آندره‌آ پیرلو که تاکنون دو بار با میلان در فصل‌های 03-2002 و 07-2006 فاتح لیگ قهرمانان اروپا شده است، در سال 2005 در فینال معروف استانبول شکست تلخی را تجربه کرد. در آن سال در حالی که روسونری با نتیجه 3 بر صفر از لیورپول جلو بود بازی به تساوی کشیده شد و در نهایت یاران پیرلو در ضربات پنالتی مغلوب سرخپوشان مرسی‌ساید شدند و از رسیدن به قهرمانی قاره سبز بازماندند.
پیرلو در مصاحبه‌ای که با روزنامه «اِی‌بی‌سی» اسپانیا داشت، با یادآوری فینال معروف استانبول گفت: آن شب آموختم که سرنوشت در فوتبال می‌تواند خیلی غریب باشد. در کنار اینکه لیورپول در هفت دقیقه توانست سه گل عقب‌افتادگی‌اش را جبران کند، یرزی دودک، دروازه‌بان لیورپولی‌ها هم چشم بسته شوت سهمگین آندری شوچنکو را مهار کرد. برخی چیزها هستند که شما نمی‌توانید با آنها مقابله کنید. پس از آن بازی دوست داشتم دست از فوتبال بکشم. خوشبختانه دو سال بعد از آن شکست در آتن به چیزی که استانبول از ما گرفت، رسیدیم. دومین قهرمانی‌ام در لیگ قهرمانان اروپا خیلی خاص بود.
پیرلو یکی از بازیکنانی است که با وجود توانایی‌های زیاد نتوانسته است به توپ طلا دست پیدا کند. وی در این خصوص اظهار داشت: پس از اینکه در سال 2007 کاکا به عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب شد و توپ طلا را به خود اختصاص داد گفتند که چون من بیشتر در نقش پاسور ظاهر می‌شوم، به این عنوان نرسیده‌ام ولی باید بگویم که کاکا براساس شایستگی‌هایش به این افتخار رسید. این جایزه همیشه به فوتبالیست‌هایی می‌رسد که گلزنی می‌کنند، آنهایی که تفاوت‌ها را رقم می‌زنند. کاکا در آن دوره این کار را می‌کرد، درست همانند کریستیانو رونالدو و مسی که این روزها این کار را انجام می‌دهند. اگر ژاوی و اینیستا هرگز نتوانند توپ طلا را از آن خود کنند، فکر نمی‌کنم من هم سزاوار کسب این عنوان باشم ولی پل پوگبا می‌تواند به توپ طلا دست پیدا کند. او می‌تواند آینده یوونتوس باشد. پل تمام ویژگی‌های یک بازیکن کامل را دارد، قدرت جسمانی، تکنیک و چشم به گلزنی. پوگبا می‌تواند دوره جدیدی از فوتبال را رقم بزند.
هافبک ملی‌پوش بانوی پیر تصریح کرد: در بازی‌های لیگ قهرمانان اروپا فاکتورهای سرنوشت‌سازی ایفای نقش می‌کنند، از شانس گرفته تا شرایط جسمانی و هماهنگی بین اعضای تیم. برای همین است که قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا کار دشواری است. بازی هفته آینده مقابل بورسیا دورتموند نشان خواهد داد که تا چه حد آماده هستیم. در صورت صعودمان از مرحله یک هشتم نهایی ترجیح می‌دهم به رئال مادرید نخوریم و تنها دوست دارم در فینال با شاگردان آنچلوتی روبه‌رو شویم.
