گفت‌وگوی صمیمی «متافوتبال» با فرشته کریمی: گل‌های زیبا‌ی‌مان را مدیون شهرزاد مظفر و آقای صانعی هستیم / کریستیانو رونالدو بعد از من شماره ۷ پوشید / به دلیل حجاب نمی‌توانیم لژیونر شویم / هفته‌ای ۲ بار به باشگاه پرسپولیس می‌رویم تا پیگیر طلب‌مان شویم

به گزارش متافوتبال٬ حالا دیگر همه فرشته کریمی را می‌شناسند. ستاره بی‌چون‌وچرای تیم ملی فوتسال بانوان ایران که گل‌های زیبایش در فضای مجازی دست به دست می شود. کریمی متولد سال ۱۳۶۷ است و در محله فوتبالی نازی‌آباد تهران بزرگ شده است. او شانس بازی در تیم‌هایی همچون پرسپولیس را هم یافته و همین چند هفته پیش علاوه بر بالا بردن کاپ قهرمانی آسیا٬ به عنوان بهترین بازیکن رقابت‌ها هم شناخته شد. حالا او رو به روی دوربین وبسایت «متافوتبال» قرار گرفته و از شرایط و احوالش می‌گوید. گفته‌هایی که در ادامه می‌خوانید:

خانوم کریمی قهرمانی در آسیا و انتخاب به عنوان بهترین بازیکن مسابقات چه حس و حالی داره؟

این مسابقات در سطح اول آسیا بود. خب بالاخره ما با تیم ژاپن و تایلند با نتیجه 1-0 اومدیم جلو و این خیلی ارزشمند است. مخصوصا تیم ژاپن که امکاناتی که در اختیار بانوان‌شان می‌گذارند٬ از امکانات آقایان هم بیشتر است. در کشور ما اینگونه نیست و این ارزش کار بانوان را بالا می‌برد. مخصوصا این که ما با حجاب بازی می کنیم و شرایط خیلی سخت‌تر می‌شود. این را هم باید بگویم که واقعا این تندیس را من به نمایندگی از بچه‌ها گرفتم. چون ما یه کار گروهی انجام دادیم و تک تک بچه ها لیاقت این را داشتند که این تندیس را در اختیار بگیرند.

تیم‌تان خیلی یه دست به نظر می‌رسید. انگار رفاقت خاصی بین بچه‌ها وجود دارد.

بله اسکلت تیم که 5-6 بازیکن با تجربه هستند، نزدیک به 7-8 ساله است که با هم زندگی می‌کردیم و عضو تیم ملی هستیم. بازیکن های جدید که به تیم ملی جذب می‌شوند هم باید با بقیه اتحاد داشته باشند چون اعتقاد ما این است که تیمی که اتحاد نداشته باشد و یک نفر دلش با تیم نباشد٬ این تیم هیچ وقت نتیجه نمی‌گیرد. این قهرمانی برای یک نفر نیست و سال‌ها برای آن زحمت کشیده شده است. خیلی‌ها دیگر در جمع ما نیستند. مثل شهرزاد مظفر سرمربی سابق تیم‌مان که اولین باراین باور را به ما داد که می‌توانیم در فینال آسیای باشیم و خانم فریده شجاعی که نایب رئیس بودند. و خیلی‌های دیگر که شاید من الان حضور ذهن نداشته باشم از آنها تشکر کنم.

الان اوضاع و احوال درآمد خانم های فوتسالیست چه جوری است؟

من فکر می کنم نه فقط حقوق خودم بلکه برای کل تیم و اعضای تیم فوتسال بانوان باید چند برابر حقوق بگیرند. واقعا ۲۰ میلیون برای خانومی که همه زندگی‌اش را در فوتبال گذاشته خیلی کم است.

آخرین قرارداد شما در باشگاه پرسپولیس چقدر بود؟

آخرین بار برای یک فصل 16 میلیون گرفتم. من همیشه خجالت می‌کشم راجع به پول صحبت کنم ولی باشگاه پرسپولیس بعد از مدت‌ها کشمکش 3 میلیون به ما داد و مابقی همچنان باقی مانده است. من هنوز 12 میلیون از پرسپولیس طلب دارم که 3 سال است هنوز این پول را نداده‌اند. تو این مدت هفت بار مدیرعامل عوض شد و عین هفت بار هفته‌ای دو بار می‌رفتیم باشگاه پرسپولیس حتی ازشان خواهش کردیم که فکر کنند ما دختر خودشان هستیم اما خبری نبشد. اما سال گذشته دانشگاه آزاد با مدیریت آقای دادکان٬ ازهیچ امکاناتی برای ما دریغ نکردند. وقتی آقای دادکان می گفتند شنبه پول تزریق می‌شود٬ پنجشنبه پول در حساب ما بود و این برای بانوان آرامش روحی و روانی زیادی به همراه می‌آورد.

