جام بیست‌و‌یکم | یک فینال و داستان‌هایش!

خوان آخر؛ زمین‌گیرشدن دلیران واترنی!

نویسنده: جلیل علیزاده

روایت است، که قهرمانان پیش از مرگ خود، آن را حس می‌کنند و از آن مطلع می‌شوند. داستان کرواسی 2018 نیز چنین بود، تیمی که پیش از شروع جام در خوش‌بینانه‌ترین حالت، حضور در مرحله یک‌هشتم نهایی برایش پیش‌بینی می‌شد، دست به کاری بزرگ زد. مردان کوکاستی یک‌به‌یک خوان‌ها را پشت سر گذاشتند، تا آخر جنگیدند، زخم برداشتند، اما تسلیم نشدند و در نهایت خود را به فینال بزرگ‌ترین آوردگاه فوتبال جهان رساندند. به فینال رسیدند، اما زخمی و خسته، دیگر حتی نای راه رفتن هم نداشتند و نفس‌هایشان سنگین شده‌بود. هرسه بازی مرحله حذفی‌شان بیش از ۱۲۰ دقیقه طول کشیده‌بود و یک‌روز کمتر از خروس‌هایی استراحت کردند، که تمام بازی‌هایشان را در همان ۹۰ دقیقه تمام کرده‌بودند. شاید خودشان هم می‌دانستند، که شانس زیادی در مقابل فرانسه ندارند، اما آنان به روسیه نیامده‌بودند، که به این چیزها فکر کنند! آنان برای جنگیدن و مبارزه وارد این خاک سرد شده‌بودند و اکنون در خوان آخر قرار داشتند. خوان آخر را، خوان مرگ می‌نامند، به راستی نیز چنین بود، اما مردان سرزمین کرواسی آمده‌بودند، تا حتی از مرگ خود نیز افسانه بسازند. بازی آغاز شد، کرواسی به رهبری کاپیتان خود لوکا مودریچ سراپا حمله بود، فرانسه به دفاع کردن و بسته بازی‌کردن عادت دارد. سیاست آنان خسته‌کردن قهرمانان و درنهایت زدن تیر خلاص به آن‌هاست، همان روشی که به کمکش مردان بلژیکی را از سر راه برداشتند. این بار نیز چنین بود، یک‌ضربه ایستگاهی از فرانسه و اشتباه مانژوکیچ، مردی که در زمین فوتبال، به مانند یک‌جنگ‌جوی رومی می‌جنگد، باعث شد تا فرانسه به گل اول برسد. گرچه این توپ مشکوک به آفساید بود، اما در این قرن پیشرفت، حتی تکنولوژی نیز با واترنی‌ها سر جنگ داشت! تنها چند دقیقه بعد پرسیچ با یک‌شوت سرکش بازی را به تساوی کشاند، تا سیلی محکمی در گوش فرانسوی‌ها نواخته‌شود، تا خروس‌ها بفهمند، با چه جنگ‌جویان دلیری طرف هستند! بازی به دقایق آخر نیمه اول نزدیک می‌شد، که یک‌پنالتی مشکوک دیگر برای فرانسوی‌ها گرفته‌شد، پنالتی که بسیاری آن را بی‌شرمانه می‌دانند، توپی که بعدها مشخص شد، ابتدا به دست بازیکن فرانسه برخورد کرده‌است، زمین و زمان دست به دست هم داده‌بود، تا سر این دلیران بریده‌شود. گریزمان پنالتی را گل کرد، تا نیمه اول بازی به سود مردان آبی‌پوش به پایان برسد.

