متاگپ | محمد محمدی: تعریف آقای پروین از 100 تا مدال المپیک برام با ارزش‌تر بود/ اگر حقیقی مجددا گلر فیکس تیم ملی بشه حتما اعتراض می‌کنم

یکی از چهره‌های دوست داشتنی فوتبال کشورمون کنار ما هستن. کسی که هم آبی‌ها دوستش دارن هم قرمزها و یکی از دروازه‌بان‌های با اخلاق کشورمون.

مرسی از دعوتتون، خوشحالم در خدمتتون هستم.

شما خیلی بی حاشیه بودید با این که هم استقلال بودید هم پرسپولیس، کجا این مدیریت و یاد گرفتی که بتونی همه چیز و با هم داشته باشی؟

طبیعتا همین جوری که می‌دونید میگن بچه هر چی یاد می‌گیره از خانواده یاد می‌گیره. به لطف خدا تو خانواده‌ای بزرگ شدم که بیشتر دنبال اخلاقیات بودن و همیشه به من می‌گفتن ادب و اخلاق و رعایت کن و تا الان سعی کردم درس پس بدم. فکر می‌کنم از ما بهتر بودن که فوتبالشون تموم شده و رفتن ولی این ذهنیت که مردم بگن فلانی آدم خوبیه برام خیلی مهم‌تره. من همیشه گفتم این که آقای پروین می‌گفت محمدی بچه خوبیه، از 100 تا مدال المپیک برام بیشتر ارزش داره.

شما خیلی زود شروع کردید و با همه نسل‌ها بودید. این خیلی عجیبه.

من سال 1369 پدرم دیپلمات بود از کشور امارات برگشتیم. تو مدرسه فوتبال پاس زیر نظر آقای فیروز کریمی، من بودم، برادر بزرگم، پسر خاله‌ام، آقای افاضلی، آقای نکیسا و بچه‌های اکباتان بودیم. من و آقای نکیسا رو انتخاب کردن برای تیم‌های پایه پاس. از همون جا استارت خورد که سال بعد سال 70 من اولین سال رسمیم بود که نوجوانان گسترش سایپا بازی کردم که اون سال ادغام شده بود. آقای مجید فشخامی که خیلی به گردن من حق داره به عنوان اولین مربی رسمی من تو فوتبال بود.

درس هم ادامه دادی؟

بله من تا لیسانس خوندم. لیسانس تربیت بدنی دارم ولی جایی که هستم دارم ادامه تحصیل میدم برای فوق که یک سال از درسم مونده. مدیریت ورزشی می‌خونم.

از این که گلر شدی پشیمون نشدی؟ چون الان گلرها دوست ندارن مربی گلر بشن.

فکر کنم امکانات نبود ما گلر شدیم ولی به قول همسرم که میگه اگه 10 قدم می‌اومدی جلو تر اتفاقات بهتری شاید می‌افتاد. اما خدا رو شکر می‌کنم چون علاقه‌ام به آقای عابدزاده بود. خیلی گلری رو دوست دارم اما به کسی توصیه نمی‌کنم.

مصاحبه‌ای ازتون خوندم که گفته بودین این روزها مهدی رحمتی خیلی تحت فشاره. به عنوان یک گلر این و گفتی یا یک استقلالی؟

من با مهدی خیلی رفیقم، خیلی پسر خوبیه. زمان تیم ملی دو سال با هم بودیم بعد این که مدت کوتاهی سال سومی که رفتم استقلال ولی نتونستم کار کنم باز هم با هم هم‌تیمی بودیم. به عنوان کسی که تجربه‌اش رو دارم و از بالا نگاه می‌کنم، می‌فهمم مهدی پتانسیل خیلی خوبی داره. سال‌های قبل نشون داده که از لحاظ توانایی این و داره که به یک تیم کمک کنه و قهرمان بشه ولی طبیعتا اگه به عنوان یک بیننده نگاه کنی، سر حال نیست. حالا چه فشاری روشه و چه دلیلی داره، فکر کنم خودش از همه بهتر بدونه مشکلش چیه.