درحال حاضر وضعیت لیگ بانوان چطور است؟ افرادی در این لیگ حضور دارند که توانایی بازی در تیم ملی را داشته باشند؟

بله لیگ خیلی خوب و پویایی داریم. در خیلی از مسابقات تا هفته آخر قهرمان و حتی دوم و سوم مشخص نشده و به نظرم این خیلی خوب است. چون رقابت خیلی نزدیک است و هر سال قهرمان و نایب قهرمان متفاوت است. البته متاسفانه هیچ پشتوانه‌ای برای تیم بزگسالان وجود ندارد. مثلا تیم امید و جوانان بخاطر همین مربیان برای لیگ خیلی زحمت می کشند و تیم‌ها را تقویت می کنند.

خیلی‌ها می‌گویند خانم فرشته کریمی یا کسانی که در سطح آسیا مقام می‌آورند چرا لژیونر نمی‌شوند؟ در اروپا یا کشورهای دیگر مثل ژاپن؟

من بعد از اینکه جز 10 بازیکن برتر جهان شدم از باشگاهی روسی پیشنهاد داشتم. اما بخاطرموضوع حجاب این اتفاق نیفتاد و مشکل از قوانین کشور خودشان بود. ما مشکلی نداشتیم و نه تنها من بلکه همه بچه‌ها آرزوی لژیونر شدن داریم. البته حتما با حجاب اسلامی. هر افتخاری تا الان کسب کردیم مدیون کشور اسلامی‌مان هستیم. چون در تیم ملی بازی کردیم و دیده شدیم.

داستان جاسوئیچی که دست‌تان است چیست؟

این را مربی روسیه چند سال پیش به من داد. سرمربی روسیه٬ سرمربی یکی از باشگاه‌های این کشور هم بود و ایشان بود که خواستار حضور من در لیگ روسیه شده بود. بعد که قسمت نشد من به آنجا بروم٬ این هدیه را به من داد و گفت این همیشه همراهت باشد و بدان که تو یکی از بهترین‌ها هستی.
 

آنجا چقدر دستمز می‌دادند؟

خیلی بالاتر از چیزی که در ایران هست. 300-400 میلیون در سال.

خواسته شما به عنوان خانمی که فوتسال بازی می‌کند٬ چیست؟

دوست دارم از تیم ملی حمایت شود. الان همه مردم عزیز کشورمان از این بابت خوشحالند و یک سری مسائل هست که ما باید در جامعه رواج دهیم تا کشورهای دیگر هم متوجه بشوند هیچ محدودیتی در ایران نیست. ما هم مثل جوامع دیگر راحت زندگی می‌کنیم و شخصیت و شئونات اسلامی را هم رعایت می‌کنیم.

الان از نظر سانس تمرینی و امکانات مشکلی ندارید؟

از لحاظ سخت افزاری قبل از این هم همه چی آماده بود. ما در آکادمی تیم ملی و همان جایی که آقایان تمرین می کنند٬ تمرین می‌کنیم. از دستگاه‌هایی که آقای کی روش استفاده می کنند٬ ما هم استفاده می‌کنیم و فدراسیون از لحاظ سالن و کف پوش سالن امکانات خوبی در اختیارات ما گذاشته است. ولی وظیفه آقای کفاشیان و فدراسیون خیلی سخت تر شده چون بالاخره حالا ما قهرمان آسیا هستیم.

درمورد جام جهانی نظرتان چیست؟

ما هر سال برای کسب تجربه شرکت می‌کردیم ولی امسال دیگر نباید برای کسب تجربه باشد چون ما با شهرزاد مظفر جایگاه پنجمی را داشتیم. الان باید آن جایگاه را تثبیت کنیم و به جایگاه چهارمی فکر کنیم. در جهان بازی‌ها خیلی سخت و فشرده هستند. بازی با برزیل، اسپانیا، پرتقال حتی بازی با روسیه.

جریان این گل‌های فوق العاده قشنگ و حساب شده ‌ی که می زدید چه بود؟

این‌ها از تکنیک‌های ناب ایرانی است. مخصوصا شماره 12 ما فهیمه زارعی که خیلی جاها برگردون زد و گل شد. حالا در این مسابقات شرایطش پیش نیامد. این‌ها همه تمرین شده بود و همه این‌ها رو مدیون شهرزاد مظفر و مخصوصا آقای صانعی هستیم. البته ایشان به من گفتند هیچ جا اسمش را نبریم ولی واقعا برای این تیم زحمت کشیدند.

راستی پاداش خوبی گرفتید یا نه؟

فدراسیون هنوز پاداشی نداده و فقط همان پول تو جیبی ای که در مالزی دادن هست. چند روز پیش هم هم با آقای وزیر جلسه داشتیم که 5 سکه دادند.

توقع بیشتری داشتید؟

من در مصاحبه ها گفته بودم که ما واقعا از هیچ کس توقع نداریم.

