عبور کی‌روش از قواعد بین‌الملل / امیدی به پایان روزهای پرتلاطم فوتبال ایران نیست

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه ایران‌ورزشی، ناهموار بودن اکثر زمین‌های این رشته ورزشی در ایران از دیرباز برقرار بوده و توطئه‌ای از سوی دشمنان فرضی یا واقعی کی‌روش برای تخریب وی نیست و همچنین از گذشته به درست یا غلط رسم بوده که فدراسیون در کارهای اجرایی و ساماندهی امور مختلف با تاخیرها و توقف‌هایی مواجه گردد و پول کم داشته باشد و وقتی می‌شنویم که حق‌الزحمه برخی داوران کشورمان بیش از یک سال است پرداخت نشده، کی‌روش باید متقاعد شده باشد که این فرآیند، چه خوب و چه بد، بخشی از ماهیت وجودی فوتبال ما است و فقط برای او زاده و اجرا نشده است.
بخش دوم به روابط بین‌الملل بازمی‌گردد که در این زمینه هم کی‌روش را قدری کم لطف و کم توجه می‌یابیم.
در حالی که جهان فوتبال سال‌ها است با تاسی از قانون مرسوم به «فیفادی» تکلیف بازیکنان باشگاهی را در قبال تیم ملی و طول مدت حضورشان در اردوهای ملی مشخص ساخته، سرمربی ایران اصرار داشته که اردوهای مکرر و طولانی حتی برای بازی‌ برابر تیم‌های بدوی داشته باشد و بسیار بدیهی و قابل فهم است که بر سر این مساله بین او و سران و مربیان باشگاه‌ها اختلاف پیش ‌آید و تیم‌ها این سوال طبیعی را مطرح کنند که چرا باید در طول سال بارها و هر مرتبه به طول مدت 15 تا 28 روز از حضور و خدمات بهترین نفرات خود محروم بمانند و اگر ببازند و سقوط کنند، چه کسی پاسخگو است؟
آیا کی‌روش حاضر است مسوولیت این امور را بر عهده گیرد و آن هم در حالی که باشگاه‌های ما حداقل 10 میلیارد تومان را هر ساله صرف تیمداری خود می‌کنند؟
آنچه تحت هیچ شرایطی پذیرفته نیست، تندی کلام یا هدف قرار دادن یک یا چند باشگاه است و برقراری یک موج منفی آشکار از سوی طرفین این اختلاف در این شرایط بدیهی خواهد بود.
فدراسیون فوتبال در صورت توانمند بودن می‌توانست این قضایا را مدیریت و اوضاع را آرام کند اما حالا که خبری از این قضیه نیست، نیازی هم نبود که سرمربی ملی در تضاد با عرف‌هایی که برشمردیم، پیش از اعلام رسمی فهرست بعدی نفرات مورد نظرش به صراحت بگوید که اعضای یک تیم خاص را به تیم ملی دعوت نمی‌کند و سپس در توجیه قضیه بگوید که آنها بیش از حد چاقند!
کی‌روش به عنوان سرمربی تیم ملی حق دارد هر کس را صلاح می‌داند دعوت کند و آن کس را که نمی‌خواهد، به اردو فرا نخواند اما اعلام موضع در قبال یک تیم خاص در کنفرانس خبری رسمی رفتاری است که از سرمربی تیم ملی یک کشور انتظار آن نمی‌رود و حالا که صورت گرفته، این تصور ثابت نشده را پدید آورده که وی در آستانه مهمترین مسابقه فوتبال باشگاهی این کشور قصد تضعیف آن تیم را داشته است.
با توجه به شرایط فعلی و خارج بودن سررشته امور از دست «فدراسیون تاج» دیگر نمی‌توان انتظار رتق و فتق کارها و گفتارهای کی‌روش را از سوی این نهاد داشت و چون سران درجه اول ورزش کشور نیز مسوولیت امور کی‌روش و جدل‌های متعدد او را به فدراسیون سپرده‌اند ادامه راه تیم ملی نیز تا اطلاع ثانوی پرتنش خواهد بود اما می‌توان در این مقطع حساس به صراحت گفت که پیدا کردن دلایل ناکامی‌های فوتبال ما که این روزها با بروز مسائل حاد بین‌المللی و فوران مشکلات برای استقلال و تراکتورسازی از نو آشکار شده، آنقدرها هم سخت نیست.
ما نه تنها روابط بین‌الملل را رعایت نمی‌کنیم و زبان آرامش‌بخشی نداریم، بلکه در سلسله روابط داخلی نیز چنان مشغول روزمر‌گی‌ها هستیم که فقط صبح را به شب و شب را به صبح می‌رسانیم و هیچ تدبیر اساسی در انبان فوتبال مانیست.
در اوج جدل‌های نه چندان ضروری کی‌روش با این و آن، حواس استقلال به دیدار با السد قطر معطوف است و توجه پرسپولیس پس از نبرد دیروز با تراکتورسازی به سمت شهرآورد تهران رفته است و کی‌روش هم مشغول تدوین بیانیه بعدی خود است!  اینجا هیچ کس آرامش را هم دوست ندارد چه برسد به قواعد داخلی وعرف بین‌الملل.