سه دلیل وضعیت بد فصل جاری رئال مادرید

1- عملکرد ضعیف نقل و انتقالاتی

در تابستان گذشته 9 بازیکن رئال مادرید را ترک کردند، که در بین آن ها په په، جیمز رودریگز و موراتا از موثرترین و بهترین بازیکنان تیم مادریدی در طول فصل گذشته بودند.

البته جیمز رودریگز و آلوارو موراتا به دلیل عدم دریافت فرصت کافی برای حضور در زمین، شدیدا به دنبال ترک برنابئو بودند. البته در این بین په په به رویکرد مادریدی ها و نحوه برخوردشان اعتراض داشت.

ستاره پرتغالی خط دفاع رئال مادرید بعد از ترک برنابئو گفت:"آن ها گفتند که فقط می توانی قرارداد یک ساله ببندی و حتی حاضر نشدند قرارداد من را دو ساله کنند. آن ها گفتند که ما با بازیکنان بالای 33 سال بیش از یک سال قرارداد نمی بندیم. به نظر من راه های بهتر و محترمانه تری برای برخورد با بازیکنان وجود دارد و رفتار رئال مادرید اصلا درست نبود."

البته رافائل واران جای په په را به خوبی پر کرد, اما بهر حال خط دفاعی رئال مادرید با جدایی په په استحکامش را از دست داد.

بعد از جدایی واران، رئال مادرید سه بازیکن را جذب کرد که این سه بازیکن اشرف حکیمی (مدافع)، تئو هرناندز(مدافع) و دنی سبایوس(مدافع وسط) بودند.

زین الدین زیدان باید برای پر کردن جای بنزما یک مهاجم حرفه ای و با تجربه و به جای جیمز رودریگز یک هافبک تهاجمی کارآمد جذب می‌کرد. اما ظاهرا زیدان به ترکیب تیمش اعتماد داشت و نمی خواست بازیکن دیگری را به ترکیب تیمش اضافه کند. در نتیجه رئال مادرید با وجود پشتوانه خوب در خط دفاع و خط میانی، چندین شکست و تساوی را تجربه کرد، که دلیل اصلی این موضوع نداشتن بازیکن کمکی مناسب برای خط حمله و پست هافبک مهاجم بود.

2- تاکتیک های تیمی غیر موثر

هر سرمربی برای اداره تیمش, شیوه خاص خود را دارد. زین الدین زیدان تاکتیک تیمی اش را بر مبنای تغذیه مهاجمان با ارسال از جناحین قرار داده. تاکتیکی که ظاهرا نتیجه هم نداده است.

یکی از مهم ترین دلایل این موضوع سیستم تاکتیکی 2-4-4 مورد استفاده زیدان است؛ که مشکلات این سیستم به شرح زیر می باشند:

الف- وینگر کارآمدی در دسترس نیست که با ارسال های عرض خود مهاجمان را تغذیه کند.

ب- این مورد که نتیجه همان گزینه اول است باعث می شود که فشار بر روی مدافعان کناری زیاد شود چون با نبودن وینگر مناسب، این مدافعان هستند که باید از جناحین به جلو نفوذ کرده و مهاجمان را با ارسال های خود صاحب موقعیت گلزنی کنند.

3- بازیکنان مجبور می شوند به یک سیستم جدید عادت کنند که در آن سیستم به وضوح غیر موثر هستند. رونالدو در یک سیستم 2-4-4 به عنوان مهاجم نوک و نه یک وینگر چپ به میدان می رود در حالی که ثابت شده این روش موثر و نتیجه بخش نیست.

4- خط میانی رئال مادرید از چهار نفر تشکیل شده است. که از میان این چهار نفر, یک بازیکن به عنوان هافبک دفاعی بازی می کند و سه نفر هم در وسط زمین قرار می گیرند. در این بین جای یک هافبک هجومی کارآمد خالی است که باعث می شود رئال مادرید خط هافبک قدرتمندی نداشته باشد.

زین الدین زیدان از نظر تعویض هم عملکرد قابل قبولی نداشته است. زیدان حتی وقتی که تیمش عقب است و یا عملکرد مناسبی ندارد, باز هم در 15 تا 20 دقیقه پایانی دست به تعویض می زند. این موضوع هم باعث خستگی بازیکنان حاضر در میدان می شود و هم استعدادهای روی نیمکت تلف می شوند. علاوه بر آن تعویض های زیدان اصلا مفید و موثر نیستند. یکی از کارهای زیدان بیرون کشیدن دو هافبک و آوردن یک مهاجم و یک مدافع به زمین است که با این کار قدرت خط میانی تیمش را کاهش می دهد. این موضوع باعث می شود که فرصت های گلزنی کمتری ایجاد شود و از خلاقیت و کارایی خط هافبک هم تا اندازه قابل ملاحظه ای کم شود. با این شیوه تیم زیدان هم گل های بیشتری را دریافت می کند و عدم توانایی جبران این گل ها به شکست شاگردان زیدان منتهی می شود.

3- مصدومیت ها

یکی از مشکلاتی که هیچ کس قادر به جلوگیری از آن نیست، مصدومیت بازیکنان است. لیست مصدومان رئال مادرید در فصل جاری لیست بلندی بوده است.

تغییر گاه به گاه سیستم تاکتیکی 3-4-4 به وسیله زیدان، به دلیل مصدومیت های زیاد شاگردانش است.

در این قسمت به تعدادی از مصدومیت هایی که برای رئال مادرید مسئله ساز شد و باعث شد تیم اسپانیایی امتیاز از دست دهد، اشاره می کنیم:

1- غیبت های طولانی مدت گرت بیل به دلیل مصدومیت, باعث شده که رئال مادرید امتیازات زیادی را از دست بدهد. لوکاس واسکوئز تنها جانشین گرت بیل به عنوان یک وینگر راست است، که به دلیل عملکرد نه چندان مناسبش معمولا به کار گرفته نمی شود و تنها راهی که برای زیدان باقی می ماند استفاده از سیستم 2-4-4 است.

2- خیلی طول کشید تا متئو کوواچیچ دوران ریکاوری مصدومیت خود را طی کند، که این موضوع باعث شد ایسکو رهبری خط میانی رئال مادرید با به دست بگیرد، به این ترتیب ایسکو ناچارا از نقش و پست قبلی خود دور شد و زهر خط حمله رئال مادرید کم شد.

3- دنی کارواخال به عنوان یکی از موثرترین و بهترین بازیکنان رئال مادرید مصدوم شد و ناچارا باید دو ماه از میادین فاصله می گرفت. اشرف حکیمی جوان و بی تجربه در کارهای دفاعی خوب بود اما هرگز نمی توانست به اندازه کارواخال در کارهای هجومی هم موثر و کارآمد باشد.

4- کریم بنزما مصدوم شد در حالی که باید یک ماه از زمین فوتبال فاصله می گرفت و تنها گزینه جانشینی او بورخا مایورال بود، که به دلیل بی تجربگی، زیدان نمی توانست به او تکیه کند.

همه این موارد را به مصدومیت مارکو آسنسیو و دنی کارواخال اضافه کنید، تا ببینید که چرخه مصدومیت های بازیکنان رئال مادرید چرخه دنباله داری است! و اگر این مصدومیت های بد موقع نبودند مسلما رئال مادرید نتایج بهتری می گرفت.