جام بیست‌و‌یکم | تحلیل و بررسی بازی فرانسه-استرالیا

تیم ملی استرالیا به سرمربیگری برت فن مارویک هلندی -که سابقه‌ی نایب قهرمانی جام جهانی با تیم ملی هلند را دارد- چهارمین جام جهانی متوالی خود را تجربه می‌کرد. آن ها بدون ترس از نام تیم ملی فرانسه پا به میدان گذاشتند و به دنبال کنترل بازی و استفاده از تک موقعیت های خود بودند. به همین دلیل از بازی احساسی دوری کردند و سعی در نگه داشتن بازی در وسط زمین و دور از دروازه‌ی خودی داشتند. شاگردان فن مارویک با سیستم ۱-۳-۲-۴ بازی را آغاز کردند و با علم بر قدرت زیاد خط هافبک فرانسه، سعی در فشرده کردن بازی و کشاندن بازی به کناره ها داشتند. فرانسه که راه های نفوذ از وسط را بسته می‌دید، به دنبال استفاده از کناره‌ها بود، اما به دلیل تمایل نداشتن مدافعان کناری خود به نفوذ، از انجام حرکات ترکیبی در گوشه‌ها ناتوان بود و اغلب حرکات آن‌ها از گوشه‌ها سرانجامی نداشت. بازیکنان استرالیا برای گلزنی عجله نداشتند و سعی داشتند با مالکیت توپ و پاس‌کاری‌های محتاطانه، از رسیدن توپ به خط هافبک فرانسه و پخش توپ به وسیله‌ی آن‌ها جلوگیری کنند؛ به همین دلیل نیمه‌ی اول با تساوی بدون گل و مالکیت ۵۱ به ۴۹ برای فرانسه به پایان رسید که نشان از موفقیت استرالیا در حفظ توپ داشت.

خط هافبک فرانسه در نیمه‌ی اول سردرگم بود و از خلاقیت لازم برای تغذیه‌ی مهاجمان خود برخوردار نبود. دیدیه دشان که از این موضوع آگاه بود و تیم خود را فاقد تکنیک لازم برای پیروزی در نبرد‌های خط میانی در مقابل هافبک‌های قلدر استرالیا می‌دید، بین دو نیمه دست به تغییر تاکتیک زد و با نزدیک کردن گریزمان به خط هافبک، سعی در افزایش خلاقیت و مالکیت توپ در یک سوم دفاعی حریف داشت. تقریبا در اوایل نیمه‌ی دوم بود که صحنه‌ای مشکوک در محوطه‌ جریمه‌ی استرالیا بر روی گریزمان پدید آمد که داور اعتقادی به پنالتی نداشت، اما سیستم کمک داور ویدیوئی به کمک فرانسه آمد و داور نظر خود را عوض کرد و پنالتی به سود فرانسه اعلام کرد. این پنالتی را گریزمان به گل تبدیل کرد تا اولین گل فرانسه در این جام را به ثمر برساند‌. خوشحالی فرانسه زیاد طول نکشید و استرالیا با ارسال یک ضربه‌ی آزاد و اشتباه ناشیانه‌ی اومتیتی، صاحب پنالتی شد و با ضربه‌‌‌ی یدیناک به گل تساوی رسید. دشان که پیروزی در بازی‌ای تقریبا آسان را از دست رفته می‌دید، دست به دو تغییر زد و دو ستاره‌ی خط حمله‌‌ی خود یعنی گریزمان و دمبله را بیرون کشید و نبیل فکیر و ژیرو را جایگزین آن‌ها کرد. توانایی ژیرو در فضاسازی برای بازیکنان کناری خود مثال زدنی است و دشان با آگاهی از این موضوع و برای ایجاد فضای بیشتر برای امباپه و پوگبا، ژیرو را به میدان آورد. از طرفی فکیر نیز با وجود خلاقیت، از قدرت‌بدنی بالایی نیز برخوردار است که برای مقابله با هافبک های قدرتمند استرالیا از گریزمان مناسب‌تر است. این دو تعویض دشان تغییرات مثبتی را در سبک بازی فرانسه به وجود آورد تا جایی که در ۱۰ دقیقه‌ی پایانی و با استفاده از پاس‌کاری‌‌های متوالی پوگبا با خط حمله‌ و با چاشنی شانس توسط پوگبا به گل دوم رسیدند تا پوگبا بعد از میشل پلاتینی، دومین بازیکنی باشد که در دو دوره‌ی متوالی برای فرانسه گلزنی می‌کند. بدون شک با یک بازی نمی‌توان عیار تیم‌ها را مشخص کرد به‌ خصوص اینکه اولین بازی در تورنمنتی مانند جام جهانی همواره سختی‌های بسیاری را دارد، اما فرانسه که با این بازیکنان توانایی غلبه بر هر تیمی را می‌تواند داشته باشد، با این نوع بازی حتی نمی‌تواند خود را به عنوان مدعی جام مطرح کند و نمی‌تواند شانسی در برابر تیم‌های مدعی دیگر داشته باشد.

نویسنده: عرفان زارع‌زاده

*تیم نویسندگان متافوتبال*