خانواده از اول راضی بودند شما برید سراغ فوتسال؟

اون موقع که این اتفاق برای من افتاد 15-16 سالم بود. هنوز حتی تیم ملی بانوان هم نداشتیم. نازی آباد٬ محله ای که ما زندگی می کردیم٬ فوتبال‌خیز است ولی کمی از لحاظ رفت و آمدی تحت تاثیر هستیم چون همه دیگر من را می‌شناسند. مخصوصا الان که من وقتی از کوچه رد می‌شوم٬ یک ربع طول می‌کشد سرکوچه برسم. من خودمم خیلی دوست دارم چون با آنها زندگی کردم. واقعا محله خیلی قدیمی‌ای داریم که افراد قدیمی زندگی می کنند و من در آن محله به دنیا آمده‌ام. همین که خوشحالی آنها را می‌بینم واقعا خوشحال می‌شوم. اوایلش پدرم مخالف بودند ولی عموی بزرگترم در باشگاهی که من ثبت نام کردم کار می کرد و پدرم را راضی کرد. این مخالفت ها بخاطر شرایط زمانی و دل نگرانی‌های خانوادگی بود. خدا را شکر من فوتبالم را ادامه دادم و الان پدرم به من افتخار می کنند. این برای من لذت‌بخش است.

شما به عنوان یک بانوی ایرانی آشپزی‌تان بهتر است یا فوتسال بازی کردن‌تان؟

بیشتر عمرم در فوتسال بوده و طبیعتا فوتسال بهتر بازی می‌کن. البته آشپزی‌ام خوب است و اولین غذایی که درست کردم خورشت بادمجان بود.

با تیم ملی سفر که می‌روی خرید هم می کنی؟

هیچی مثل خرید کردن من را خوشحال نمی‌کند. ما یک خانواده پر جمعیت هستیم و وقتی مسافرت خارج از کشور می‌روم با عشق و علاقه برای تک تک‌شان خرید می کنم.

در تیم ملی بیشتر با چه کسی رفیق هستید؟

تا قبل از این هم اتاقی و دوست خیلی خوبم نیلوفر اردلان بود ولی بخاطر مشکلات شخصی‌اش نتوانست بیاید. الان هم فرزانه توسلی هم اتاقی‌ام بود که هم محله‌ای هم هستیم. به نظر حالا که به آقای عابدزاده می‌گویند عقاب آسیا، باید به فرزانه بگویند بچه‌عقاب آسیا.

دوست داری مربی شوی؟

بله. باید مربی شوم جای دیگری ندارم بروم. من بیشتر دوست دارم مربی پایه شوم و به کوچکترها یاد بدهم چون من خودم تو سن 20 سالگی یا 23 سالگی یاد گرفتم که بغل پا چجوری باید زد! این ضعف بزرگی است و من دوست دارم این‌ها را به بازیکنایی که از سن پایین شروع می کنند یاد بدهم.

انتهای رویای خانوم کریمی کجاست؟

خیلی دوست دارم لژیونر شوم و خیلی چیزها را یاد بگیرم. پولش اصلا برایم مهم نیست چون اگه می‌خواستیم به پول فکر کنیم هیچوقت به این جایگاه نمی رسیدیم.

برای خوشحالی گل قهرمانی که به ثمر رساندی تمرین کرده بودی؟

نه تمرین شده نبود ولی صبح مسابقه با آقای صانعی جلسه داشتیم که خیلی چیزها را به ما گفتند. قبلش من گفتم خوب دوم شدیم خدا را شکر و اصلا به قهرمانی فکر نمی کردم ولی صحبت‌های آقای صانعی که تمام شد٬ این باور به ما تزریق شد که فقط باید قهرمان بشویم. ساعت یک تا ۲:۳۰ وقت استراحت‌مان بود. من همینطور که استراحت می کردم٬ خوابم برد. شاید باورتان نشود اما همین خوحشالی گل را به صورت کامل و تمام و کمال دیدم. در حین مسابقه هم متوجه نشدم. اینکه ارتقاع آن مانع چقدر است و شاید پایم گیر کند. بعد که فیلمش را دیدم٬ خوابم جلوی چشمم آمد.\

شماره پیراهنت را دوست داری؟ آنرا با نیت قبلی انتخاب کردی؟

من از اول زندگی‌ام 7 را دوست داشتم. بخاطر اینکه عدد مقدسی است و فقط بخاطر همین بود نه شخص خاصی/ اتفاقا کریستیانو رونالدو بعد از من 7 پوشید. اولین باری که تیم ملی دعوت شدن٬ پیشکسوت‌های من عدد ۷ را می‌پوشیدند بخاطر همین شماره ۱۰ نصیبم شد اما از آن به بعد دیگر ۷ پوشیدم.
 

درپایان هرچه دوست دارید به لنز دوربین متافوتبال بگویید.

اول از همه از شما تشکر می‌کنم که از فوتسال بانوان حمایت می‌کنید و بعد از خانوادم. خیلی خیلی ممنونم و آرزوی سلامتی و عزت دارم برای پدر و مادرم. همان طوری که آنها برای ما دعا می‌کنند ماهم باید براشون دعا کنیم. همین جا از خانم شهرزاد مظفر تشکر می کنم که من را به عنوان خواهر کوچکتر هم از لحاظ فوتبالی هم اخلاقی تربیت کرد. هرچقدر از ایشان تشکر کنم کم است. همین طور از فدراسیون فوتبال تشکر می‌کنم که از ما حمایت کردند. امیدوارم حمایت‌های‌شان خیلی بیشتر از این‌ها بشود.