نکته روز | چهل سال از آغاز افسانه «ال دیه‌گو» گذشت

خسرو فاضل – تحریریه متافوتبال | 20 اکتبر اگر روزی معمولی در فوتبال آرژانتین بود، از سال 1976 به بعد معنایی متفاوت برای فوتبال این کشور پیدا کرد. آرژانتینوس جونیورز در لاپاترنال میزبان تایارس دی کوردوبا بود. خوان کارلوس مونتس، مربی وقت جونیورز برای شروع نیمه دوم تصمیم گرفت روبن جاکوبتی را از میدان خارج کند. اما گزینه او برای جایگزینی جاکوبتی پسرکی بود که 10 روز بعد تازه تولد 16 سالگی اش را جشن می‌گرفت. هواداران در این روز نوجوانی با موهای مجعد و قامتی کوتاه دیدند که روی پیراهنش شماره 16 نقش بسته بود. به خاطر سپردن و به یاد آوردن نام آن نوجوان بعد از 40 سال هرگز کار دشواری نیست. او «دیه‌گو آرماندو مارادونا» بود. بازی با شکست 1-0 آرژانتینوس مقابل میهمانش تمام شد اما خاطرات شیرینی که این روز با خود به دنبال داشت، تلخی این باخت را به زودی از یاد همه پاک کرد. روایت های زیادی در مورد 20 اکتبر 76 وجود دارد. حاضران می‌گویند آن روز ژورنالیست های ال گرافیکو ورزشگاه را احاطه کرده بودند چرا که از قبل شنیده بودند مربی قرار است به کسی بازی دهد که در رده های پایه حسابی درخشیده، و یکی از حاضران آن روز لاپاترنال، سزار لوئیس منوتی سرمربی آلبی سلسته بود. مردی که تنها 5 ماه بعد مارادونا را برای بازی مقابل مجارستان به اردوی تیم ملی فراخواند. یکی از افسانه های طرفداران در مورد این روز آن است که بعد از حضور ال دیه‌گو، آرژانتینوس هرگز در بازی های خود در 20 اکتبر شکست نخورده است. مارادونا در دوران 5 ساله حضورش در آرژانتینوس 47 بار در لاپاترنال به میدان رفت، و 116 گل او در این بازه زمانی در این باشگاه، دیه‌گو را تا به امروز به بهترین گلزن تاریخ آرژانتینوس تبدیل کرده است.
در مورد ال دیه‌گو می‌توان سطرها خاطره نوشت. از دست خدا تا اخراج از جام جهانی آمریکا. از جادو در ناپل تا رد کردن پیشنهاد های مارسی و رئال مادرید برای پیوستن به سویا. فوتبال با مارادونا در سال 1997 وداع کرد. در سوپرکلاسیکو و بازی سنتی بوکا-ریور. برتری 2-1 بوکاجونیورز و پایان مارادونا به بهترین شکل ممکن. جانشین دیه‌گو در آن روز، خوان رومن ریکلمه ای بود که همه در همان روزها می‌گفتند شبیه ترین فوتبالیست آینده به مارادوناست، اما شاید نمی‌دانستند که خدای فوتبال تنها یک «ال دیه‌گو» آفریده است. یکی برای همه دوران ها.