یادداشت روز | در فوتبال عدالت وجود ندارد؛ مظلوم تاریخ

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، برای نخستین بار بود که چنین صحنه های خاصی در فوتبال رقم می خورد. اسطوره و چهره تکرار نشدنی فوتبال جهان اشک می ریخت و فوتبال یک بار دیگر نشان داد که عدالت را رعایت نکرد و جام را به کسی که شایسته آن بود نداد.

این چه عدالتی است که مسی را به نخستین جام خود با تیم ملی فوتبال آرژانتین نرساند؟ چگونه بازیکنی که یکه تنه تیمش را به سه فینال پیاپی رساند اما از بالا بردن جام بازماند؟ چگونه منطق بی منطق فوتبال مسی را بعد از این نمایش خیره کننده ای که در کوپا آمه ریکا داشت گریان و ناراحت به خانه می فرستد؟

چرا هیگواین بهترین فرصت بازی را به راحتی از دست می دهد اما مسی باید سرزنش شود؟ چرا دی ماریا به شرایط بازی برمی گردد و کابوس وار ظاهر می شود اما باز باید آرژانتینی ها از مسی انتقاد کنند؟ چرا بهترین مهاجم لیگ جزیره در آلبی سلسته حرفی برای گفتن ندارد اما بازهم باید مسی جوابگو باشد؟ مسی سه گل را از دست نداد بلکه سه فینال بزرگ را دو سال از دست داد آن هم در شرایطی که تا قبل از این سه فینال بهترین بازیها را به نمایش گذاشت. این عدالت نیست. فوتبال روی خوش خود را به موزیسیین خود نشان نداد.چه بی رحم است این بازی قشنگ.چه ظالم است فوتبال!

با کدام عدالت مسی باید گریان از آمریکا خارج شود این درحالی است که باید چمن ورزشگاه به خاطر آنکه دوباره این جادوگر را نبیند به گریه افتد؟ با کدام منطق بازیکنی که همه دنیا تا صبح برای دیدن هنرنمایی او به خواب نرفتند باید گریان و سرافکنده زمین را ترک کند؟

مسی با اصرارش برای بازی کردن در تیم ملی فوتبال آرژانتین به خود ظلم کرد. او به خود و دوستدارانش ظلم کرد چرا که برای مردمی بازی می کند که ارزش او را نمی دانند و درک نمی کنند که چه جواهری بازوبند کاپیتانی تیم محبوب آنها را بر بازو می بندد. انگار مسی در آرژانتین محبوب نیست و همه منتظرند تا او را بزنند و چهره اش را مخدوش کنند.

امروز دیگر کسی به گل های که مسی به ثمر رساند و به نمایش خیره کننده او توجه نمی کند بلکه همه روزنامه اشک های او را به تصویر خواهند کشید؛ اشک های که همه ناشی از فشاری است که روی دوش او است. در فوتبال عدالتی وجود ندارد و مسی با اصرارش برای ماندن در تیم ملی آرژانتین به خود ظلم کرد.

” اگر آنها جام را بالای سر نبردند حق ندارند به خانه برگردند” این جمله ای بود که دیگو مارادونا قبل از دیدار برابر شیلی بر زبان آورد. مارادونا الان تنها مرد خوشحال آرژانتینی است چرا که ناکامی مسی او را اسطوره آرژانتین باقی خواهد گذاشت.

مسی، گریه کن و اشک بریز. سرت را بالا نگیر. تو باید برای فوتبال گریه کنی نه برای ناکامی که بهره ات شده است. تو با دور شدن از جام بازنده نیستی بلکه این فوتبال است که با ندادن جام به تو بازنده شد.