نیمه‌ی دوم آغاز شد، دالیچ خودش بهتر از هرکسی می‌دانست، که تاکتیک و سیستم دیگر تاثیری ندارد، مگر می‌شود برای تیمی که نفسش در نمی‌آید، تاکتیک و برنامه ریخت!؟ در عرض 10 دقیقه دو شوت سرکش از پوگبا و ام‌باپه بازی را چهار بر یک به نفع فرانسه کرد. سوباسیچ از همان بازی روسیه، با مصدومیت بازی می‌کرد، ناتوانی او به حدی بود که در مقابل این دو شوت، نتوانست حتی یک‌شیرجه نصفه نیمه بزند و تنها نظاره‌گر باز شدن دروازه‌اش بود. بهت سرزمین کرواسی را فرا گرفته‌بود، چهره‌ها مغموم و بهت‌زده، شاید تنها کیتارویچ؛ رییس جمهورشان سعی داشت تا ظاهر را حفظ کند. شاید با این روش بتواند روحیه‌ی جنگ‌جویانش را بازگرداند، اما تشویق‌های کیتارویچ هم تاثیری نداشت، کرواسی دقایق باقی‌مانده را یک‌سره حمله بود، مانژو یک‌گل زد، شاید یکی از غم‌انگیزترین گل‌های زندگی‌اش را! در نهایت بازی به سود فرانسه پایان رسید، تا خوان آخر بار دیگر قهرمانان را زمین‌گیر کند. مردان فرانسوی سراپا شادی بودند و  دیدیه دشانی، که اکنون خود را در کنار بکن باوئر می‌بیند، مردانی که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان سرمربی قهرمانی جهان را تجربه کرده‌اند. . جام‌جهانی 2018 روسیه، با تمام جذابیت‌هایش به پایان رسید، تا پوتین این مرد سنگی، با نگاهی غرورآمیز، مسرور از میزبانی موفق کشورش باشد!

جدال دالیچ بی‌تجربه و دیدیه دشان باتجربه!

نویسنده: مهدی نخستین

دیدیه دشان تجربه سال‌ها مربیگری‌اش را در لوژنیکی پیاده‌کرد، تا در تاریخ کشورش ماندگار شود. اما در طرف مقابل زلاتکو دالیچ خیلی شجاعانه و بدون ترس از اسامی ستاره‌های حریف، تیمش را هجومی روانه میدان کرد، تا با ارائه یک نمایش مالکانه به قهرمانی جام‌جهانی برسد، اما گویا این مربی جوان فراموش کرده‌بود که فرانسوی‌ها استاد ضدحمله‌زدن هستند، دشان از باخت دو سال پیش تیمش در فینال یورو درس گرفته‌بود و در فینال جام‌جهانی بی‌گدار به آب نزد، او ترجیح داد مالکیت را به حریف بدهد، تا در ضدحملات از سرعت و تکنیک بالای امباپه، گریزمان، نبوغ پوگبا و بازی بدون توپ ژیرو برای ضربه زدن به دفاع متزلزل کرواسی استفاده کند، اما تصمیمات دالیچ پازلی از اشتباهات بود، او تیمش را خیلی بی‌مهابا روانه میدان کرد و به مدافعینش دستور داد تا بالا بازی کنند، مهم‌ترین تاکتیک تیم دالیچ برای رسیدن به گل سانتر از جناحین بود، در حالی که فرانسه توسط مدافعان بلندقامتش به خوبی حملات پرتکرار کروات‌ها را دفع می‌کرد و با بازی مستقیم کروات‌ها چندان تحت فشار قرار نمی‌گرفت، وقتی کرواسی در حمله توپ را از دست می‌داد فرانسوی‌ها با کمترین ضربه به توپ ضدحمله را شروع می‌کرد و مدافعان و دروازه‌بان مضطرب و پراشتباه کرواسی را آزار می‌داد. دشان کرواسی را به خوبی آنالیز کرده‌بود و برنامه‌هایش را خیلی مدبرانه و باحوصله در طول 90 دقیقه در زمین پیاده کرد و مچ دالیچ را خواباند؛ که با اخذ اشتباهات مکرر در فاز دفاعی و هجومی شرایط را برای موفقیت فرانسه مهیا کرده‌بود، البته کم‌تجربگی و هیجان حاصل از حضور در فینال جام‌جهانی در عملکرد ضعیف بازیکنان کرواسی نیز نقش داشت، آن‌ها می‌توانستند با ارائه یک نمایش بسته و منطقی‌تر بازی را کنترل کنند و مانند بازی‌های گذشته کار را به وقت‌های اضافه یا ضربات پنالتی بکشانند تا شانس‌شان برای قهرمان شدن را افزایش دهند.

جام جهانی به خروس‌ها رسید؛ کروات‌ها یک کامبک کم آوردند!

نویسنده: محمد خندان‌دزفولی

فرانسهِ دیدیه دشان که از ابتدای بازی‌ها بسیار پر انتقاد ظاهر شده‌بود، در ادامه مسابقات و با درخشش جوان اول جام جهانی؛ کلیان امپابه و سایر ستارگان تیمش توانست راه سخت فینال را به سلامت طی کند و در برابر تیم خسته و زحمت‌کش زلاتکو دالیچ خوش پوش قرار بگیرد.

