تحلیل روز | دلیل سقوط تراکتور: اعتماد به سربازان متخلف

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، آنچه بر سر تراکتورسازی آمده و موجب شده این تیم طی چند ماه رکورد 14 سال شکست ناپذیری اش در تبریز مقابل پرسپولیس را شکسته شده ببیند و در کمتر از 10 روز در دو مصاف متوالی با استقلال یک بار مساوی کند و بار دیگر با یک شکست ،جام حذفی را از دست شده ببیند همه و همه دلایلی دارد که ریشه اش را می شود در پادگانی شدن این تیم دید.

شاید اگر باندی که کارش تهیه کارت‌های جعلی معاف از خدمت بود، هرگز افشا نمی شد امروز تراکتورسازی همان تیم مقتدر فصول قبل بود. آنچه بر سر تبریزی ها آمده اتفاقی بود که می شد آن را حدس زد. بازیکنانی که همه آنها “عامدانه ” یک بار قانون را دور زده و “کارت معافی دروغین” با پرداخت “وجه” تهیه کرده بودند با حقوق ماهی 150 هزار تومان به تبریز آمدند و هیچکس در تراکتورسازی حواسش نبود این سربازان با چه انگیره ای باید همان ستاره های سابق باشند؟

قیمت شان مفت بود،سرباز بودند و تونی اولیویرا که پس از پایان لیگ به پرتغال رفته بود قبل از آغاز لیگ پانزدهم در تبریز نبود تا بیجهت در تیمش را به روی هر سربازی باز نکند. این تیم مشکل جدی و اساسی در پیکره دفاعی دارد اما به صورت توامان دو هافبک به اسم رحمانی و رفیعی را جذب کردند که فوتبال شان مثل هم است.

تراکتورسازی امروز چوب ساده انگاری و رفتار غیر مسئولانه تونی اولی ویرا و مدیرعامل تیمش را می خورد. آنهایی که پیش خود فکر نکردند آیا جذب هر سربازی به واسطه مفت بودنش لازم است؟ سروش رفیعی،بختیار رحمانی، علی حمودی، سینا عشوری، شجاع خلیل زاده باید روی چه حسابی جان شان را برای تیم شان بگذارند؟ بخاطر قرارداد چند صد میلیونی؟ بخاطر دعوت شدن به تیم ملی؟ بخاطر دقیقا چه چیزی باید ساق خود را در معرض خطر بگذارند؟ داستان سربازهایی مثل اخباری که با قرارداد حرفه ای به تراکتورسازی آمدند و خودشان برای سرباز شدن شان اقدام کردند با سربازانی که قانون را یک بار دور زدند متفاوت است. این تفاوت هم در عملکرد آنها عیان است و هم عکس العملشان در هنگامه باخت. گلر جوان و آینده دار تراکتورسازی به خاطر باخت مقابل استقلال درون زمین مانده بود و گریه می کرد اما بختیار رحمانی خودش را زود به پرویز مظلومی می رساند تا در مورد حضورش در استقلال در نیمفصل با او حرف بزند.

کسی وصله “خیانت” به سربازانی که کارت پایان خدمت شان یک بار باطل شده نمی زند اما بخاطروضعیتی که “قانون” برای آنها به پدید آورده ، یک نفر بگوید چرا آنها باید سلامتی شان را بخاطر تیم شان به خطر بیاندازند؟ بازیکنی که می داند پولی دریافت نمی کند، امکان حضوش در تیم ملی هم فعلا وجود ندارد تنها یک هدف دارد؛ تا روزی که سربازی اش تمام شود، تنش را سالم نگه دارد. عملکرد سروش رفیعی و بختیار رحمانی در روز بازی با استقلال به خودی خود بیان کننده همه واقعیت بود. درگیری های میانه میدان را نگاه کنید تا متوجه شوید این دو چگونه مهندسی شده در برخوردها شرکت می کردند. مخصوصا رحمانی که خودش عنوان کرده دو سال است یک ریال از فوتبال درآمد نداشته و از این رو به هر قیمتی که شده می خواهد سالم بماند تا نیمفصل دست کم با یک قرارداد 400 میلیون تومانی تا پایان فصل روانه استقلال ،فولاد و یا هر تیم دیگری شود.

اینها همه بدیهیاتی بود که به راحتی می شد در مورد بازیکنان سرباز حدس زد.اما هیچ یک از مدیران تراکتورسازی و همچنین مربی سابق این تیم متوجه آن نشد تا قلعه نویی حالا همه آبرویش را اینگونه به معرض حراج بگذارد. بدترین تیم های او در بدترین روزهایشان هرگز آنگونه بازی نمی کردند که تراکتورسازی مقابل استقلال در تبریز بازی کرد. کار برای امیر دشوار است و او در همان ابتدا متوجه ضعف اصلی تیمش شد و به درستی نوک انگشتش را به سمت سربازها برد.

 حالا این تجربه گران قیمت به مدد دیگر تیم های نظامی می آید تا اینگونه چشم بسته آغوش خود را برای هر خرید مفتی باز نکنند. امثال رحمانی،رفیعی و حتی حمودی پیش از این کیفیت عالی خود را نشان داده اند و حالا اگر اینچنین بی مسئولانه و بد بازی می کنند دلیلش همان مسائلی است که ذکرش رفت.شاید بهتر باشد قلعه نویی برای اصلاح تیمش سراغ بازیکنانی برود که انگیزه و بهانه کافی برای خوب بودن داشته باشند. اگر آبی از سربازان متخلف(نه مثال اخباری) گرم می شد تونی اولی ویرا مسن (که می داند به غیر از تراکتور هیچ تیمی در جهان دیگر سراغش نمی آید) اینگونه هوشمندانه فرار نمی کرد.