مجاهدی که؛ آینه عبرت نشد!

دیدن عکس‌ها و فیلم‌های چند وقت اخیر فضای مجازی و بالا رفتن سلبریتی‌ها از سَر و کُول هم، یاد مجاهد خضیراوی مظلوم و محرومیت طولانی مدت او از فوتبال را  برایم زنده کرد. کسانی که برای مجاهد چنین حکمی بریدند؛ بادیدن این روزهای فضای مجازی آیا بازهم خواهند توانست خود را ببخشند! مطمئنا  گناه مجاهد، بیش از آقایانی که هر روز بایکی از شاخ‌های اینستاگرام سرشاخ می‌شوند، نبود. حذف مجاهد از فوتبال، به هیچ وجه درس عبرتی برای دیگران نشد، بلکه این پاک کردن صورت مسئله بود نه حل مسئله.
در این فقر فرهنگی فوتبال، مقصر اصلی باشگاه‌هایی هستند؛ که حرفه‌ای عمل نمی‌‌کنند و از بازیکنان خود مراقبت نمی‌کنند. تنها از حرفه‌‌ای‌گری، دکانی ساخته‌اند برای رد و بدل شدن پول‌های هنگفت از بیت المال، بازیکنانی که با دریافت میلیارد‌ها پول به تفریحات لاکچری می‌پردازند، تا نیمه‌های شب در قهوه‌خانه‌ها پلاس هستند، اکنون نیز که فعالیت‌های بیش از حد در فضای مجازی و مُد جدید نامزد بازی، که به شدت در بین بازیکنان مطرح شیوع پیدا کرده‌است.

مهدی قائدی؛ مهاجم جوان استقلالی‌ها در رفتاری غیرحرفه‌ای و در حین رانندگی با شرایطی مشکوک، آسیب جدی می‌بیند و تیم خود را در حساس‌ترین شرایط تحت فشار قرار می‌دهد. دلجویی باشگاه و تلاش برای بهبود این بازیکن وظیفه یک باشگاه حرفه‌ای است امّا باید با مهدی‌ قائدی که در این بی احتیاطی محض، باشگاه را متضرر کرده‌است، نیز به صورت حرفه‌ای برخورد شود. باشگاه یوونتوس؛ در شرایطی مشابه مارتین کاسرس اروگوئه‌ای را به خاطر رانندگی در حالتی غیر طبیعی از باشگاه اخراج می‌کند. باشگاه حرفه‌ای که هزینه‌های زیادی برای بازیکنان تقبل می‌کند به شدت نیز از آنان مراقبت می‌نماید. خواب، تغذیه وحتی مسائل زناشویی بازیکنان و تمام آنچه که باعث آسیب رسیدن به بازیکنان و متضرر شدن باشگاه می‌شود به دقت بررسی می‌شود. جپاروف ازبکستانی؛ نمونه یک بازیکن حرفه‌ای است، زمانی که به عادل فردوسی پور بابت ساعت پخش برنامه نود انتقاد می‌کند، چون یک بازیکن حرفه‌ای باید آن ساعت در خواب باشد. امّا بی خبر از اینکه 12 شب تازه آغاز خوش‌‌گذرانی‌های بازیکنان حرفه‌ای ماست.

نویسنده: محمد خندان‌دزفولی

*تیم نویسندگان متافوتبال*