فرانسه؛ با دفاع-ضدحمله هم می‌توان قهرمان جهان شد‌! 

فرانسوی‌ها در این جام با فوتبال خاص خود دفاع-ضدحمله توانستند دومین قهرمانی تاریخ کشور خود را جشن بگیرند. دشان فرانسه را با ترکیب 1-3-2-4 (Wide) وارد میدان کرده‌بود که در هنگام حمله به 3-4-4 و در دفاع به 2-4-4 تغییر شکل می‌داد. فرانسوی‌ها سیستم دفاع منطقه‌ای را در دستور کار خود داشتند و هافبک‌های آنان به صورت خطی و در عرض زمین تمام نقاط را پوشش می‌دانند و مدافعان آنان به خصوص دو مدافع مرکزی آنان بسیار بی‌نقص بودنند.در هنگام عقب نشینی هافبک‌ها، ماتویدی و امپابه نیز در خط دفاع حضور داشتند و کانته در سمت چپ با ماتویدی و هرناندز و در آن سمت پوگبا و امپابه وپاوان با تشکیل مثلث‌هایی مانع از پیشروی وینگر‌های خطرناک کرواسی و همچنین پوشش فضاهای بین مدافعین می‌شدند. 

فرانسه در حمله

وظیفه اصلی طراحی و شروع ضدحمله در فرانسه به عهده پوگبا بود. پس از قطع توپ یا بازپس‌گیری که کانته این نقش را به خوبی اجرا می‌کرد، توپ به پوگبا سپرده می‌شد و او نیز به سرعت با ارسال‌های بلند خود به خصوص برای امپابه در جناح راست پشت سر ویدا، مدافع کروات‌ها دروازه سوباشیچ را به شدت تهدید می‌کردند. پوگبا در هر شرایطی حتی در بین پرس شدید بازیکنان حریف پاس‌های خود را ارسال می‌کرد. هر چند در این دیدار اشتباهات خط دفاعی کرواسی و ضعف در جای‌گیری مدافعان این تیم فضاهای خالی زیادی را پشت محوطه جریمه در اختیار مهاجمان بدون محافظ و فشار فرانسوی قرار داده بود، گل‌های سوم و چهارم فرانسه نیز دقیقا این نکته را تایید می‌کند. 

کرواسی؛ عادت کامبک‌زدن را باید فراموش کند! 

دالیچ که به خوبی تیم ملی فرانسه را مورد آنالیز قرار داده بود و از قدرت هافبک‌های طراح و قدرتمند خروس‌ها به خصوص پوگبا آگاهی داشت، بسیار تلاش کرده‌بود تا در خط هافبک مانع از ارسال‌های بلند و طراحی ضدحمله توسط  این بازیکن شود. نزدیک شدن مودریچ و راکتیچ در میانه میدان و عقب‌تر آمدن مانژوکیچ در جلوی خط دفاع بروزوویچ با تشکیل یک لوزی الماس، از جمله تدابیر دالیچ برای تخریب بازی فرانسوی‌ها بود. 
کرواسی که در بازی مالکانه تبحر خاصی دارد بر روی لوکا مودریچ در پست شماره 10 و بازی مالکانه و حرکات انفرادی او حساب ویژه‌ای باز کرده‌بود، تا با ارسال‌ توپ برای وینگر‌های خود(پرشیچ-ربیچ) و سانترهای آنان برای مانژوکیچ بتوانند دروازه هوگولوریس را تهدید کنند. اما مودریچ کاپیتان شطرنجی‌ها و بهترین بازیکن جام جهانی تحت پرس شدید بازیکنان فرانسه آزادی عمل لازم را برای رساندن کرواسی به موفقیت در اختیار نداشت، تا در نهایت کروات‌ها یک کامبک کم آورند و تیم دوست داشتنی و زحمت‌کش آنان نتواند جام زرین فوتبال را به زاگرب ببرد!

آنالیز دقیق، تجربه بالا، تعویض‌های طلایی و قهرمانی جهان!

