تحلیل روز | وقتی ملکه، کارگر می‌شود / فوتبال مدرن بایرن و لایپزیگ

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران‌ورزشی، پشت یکی از دروازه‌ها این عبارت به آلمانی نوشته بود: «مقابله با فوتبال مدرن». در مسابقه میان دو تیم صدرنشین بوندس لیگا، بایرن مونیخ و لایپزیگ، یک مساله خیلی به چشم می‌آمد. چیزی که در یک دهه اخیر در هر گوشه اروپا دیده می‌شود و می‌توان آن را از آفات فوتبال مدرن دانست: گرایش بیش از حد به تجارت، مالکانی که به چیزی جز سود خودشان فکر نمی‌کنند و تجربه تماشای فوتبال پلاستیکی با قراردادهای تلویزیونی سرسام آور.
تقریبا در هر بازی بایرن این بنر به چشم می‌خورد اما در دیدار چهارشنبه شب به طور خاص تیم میهمان را هدف قرار داده بود. لایپزیگ نماینده نوع خاصی از فوتبال مدرن است و به همین دلیل در آلمان مورد انتقاد واقع می‌شود.
این دیدار یک تقابل فوتبالی محض بود. اگر لایپزیگ رالف رانگنیک و آندریاس هاسن‌هوتل گونه ویژه‌ای از فوتبال مدرن را ارائه می‌کنند که مبتنی بر استعدادیابی هنرمندانه، پرسینگ پرانرژی، بازی فیزیکی و جسارت است پس بایرن بخصوص با هدایت کارلو آنچلوتی نوع دیگری است؛ تیم‌هایی قهرمان می‌شوند که از چهره‌ها درست شده‌اند. این ادعای درستی است چون وقتی شما تیم بهتری دارید احتمالش بیشتر است که بازیکنانی داشته باشید که تفاوت ایجاد کنند و در یک لحظه همه چیز را تغییر بدهند.
و البته آدم‌ها روبات نیستند، تولید و بازده آنها فراز و نشیب دارد. شما باید افراد را به نحوی مدیریت کنید که مطمئن باشید وقتی به زمین می‌روند در بهترین شرایط هستند. همچنین شما باید سیستمی را طراحی کنید که برای افت و تنزل هم تدبیری اندیشیده باشد تا بتواند نزول‌ها را به حداقل برساند چون اوج بودن بازیکنان شما را به هدف می‌رساند و در یک ورزش کم گل این اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
پیروزی قاطع بایرین مونیخ تنها به دلیل این نبود که بایرن بازیکنان بهتری دارد. در این بازی، آنها بهتر هم آماده شده بودند، از نظر ذهنی و تاکتیکی همانطور که در نیم ساعت اول دیدیم.
حرکات از کناره زمین و نقش آزاد تیاگو آلکانتارا حفره‌های بزرگی در «ماشین پرسینگ» لایپزیگ ایجاد کرد و همه دیدند چطور تیم هاسن‌هوتل از هم پاشیده شد، از نابی کیتا که روی گل دوم مقصر بود تا امیل فورزبرگ که با نبوغ تاکتیکی فیلیپ لام اخراج شد.
البته اینها اشتباهات ذهنی هستند اما در واقع عاملشان این بود که بازیکنان میهمان می‌دیدند برنامه بایرن و شیوه اجرایش چیزی نبود که خودشان را برایش آماده کرده بودند.
هاسن‌هوتل بعد از بازی گفت: «سیستم ما فقط وقتی کار می‌کند که تک تک بازیکنان به شیوه‌ای هماهنگ عمل کنند اما برخی از بازیکنان ما در شرایط مناسب این بازی نبودند و این تقصیر من است.»
حق با او بود، این پاشنه آشیل فلسفه پرسینگ است، جایی برای بیکارها نیست. اگر یک عضو این ماشین خوب کار نکند خیلی راحت به دردسر می‌افتند بخصوص توسط حریفی که راه خود را باز می‌کند. به همین نحو اگر گردش توپ حریف شما را به عقب بکشد و نتوانید از مقابل دروازه شان پرس کنید، سیستم از کار می‌افتد.
بایرن در این بازی 76 درصد مالکیت توپ داشت، شاید دلیل آن را بازی با یک یار بیشتر به مدت یک ساعت بدانید اما در نیم ساعت اول 63 درصد توپ متعلق به میزبان بود و میهمان دنبال توپ می‌دوید آن هم در زمین خودش.
آنچلوتی هم گفت این بهترین 30 دقیقه بایرن از زمان آمدن او بوده و شاید درست می‌گفت. ژوئن 1987 یعنی حدود 30 سال پیش آنچلوتی به میلان و آریگو ساکی ملحق شد که می‌توان او را پدر پرسینگ مدرن دانست. رانگنیک هم ساکی را الهام بخش خود معرفی کرده بود. کارلتو آرشیتکت پرسینگ میلان زیر نظر ساکی بود و نقاط ضعف و قوت آن را قبل از همه فهمید. او اهمیت کارکشیدن از فوق ستاره‌هایی مثل روبرتو دونادونی، مارکو فان باستن، فرانک رایکارد و رود گولیت در کنار هم را درک کرد. بعد از افتخارات باشگاهی در تیم ملی ایتالیا هم دستیار ساکی شد و بیشتر آموخت. این نوع فوتبال از نظر فیزیکی بیش از حد سخت است و هر چقدر هم که آماده باشید یک حریف باهوش و خوش شانس دورتان می‌زند.
بازیکنان روبات نیستند و به همین دلیل آنچلوتی از برنامه‌های تاکتیکی متفاوتی در طول دوران مربیگری اش استفاده کرده که البته همه بازیکن‌محور بوده. او به ستاره‌هایش فرصت نفس کشیدن می‌دهد که اگر ندهد دیگر مثل ستاره‌ها بازی نمی‌کنند و شادابی لازم برای اینکه در مواقع حساس، تفاوت را رقم بزنند، ندارند. او به این دلیل به بایرن نیامد که جای پپ گواردیولا را بگیرد بلکه می‌خواست تیم را پیشرفت بدهد. زمان مشخص می‌کند کدام یک موفقتر خواهند بود. البته رفتن به تعطیلات یک ماهه بعد از چنین نتیجه‌ای روحیه خوبی به تیم می‌دهد. به هر حال بازی چهارشنبه نشان داد کیفیت، پاسکاری، هوشیاری و حرکت چطور می‌تواند «فوتبال مدرن» را از کار بیندازد.
لایپزیگ هم اگرچه باخت اما جلوتر از برنامه است. چهار نفر از ترکیب اصلی این تیم 22 ساله یا کمتر هستند. سیستم 2-2-2-4 رانگنیک در حال پیشرفت است. با مربی باهوش پیشرفت می‌کنند و همچنین سیستم پرسینگ او. پول برای این تیم اهمیتی ندارد چون در تابستان گذشته دو و نیم برابر بایرن خرج کردند تا بازیکنانی متناسب با سیستم پیدا کنند. به عبارت دیگر زنبورهای ملکه‌ای را گرفتند که از کارکردن مثل کارگرها خوشحالند.