جام بیست‌و‌یکم | تحلیل و بررسی بازی بلژیک-ژاپن

ژاپنی‌ها تحت تاثیر نام بلژیک قرار نگرفته بودند و بازی را بدون استرس آغار کردند. شاردان آکیرا نیشینو بازی را با سیستم ۱-۳-۲-۴ آغاز کردند، که در بعضی مواقع به ۱-۴-۱-۴ تغییر می‌یافت. بلژیکی‌ها سعی داشتند پرس را از زمین ژاپن آغاز کنند، که سبب می‌شد فضای بین مدافعان و هافبک‌های بلژیک خالی بماند و مهاجمان ژاپن نیز از این فضا نهایت استفاده را می‌کردند و با جاگیری در این منطقه، سعی داشتند از مدافعان تقریبا کند بلژیک عبور کرده و موقعیت بسازند. مهاجمان ژاپن با جاگیری در این منطقه، راه ارتباطی میان مدافعان و دو هافبک بلژیک یعنی ویتسل و دی‌بروین را می‌بستند و مدافعان بلژیک را مجبور می‌کردند با دو وینگر خود یعنی کاراسکو و مونیر پاسکاری کنند و وینگرهای ژاپن سعی داشتند، با قطع این پاس‌ها و توپ‌گیری از این دو بازیکن، حملات خود را ترتیب دهند. ژاپنی‌ها هنگامی که با حملات همه‌جانبه‌ی بلژیکی‌ها روبه رو می‌شدند، در وسط زمین متراکم می‌شدند و سعی در خنثی کردن حرکات لوکاکو، که نقش ویژه‌ای در حملات بلژیک دارد، داشتند. همچنین زمانی که توپ در یک سوم دفاعی بلژیک بود، بازیکنان ژاپن با ۵ بازیکن، مدافعان و دروازه‌بان بلژیک را تحت فشار می‌گذاشتند. سامورایی‌ها به محض توپگیری از بازیکنان بلژیک، توپ را به دو وینگر خود یعنی اینوی و هاراگوچی می‌سپردند، تا آن‌ها با استارت‌های سریع خود و توانایی حفظ توپ خوب خود منتظر رسیدن بازیکنان دیگر باشند تا حملات را با تعداد بیشتری ادامه دهند. همچنین این دو وینگر سعی داشتند از توپ‌های دوم نهایت استفاده را ببرند و اکثرا صاحب این توپ‌ها بودند.

بلژیکی‌ها بازی را با سیستم ۱-۲-۴-۳ آغاز کردند، آن‌ها جزو معدود تیم‌هایی هستند که از این سیستم استفاده می‌کنند. بلژیکی‌ها که از کوتاهی قد بازیکنان ژاپن مطلع بودند، بیشتر حملات خود را از گوشه‌ها پی‌ریزی می‌کردند، تا لوکاکو با ضربات سر خود این تیم را به گل برساند. مونیر و کاراسکو با نفوذ در دو سمت زمین و صاحب توپ شدن با پاس‌های در عمق دی‌بروین، سانترهای‌ خود را به دروازه ارسال می‌کردند. برنامه‌ی دیگر بلژیکی‌ها برای حمله، استفاده از حرکات هوشیارانه‌ی لوکاکو بود. لوکاکو با مشغول کردن مدافعان وسط ژاپن، فضاهای خوبی را برای هازارد و مرتنز فراهم می‌کرد و همچنین با یک و دوهای پیاپی با این دو بازیکن، سعی داشت دفاع ژاپن را به‌هم بریزند. زمانی که بلژیکی‌ها راه حمله را بسته‌می‌دیدند، سعی در شوت‌زنی داشتند که این شوت‌ها اغلب توسط دی‌بروین و هازارد زده‌می‌شد، اما به جایی نمی‌رسید.‌ راه دیگر بلژیکی‌ها برای رسیدن به گل، استفاده از ضربات کرنر و ضربات آزاد بود تا از قدرت سرزنی کمپانی و لوکاکو و فرتونگن، نهایت استفاده را ببرند. بلژیکی‌ها هرچه به دقایق پایانی نیمه‌‌ی اول نزدیک می‌شدند، به فشار حملات خود می‌افزودند تا به گل برسند. نیمه‌ی اول با نتیجه‌ی مساوی بدون گل تمام‌شد تا بازی در نیمه‌ی دوم به اوج حساسیت خود برسد.

با شروع نیمه‌ی دوم، فشار بلژیک برای گلزنی بیشتر‌ شد و آن‌ها بی‌مهابا دست به حمله می‌زدند تا سریع‌تر به گل برسند، که باعث می‌شد فضای خالی بیشتری برای وینگرهای سرعتی ژاپن فراهم شود و آن ها نیز به خوبی از خستگی مدافعان بلژیک استفاده کردند و در ۶ دقیقه‌ی اول نیمه‌ی دوم دو گل به ثمر رساندند و نتیجه‌ای را رقم زدند که کمترکسی فکرش را می‌کرد. ژاپنی‌ها با وجود برتری با دوگل به طور مطلق عقب ننشستند و همچنان رو به جلو بازی‌ می‌کردند و به دنبال کنترل بازی نبودند تا بازی با همین نتیجه به پایان برسد. اما اوج بازی در دقیقه‌ی ۶۵ بود، جایی که روبرتو مارتینز دست به دو تعویض زد و کاراسکو که عملکرد بدی داشت و مرتنز را بیرون کشید تا فلینی و شادلی را به بازی بیاورد و میانگین قدی تیم خود را افزایش دهد. با آمدن این دو بازیکن، تنها تاکتیک بلژیک به سانتر از جناحین تبدیل شد که این تاکتیک موفق هم بود و دو گل توسط فلینی و ورتونگن به ثمر رسید، تا بلژیکی‌ها به بازی برگردند. ژاپنی‌ها که برد شیرین خود را با مساوی عوض کرده بودند، سراپا حمله شدند که به مانند خودکشی بود. چشم بادامی‌ها در دقایق پایانی صاحب ضربه‌ی کرنر شدند و با حضور پرتعداد در محوطه‌ی جریمه‌ی بلژیک، به دنبال گلزنی بودند، اما با این اشتباه، زمینه‌ی گل سوم بلژیک را پدیدآوردند، در حالی که اگر کمتر از یک دقیقه‌ی دیگر تحمل می‌کردند، بازی به وقت‌های اضافه می‌رسید و ممکن بود به پیروزی برسند. با پیروزی بلژیک در این بازی، حالا باید منتظر جدال بی‌نهایت جذاب برزیل و بلژیک، دو تیم مدعی این جام، در مرحله‌ی یک چهارم نهایی باشیم که می‌تواند مانند یک فینال زودرس باشد.

نویسنده: مهدی نخستین

*تیم نویسندگان متافوتبال*