نویسنده: سید علی طاهری

می‌دانستیم تنها نقطه ضعف کرواسی ضربات آزاد (شروع مجدد) است و آنالیزورهای فرانسه استفاده لازم را از این موضوع کردند. گریزمان با زیرکی هرچه تمام‌تر و شاید فریب داور، ضربه‌ی آزاد را گرفت و بازهم یک گل به خودی دیگر! بازی‌های قبلی کرواسی به ما نشان می‌داد که، دالیچ، علاقه بسیاری به استفاده از جناحین دارد و در مقاطعی که بازی در میانه میدان گره می‌خورد، پیوستن ورسالیکو و استرینیچ به بال‌ها‌ی تهاجمی تیم و نفوذشان، گره بازی را برای کرواسی باز می‌کرد، اما در نیمه اول چیزی از نفوذها‌ی همیشگی ندیدیم، که مطمئنا یکی از دلایل آن ضدحمله‌ها‌ی وحشتناک فرانسه و سرعت بالا‌ی ام‌باپه و گریزمان و قدرت انتقال توپ بالا‍‌ی کانته و پوگبا بود، تا فرانسوی‌ها نتوانند از فضای ایجاد شده‌ی پشت سر دو مدافع کناری کرواسی استفاده کنند. نیمه دوم اما حرکت‌ها‌ی دو پیستون هجومی؛ ربیچ و پریسیچ، به داخل باعث ایجاد فضا برای نفوذ دو مدافع کناری می‌شد و فرانسه نیز نهایت استفاده را از فضای پشت سر آن‌ها کرد. تعویض‌های یک مربی نشان دهنده عیار آن مربی است و دیدیه دشان در این زمینه سنگ تمام گذاشت. در تعویض اول، کانته بیرون آمد و انزونزی بلندبالا وارد میدان شد. در نگاه اول، این تعویض دشان بیشتر به‌خاطر کارت زرد کانته بود، اما در حقیقت کانته یک هافبک دفاعی تخریبی و با قدرت قطع توپ بالاست که  او را در همه‌جای زمین می‌بینید و درمقابل انزونزی، هافبک دفاعی بلند قد و با روحیه تهاجمی و بازی‌سازی بیشتری نسبت به کانته است و در آن دقایق بازی کمک بیشتری به فرانسه می‌کرد تا از لاک دفاعی خارج شود و ضدحمله‌ها‌ی خطرناک‌تری داشته‌باشد. تعویض دوم دشان معرکه بود، کورنتین تولیسو به جای بلیز ماتویدی تقریبا خسته، نفوذها‌ی ورسالیکو سمت چپ فرانسه را به بند کشیده‌بود، ورود نیروی تازه نفس برای فرانسه، در آن منطقه لازم بود تا جلوی نفوذها‌ی خطرناک کرواسی گرفته شود. نکته ی کلیدی در خط حمله خروس‌ها بازی بدون توپ ژیرو و گریزمان بود. ژیرو طی 546 دقیقه بازی برای فرانسه، گلی به ثمر نرساند؛ اما در بیشتر مواقع یک یا دو مدافع حریف را درگیر خود می‌کرد و با حرکت های خود به جاهای مختلف، فضاهای مناسبی برای کیلیان امپابه ایجاد می‌کرد. در میانه میدان، اما جنگی تمام عیار میان هافبک‌های برتر جهان شکل گرفت. در یک سمت مودریچ و راکتیچ به دنبال بازی‌سازی و پیدا کردن فضاهای خالی بودند و در سمت دیگر کانته و پوگبا بیشتر میل به تخریب بازی‌سازی هافبک‌های کروات داشتند. از سوی دیگر مارسلو بروزویچ قطع توپ‌های بازیکنان فرانسه را برعهده داشت و به نوعی هافبک تخریبی شطرنجی‌پوش‌ها محسوب می‌شد. سیستم گردشی بال‌های هجومی کرواسی هم از چشم‌ها دور نمی ماند و در بیشتر دقایق بازی ربیچ و پریسیچ جای خود را باهم عوض می‌کردند تا بتوانند روزنه‌ای در خط دفاعی فرانسه ایجاد کنند. نکته‌ی قابل توجه در اندیشه‌های دشان، یارگیری نفر به نفر بازیکنان فرانسه با کروات‌ها بود، برای مثال در نیمه اول کانته یارگیری نزدیکی با مودریچ داشت، تا بتواند مغز متفکر تیم دالیچ را از کار بیاندازد، که تقریبا هم موفق بود و یا پوگبا که وظیفه مهار راکتیچ را داشت، اما به اندازه کانته موفق نبود و راکتیچ در خلق موقعیت گلزنی تقریبا موفق بود.

تهیه شده در متافوتبال

*تیم نویسندگان متافوتبال*