی خود می‌داند، به همه بتازد. کاری که بعد از بازی با ملوان هم انجام داد و در اینستاگرامش چنین نوشت: «دست می‌زنم برای همه آنهایی که از جوان‌های پرسپولیس حمایت کردند و به این کادر فنی ایمان دارند و هیچ‌وقت پشت تیم را خالی نکردند. فرق شما با هواداران بقیه تیم‌ها این است که شما از دقیقه یک بازیکنان حریف را تشویق می‌کنید و آنها هر ناسزا و بد و بیراهی را به پرسپولیس نسبت می‌دهند. فرق شما با بقیه خیلی چیزهاست. فقط می‌خواهم بدانید که من جانم را هم برایتان می‌دهم.» و البته محمد مایلی‌کهن را هم که به او تاخته بود، از کنایه‌اش بی‌نصیب نگذاشت: «چون عادت ندارم جواب بزرگترهایم را بدهم، سکوت و همه چیز را به خدا واگذار می‌کنم و منتظر می‌مانم تا در زمین مسابقه جواب همه این بی‌حرمتی‌ها را بدهم.»
سوشا اینها را گفته اما در تمام هفته‌های رفته از این فصل و فصل پیش، هرگز ندیدیم که حتی یکی از هزاران اشتباه ویرانگرش را گردن بگیرد و به خاطر آن عذرخواهی کند. با اشتباه‌های ناتمام همین دروازه‌بان، پرسپولیس امتیاز‌ها را یک به یک از کف می‌دهد و عجیب است که این همه اشتباه به چشم کروات‌ها نیامده و آنها همچنان بی چون و چرا از سوشا مکانی حمایت می‌کنند. حمایتی که هر روز تکرار می‌شود و این بار ایگور پانادیچ راوی آن است.
درست یک روز پیش از بازی ملوان بود که مربی دروازه‌بان‌های پرسپولیس گفت حق سوشا بازی کردن در تیم‌ملی است و حالا هم در توجیه رفتارهای عجیب و غریب و غیردوستانه او با داوران بازی یکشنبه می‌گوید: «او بسیار حساس و احساساتی است که برای پرسپولیس از تمام وجودش مایه می‌گذارد اما آیا کسی پرسید که او چرا کارت زرد گرفت؟ اصلاً چرا داور چهارم این کار را انجام داد؟ من تا به حال ندیده بودم داور چهارم به کسی اخطار بدهد. طبیعی است که وقتی شخصی اینطور  اخطار می‌گیرد، عصبانی می‌شود و به هم می‌ریزد.» جعفر کاشانی هم پیش از بازی با ملوان به اردوی پرسپولیس رفت و مخصوصا با سوشا درباره رفتارهایش در زمین صحبت کرد اما کاملا بی‌فایده. گفته‌های کاشانی را آقای دروازه‌بان از این گوش شنید و از گوش دیگرش به دست نشنیده‌ها سپرد و دوباره جنجال به پا کرد.  این حرف‌های آقای رییس را دیگر مسوولان باشگاه هم اگر چه نه در رسانه‌ها اما در صحبت‌های خودمانی‌شان مدام به زبان می‌آورند و اگر قرار به تقسیم‌بندی باشد، باید بگوییم که هیچ‌کدام‌شان پشت سر سوشا نیستند. نه مدیران و مسوولان باشگاه و نه حتی بازیکنان پرسپولیس که محسن بنگر از زبان آنها به دروازه‌بان همیشه عصبانی توپید و رفتارش را تقبیح کرد. دروازه‌بانی که جز کروات‌ها، هیچ حامی دیگری در پرسپولیس ندارد و آنقدر هم موقعیت‌شناس نیست که از اعتماد بی چون و چرایی که هنوز نمی‌دانیم به چه دلیل نصیبش شده، بهترین استفاده را ببرد.