جام بیست‌و‌یکم | تحلیل و بررسی بازی دانمارک-پرو

پرو که پس از 36سال حسرت به جام‌جهانی آمده، با آرایشی هجومی و روبه‌جلو و با نمایشی جسورانه و بدون ترس از شهرت بازیکنانِ نام‌دار تیم‌ملی دانمارک، پابه‌میدان گذاشت و بازی را از همان ابتدا در اختیار گرفت. شاگردان ریکاردو‌ گارچکا با چیدمان 1-2-3-4 که هرزگاهی به 3-3-4 خطی تبدیل می‌شد وارد میدان شدند و بازی مستقیم را در دستور کار قرار دادند، آن‌ها علاقه‌ای به پاس‌کاری‌های متعدد یا همان تیکی‌تاکا معروف نداشتند و سعی می‌کردند با ارسال پاس‌های قطری و بلند خیلی سریع از خط دفاع به دروازه دانمارک نزدیک شوند، پرویی‌ها با استفاده از قدرت حمل‌توپ بالای بک‌ها و وینگرهای خود به‌خصوص آندره‌کاریلو در سمت راست از کانال‌های کناری به خط دفاعی دانمارک فشار می‌آوردند و با ارسال سانترهای بلند قصد داشتند خلق موقعیت کنند، که در بیشتر مواقع مدافعان بلندقامت و سرزن دانمارک این تاکتیک را خنثی می‌کردند. جوزدگی و بازیِ احساسی درمیان بازیکنان پرو موج می‌زد و آن‌ها برای فتح دروازه‌ی کسپر اشمایکل بسیار بی‌تاب بودند، یکی از برنامه‌های پرویی‌ها برای گل‌زنی، زدن شوت‌های متعدد از پشت محوطه جریمه بود که البته کم‌دقتی بازیکنان این کشور در انجام این برنامه باعث شد تا از این روش به نتیجه‌ای نرسند.

اما در طرف مقابل شاگردان آگه‌هاریدی بسیار با طمأنینه فوتبال بازی کردند، آن‌ها که در دقایق ابتدایی مالکیت را به حریف واگذار کرده‌بودند و تحت فشار قرار داشتند رفته‌رفته تمرکز خود را به دست آوردند و با استفاده از تجربه‌ی بالاترشان‌ نسبت به حریف لاتین خود، بازی را تا حدودی کنترل کردند. دانمارکی‌ها برای حمله کردن و خلق موقعیت اصلا عجله نداشتند و با پاس‌کاری‌های متعدد کم‌کم به سمت جلو حرکت می‌کردند و همانند پرو از جناحین سانتر می‌کردند، امااصلا موفق نبودند. آن‌ها پس از این در زمین خود به دفاع کردن پرداختند و به ضدحمله چشم دوختند و توانستند از همین راه به گل هم برسند. بازیکنان پرو که به واسطه سال‌ها غیبت کشورشان در این فستیوال فوتبال بسیار پرانگیزه بودند، با دوندگی بالا و پرس شدید درمیانه میدان به خوبی توپ‌گیری می‌کردند و اجازه خودنمایی به رقیب اروپایی خود نمی‌دادند. در واپسین لحظات نیمه‌اول پرویی‌ها مزد حملات خود را گرفتند و صاحب یک ضربه پناتی شدند، اما کریستین کوئوا ضربه پنالتی را به بدترین شکل ممکن از بالای دروازه به اوت زد تا دو تیم با همان نتیجه مساوی به رختکن روند.

درنیمه دوم، فوتبال هجومی پرو ادامه پیدا کرد و دانمارک به‌روی ضدحمله‌های برق‌آسایی که از جانب کریستین اریکسن طراحی می‌شد، حساب باز کرده‌بود. حوالی دقیقه 60 که پرویی‌ها بی مهابا جلو کشیده بودند، دانمارک توانست تاکتیک ضدحمله‌اش را به خوبی پیاده کند و از شکاف ایجاد شده در خط دفاعیِ پرو نهایت استفاده را ببرد و با پاس‌گل عمقیِ اریکسن و ضربه تمام کننده‌ی یوسوف پولسن به گل برتری دست بیابد. پس‌ از به‌ثمر رسیدن گلِ دانمارک، ریکاردو گارچکا با انجام تعویض‌های هجومی و آوردنِ رافائل گوئررو کهنه‌کار فشار به‌روی دروازه دانمارک را بیش از پیش کرد ولی به نتیجه‌ای دست نیافت، پرویی‌ها برای گلزنی نه دقت کافی داشتند نه شانس و اقبال، آن‌ها همینطور سد بزرگی به نام کسپر اشمایکل را پیش‌رو داشتند که با یک نمایش بی‌نقص و سیوهای پرتعداد دروازه کشورش را بسته نگه‌داشت، تا رکورد گل نخوردن پدرش در تیم‌ملی را جابه‌جا کند. کسپر با درخشش فوق‌العاده‌اش و انجام 6 سیو مرد شماره یک کشورش در مقابل پرو بود و به تنهایی در برابر حملات بی‌شمار پرویی‌ها ایستادگی کرد و مهم‌ترین عامل پیروزیِ دانمارک در نخستین بازیِ جام‌جهانی بود، هرچند دانمارکی‌ها این فرصت را داشتند که با استفاده از ضدحمله‌های زهردارشان به گل دوم برسند اما در انجام این امر ناموفق بودند. پرو در روزی که بر بازی تسلط داشت و سوار بر بازی بود، نتوانست از برتری‌اش استفاده کند و اسیر فوتبال مدبرانه دانمارک شد و بازی را واگذار کرد تا کارش برای صعود به مرحله حذفی بسیار سخت شود.