شما هر مقطعی که به تیم ملی دعوت می‌شدی، می‌نشستی روی نیمکت با این که تو باشگاهت فیکس بازی می‌کردی. دلیل خاصی داشت؟

من اولین بار که تیم ملی دعوت شدم زمان آقای پورحیدری و طالبی 19 سالم بود. از تیم ملی امید رفتم بازی ایران و دانمارک من ذخیره بودم. اول بازی با آقای طباطبایی رفتیم جلسه، آقای پورحیدری گفت نیمه اول آقای طباطبایی بازی می‌کنه و نیمه دوم چون بازی دوستانه است، تو بازی کن. نیمه دوم اصلا اون طرف و نگاه نمی‌کردم از ترسم، فشار وحشتناک بود من هم جوون بودم. خط دفاعیمون آقای هاشمی نسب و رهبری فرد فوق العاده بودن، آقای طباطبایی هم عالی کار کرد. از اون به بعد چهار سال دعوت نشدم تا زمان آقای برانکو ایوانکوویچ. دو سال تیم ملی بودم اما خوشبختانه یا متاسفانه هیچوقت این اجازه رو بهم ندادن. من خودم حسم اینه که احساس آقای برانکو این بود که اگه آقای میراپور و بذاره بیرون و من و بازی بده دیگه نمی‌تونه من و در بیاره چون من سال 83 گلر فیکس پرسپولیس بودم و این ریسک و نکرد. بعد از آقای برانکو یک ماه قبل از جام جهانی مینیسک پاره کردم. من و مهدی رحمتی دو سال بودیم تیم ملی بعد کسان دیگه‌ای رفتن جام جهانی تا زمان آقای دایی پیکان خوب کار کردم، دعوت شدم تیم ملی. فقط بازی ایران و کویت نیمه دوم گذاشتنم و دیگه هم بازی نکردم.

فکر نمی‌کنی شاید خودتون هم مقصر بودید و باید ارتباطی با مربی‌ها می‌گرفتید؟

من اعتقادم اینه که آدم باید دستش و بذاره روی زانوی خودش. این و شعار نمی‌دم، تو کارم ثابت کردم همیشه با تلاش تونستم حقم و بگیرم با این که هیچ ارتباطی نداشتم اما قبول دارم الان بدون ارتباط هیچ کاری نمیشه کرد. زمان ما اینجوری نبود، اگه خوب بودی مربی ازت استفاده می‌کرد.

گلرها ارتباطشون تو کشور ما هیچوقت خوب نبوده. یعنی از یک سالی به بعد، طوری بوده که همه فکر می‌کنن عالین ولی هیچوقت با هم خوب نبودن. قبول داری این قضیه رو؟

در کل بله اما من اینجوری نیستم. الان صمیمی‌ترین دوستم که با هم تو امریکا تو یک شهرک هستیم، آقای فرشید کریمی هستش. من با فرشید هم اتاق بودم زمانی که پرسپولیس بودیم. زمانی که من استقلال بودم، یک تایمی با آقای طالب‌لو صحبت نمی‌کردم. وحید خیلی پسر خوبیه ولی متاسفانه آدم‌هایی ذهنیتی براش ایجاد کرده بودن که این می‌خواد بیاد جات رو بگیره. اولین بازی که من برای استقلال کردم با استقلال اهواز که 3-2 باختیم. هوادارها یک خورده ناراحت بودن. وحید زود از روی نیمکت بلند شد. این باعث کدورت شد و مدتی با هم حرف نمی‌زدیم اما باهاش صحبت کردم و گفتم من اصلا نمی‌خوام جای کسی و تنگ کنم و به هوای دل پسرم دارم کارم و می‌کنم و بعد با هم رفیق شدیم اما قبول کنید همه نباید با هم خوب باشن، دشمن هم نیستن. من با وحید کمی تفاوت سنی داشتیم شاید برای همین بود ولی اختلاف هست هر چقدر هم فوتبالمون رفت جلو تر متاسفانه آدم‌ها برای این که جای خودشون و حفظ کنن، شیطنت کردن.