پیرلو همچنین در خصوص جدایی‌اش از میلان و پیوستن به یوونتوس در سال 2011 عنوان کرد: پس از یک دهه حضور در میلان نیاز به تغییراتی داشتم. زندگی حرفه‌ای‌ام هم خواهان ایجاد انگیزه‌های جدیدی بود. درست مثل این بود که درونم چیزی کار نمی‌کرد و احساس بدی داشتم. میلان مسیر ناهمواری را در پیش گرفته بود و بدنم از من می‌خواست که دوباره به مسیر پیروزی بازگردم و در تیمی باشم که در هر زمینه آرمان‌هایی داشته باشد. همان زمان بود که یوونتوس پا پیش گذاشت و این بهترین اتفاقی بود که می‌توانست رخ دهد. ما سه سال متوالی اسکودتو را فتح کردیم و حالا هم در مسیر کسب چهارمین عنوان قهرمانی در سری A هستیم.
هافبک 35 ساله بیانکونری در مورد شایعات مطرح شده در مورد جدایی‌اش از میلان که برخی عامل اصلی جدایی او از این تیم را ماسیمیلیانو آلگری، سرمربی وقت روسونری که حالا هدایت یوونتوس را بر عهده دارد، می‌دانند، گفت: این ادعا دروغ است. نه آلگری و نه هیچکس دیگری در میلان نقشی در جدایی من از این تیم نداشت. این تصمیم خودم بود که روسونری را ترک کنم. در آن موقع نیاز به این داشتم که از میلان جدا شوم و خودم را به اثبات برسانم که هنوز هم می‌توانم بازی کنم.
هافبک بازیساز تیم ملی فوتبال ایتالیا در خصوص آینده حرفه‌ای‌اش هم اظهار داشت: هنوز چند سال فوتبالی دیگر پیش‌رویم است. همچنان عاشق این ورزش هستم درست همانند حس زمان 15 سالگی‌ام که به این رشته داشتم. زمانی هم که از خواب بیدار شوم و دیگر چنین حسی نداشته باشم، کفش‌هایم را خواهم آویخت ولی در حال حاضر خیلی با بازنشستگی‌ام فاصله دارم.
وی تأکید کرد: آنتونیو کونته با من تماس گرفت و از من خواست در صورت تمایل به تیم ملی ایتالیا در مسابقات یورو 2016 کمک کنم و مرا در این مورد متقاعد ساخت. در سال 2006 که قهرمان جام جهانی شدیم نسل تکرارنشدنی را در اختیار داشتیم و دور دورِ ایتالیا بود.
هافبک یووه تصریح کرد: پیروزی در دیدار نیمه‌نهایی جام جهانی 2006 مقابل آلمانِ میزبان که شانس بالایی برای قهرمانی داشت آنهم مقابل 70 هزار هوادارش و دو گلی که در وقت‌های اضافه زدیم حس فوق‌العاده‌ای بود. پیروزی برابر ژرمن‌ها شاهکار برجسته‌ای بود.
پیرلو در مورد شکست 4 بر صفر آتزوری در فینال یورو 2012 مقابل اسپانیا هم گفت: (با خنده) در این مورد چیزی یادم نمی‌آید! ما در آن بازی خیلی خسته بودیم ولی بهانه‌ای هم بابت شکست مقابل اسپانیا نمی‌آوریم. آنها همانند طوفانی در فینال ظاهر شدند و به روش فوق‌العاده‌ای هم قهرمانی را از آن خود کردند.
وی در پایان در مورد رکوردش در فوتبال ایتالیا عنوان کرد: تا کنون در سری A از روی ضربات ایستگاهی 25 گل به ثمر رسانده‌ام که سه گل دیگر نیاز دارم تا از این حیث به رکورد سینیشا میهایلوویچ برسم. امیدوارم بتوانم رکورد او را بزنم. گلزنی از روی ضربات ایستگاهی چیز دیگری است. زدن ضربات ایستگاهی را از تماشای بازی جونینیو پرنامبوکانو یاد گرفتم، بازیکنی که هنوز هم فکر می‌کنم بهترین کاشته‌زن دنیاست. اگر قرار باشد بهترین گل دوران حرفه‌ای خودم را انتخاب کنم گلی را که از روی ضربه ایستگاهی به مکزیک در جام کنفدراسیون‌های برزیل زدم، برمی‌گزینم.
