یادداشت روز | درباره کلوپ و پیگرینی؛ یکی در حال تقلی و دیگری ناامید از قهرمانی

علی بابازاده - متافوتبال | لیورپول و منچستر سیتی در شرایطی در فینال جام اتحادیه مقابل یکدیگر ایستادند که درسال های اخیر شرایط کاملاً متفاوتی داشتند؛ سیتی با سرمایه شیوخ عرب خود را به قواره ی تیم های مدعی رسانده و لیورپول همچنان درحال تقلی زدن است. لیورپولی که در این مسابقه هم هرگز تنها قدم برنداشت.
این مسابقه دارای شرایط مورد توجهی بود. شرایطی که نمونه ای از آن حضور جیمز میلنر بازیکن سابق من سیتی در لیورپول بود. و یا رحیم استرلینگ؛ بازیکنی که تمام محبوبیت خود در انفلید را به علت وجود قرارداد و نحوه‌ی رفتن از تیم لیورپول از دست داد... و هواداران؛ هوادرانی ک از ابتدا تا انتها او را هو کردند.
لیورپول در شرایطی پا به میدان گذاشت که چندی قبل از سوی طرفداران دچار تحریم آنفیلد شده بود! طرفدارانی که به مالکان تیم خود هشدار داه بودند که اگر بلیط بازی ها گران تر بشود دست به کارهای بزرگتر نیز خواهند زد...
در بازی یکشنبه شب لیورپول بعد از سالها، انتظار کاپ را می‌کشید و این بهترین موقعیت برای تصاحب آن بود. جام نقره ای که میتوانست اولین جام یورگن کلوپ در انفیلد باشد؛ اما اینگونه نشد و دستان طلایی کابایرو مانع از رسیدن دست کلوپ به جام شد.
آن طرف نیز پیگرینی حضور داشت؛ مربی ای که از ماه ها قبل نام جانشین خود را می‌دانست. مربی اهل شیلی به خوبی فهمیده بود که حتی اگر یوپ هاینکس باشد و سه گانه برای تیم خود بدست آورد، بازهم باید نیمکت تیم خود را ترک کند!
و جام اتحادیه شد اولین جام آخرین فصل پیگرینی. یکشنبه، معنای واقعی فوتبال را متوجه شدیم ! از جنجال یحیی توره و لالانا گرفته تا زمانی که سیتیزن‌ها در حال شادی بودند اما ونسانت کمپانی آنفیلدی ها را دلداری می‌داد. فوتبال نمادی از زندگی است؛ جایی که اشک نصیب آنفیلدی ها شد و لبخند قسمت منچستری‌ها.
یکشنبه شب، ضربه ی پنالتی یحیی توره امید هارا ناامید کرد...و حتی..حتی شاید برد در بازی مجدد مقابل سیتی در این هفته هم درد قرمز های مرسی ساید را تسکین ندهد.
حال تنها امید لیورپول به نظر لیگ اروپاست...لیگی که حریف آن ها بازهم از شهر منچستر است ! اما این بار سرخ های شهر منچستر.
در هر صورت یک فینال دگر گذشت و لیورپول همچنان در تقلی‌ست.  شاید هیچکس دگر نداند که فینال بعدی کی و کجاست!؟