الان از شرایط تیم ملی راضی هستی؟

از نظر فنی خوب فوتبال بازی نمی‌کنیم. من علاقه‌ای به فوتبال تدافعی ندارم، این سلیقه منه نمی‌گم آقای کی‌روش کارش درسته یا اشتباه ولی نتیجه خوبه. مردم هم الان دنبال نتیجه‌ان ولی من علاقمندم فوتبال هجومی ببینم. تو فوتبال باید ریسک کنی، گل رد و بدل بشه و تماشاچی لذت ببره. فوتبالی نمی‌تونم در مورد آقای کی‌روش اظهار نظر کنم اما در مورد تیم ملی به عنوان یک ایرانی می‌تونم اظهار نظر کنم. از فوتبالی که تیم ملی بازی می‌کنه متاسفانه لذت نمی‌برم ولی خیلی خوشاینده که ما یک سیستمی داریم که هر کسی تو این سیستم قرار می‌گیره، دنبال همون هدف هست و خوب کار می‌کنه. تیم گل نمی‌خوره اما از لحاظ این که آقای کی‌روش فوتبال ایران رو گیر آورده من متاسفم بگم که اصلا فکر نمی‌کنم رفتارشون به عنوان یک مربی حرفه‌ای که مدعی هستن و سوابقشون هم نشون میده، حرفه‌ای نیست. هیچ جای دنیا یک سرمربی درمورد مسئول فدراسیون صحبت نمی‌کنه. این هم می‌دونم که ایران با همه جای دنیا فرق می‌کنه، همه به کار هم کار دارن. آقای کی‌روش هم خیلی باهوشه، فهمید اینجا چه خبره و سریع داره استفاده می‌کنه.

الان چهار دروازه‌بانمون بیرانوند، حقیقی، لک و رشید مظاهری. نظرت و در مورد بیرانوند بگو.

بیرانوند به نظرم باید حواسش به بیرون فوتبالش باشه. تمرکزش رو از کارش گذاشته کنار. پسر خوبیه و داره کارش رو می‌کنه ولی احساس من اینه که تمرکزش روی کارش از بین رفته. این که هر روز دنبال پول نفت باشه و با وزیر صحبت کنه، بحث و مجادله نا خود آگاه تو کار آدم تاثیر می‌ذاره اما بیرانوند گلری هست که توانایی‌هاش خیلی بالاست، مخصوصا پرتاب دستش اما این اواخر تمرکزش روی کارش نیست.

حامد لک.

حامد یک ذره شیطونه. من حامد و 1-2 بار بیشتر ندیدم. تو اردوها دیدم احساس کردم بچه خیلی با ادب و با شخصیتیه. سر مریضی پسر آقای غلامپور تو بیمارستان دیدمش خودش می‌گفت اشتباه زیاد کرده. شیطنت باعث شده یک ذره از فوتبال دور بشه ولی استایل فوق العاده خوبی داره و انگار برای گلری درست شده.

رشید مظاهری.

رشید رو ندیدم اما از آقای فنایی در موردش پرسیدم. اون موقع که آقا داوود مربی‌شون بود تو ذوب آهن می‌گفت خیلی خوبه. الان عملکردش و بدن تراشیده‌اش نشون میده خوب داره تمرین می‌کنه.

و علیرضا حقیقی که میگن شاید جای بیرانوند دوباره فیکس تیم ملی بشه.

اگر بشه من خودم درباره‌اش حرف می‌زنم.آدم باید واقعیت‌ها رو بگه.من نمی‌گم بد کار می‌کنه ولی بچه‌های خودمون خوب کار می‌کنن. لیگ ما فکر نمی‌کنم از لیگ سوئد بیچاره‌تر باشه. لیگ ما تو این چند سال از نظر بار فنی خیلی بهتر شده. در مورد حقیقی هم باید بگم حقش نبود جام جهانی بازی کنه اما این هم بگم تو جام جهانی خوب کار کرد. با این که حقش نبود اما یکی از خوب‌های جام جهانیمون بود. امیدوارم اتفاق‌هایی که بعد از جام جهانی براش افتاد، پیش نیاد چون اون هم پتانسیل این رو داره که یک گلر خوب و شش دنگ بشه.