گزارش ویژه‌ | برای تیته، مردی که قلبِ دوست‌دارانِ برزیل را فتح کرد و سلسائو را به اوج رساند!

علی‌بابازاده - متافوتبال | سلسائو زیر نظر تیته، به‌عنوان اولین تیم، جواز راه‌یابی به جام جهانی را پیدا کرد و مجدداً دوست‌داران خود را امیدوار، و به قلب‌آن‌ها به طرز عجیبی راه پیدا کرد! حالا برزیل دوست‌داشتنی تر از همیشه شده و سامبا‌ها سودای قهرمانی در روسیه را در سر خود می‌پرورانند: این روزها شاهد تحولی شگرف در سلسائو هستیم و سوال اصلی اینجاست که به راستی تیته با برزیل چه کرد؟ از روزی که برزیل با آن نتیجه خفت بار ۷بر۱ یا به قول آمریکایی‌ها «نتیجه کریکتی» به آلمان باختند تا روزی که بالاخره مدال طلای المیپک را گرفته و سپس آرژانتین را در مقدماتی جام جهانی به راحتی آب خوردن در هم کوبیدند، چه اتفاقی برای تیم ملی برزیل افتاد؟ بین مینیرائو ۲۰۱۴ تا مینیرائو ۲۰۱۶، یک تفاوت عیان وجود داشت و آن هم حضور «آدنور تیته باکی» ملقب به تیته روی نیمکت «قناری کوچک» بود. او در این ۵ ماه، تصمیمات شجاعانه ای گرفت و جو صمیمانه ای را در اردوی برزیل حاکم ساخت. در ادامه بررسی خواهیم کرد که تیته برای ساختن این برزیل رؤیایی، چه کارهایی را انجام داد؟

نسل جدید فوتبال برزیل به قدری ضعیف عمل کرده بود که بسیاری از هواداران برزیلی به تمسخر می‌گفتند که این بازیکن ها را نمی‌شناسند، بازیکن هایی بزرگ مانند دنی آلوز، میراندا، مارکینیوس، مارسلو، فرناندینیو، پائولینیو، رناتو آگوستو، فیلیپه کوتینیو، گابریل ژسوس و نیمار که واقعاً نشناختن‌آن‌ها کار دشواری‌ست. هر چه بود تیته تصمیم درستی گرفت، او به سراغ این که تیمی جدید را اختراع و یا از نو بسازد نرفت! تیته فقط یک کار کرد و «عشق» را در روح تیم و این نسل تیم ملی فوتبال برزیل دمید. البته این کاری که تیته انجام داد اصلاً به این آسانی که ذکر کردیم انجام نشد و هر کسی قادر به انجام آن نبود؛ کمای آنکه دونگا طی دو دوره حضور روی نیمکت سلسائو هرگز به چنین توفیقی دست پیدا نکرد. اولین تصمیم بزرگ تیته، گرفتن بازوبند کاپیتانی از نیمار و استفاده از سیستم چرخشی کاپیتانی در تیمش بود. بدین ترتیب، فشار عمده ای از روی دوش نیمار برداشته شد و سایر بازیکن ها حس بهتری به نیمار پیدا کرده و نیمار هم با فراغت خاطر بیشتر برای کشورش بازی کرد. پیشتر نیمار گفته بود که برای در اختیار گرفتن جو سنگین رختکن، نیازی به اعمال خشونت و قدرت نمایی نیست. احتمالاً نیمار با این جمله می‌خواست کنایه ای را به دونگا سرمربی سابق برزیل بزند. یک مربی می‌تواند با مصالحه و سازش به جای فحاشی، دعوا و درگیری دل بازیکن هایش را به دست بیاورد، دقیقاً همان کاری که تیته آن را انجام داد. آدنور تیته باکی در نحوه‌ی چینش تیم تعغیراتی را بوجود آورد و از همان ابتدای کار سعی بر آن داشت تا از هر بازیکن در پست مخصوص خودش استفاده کند؛ حتی بهترین بازیکن های فوتبال نیز علاقه چندانی ندارند پُستی را در تیم ملی کشورشان بازی کنند که در تیم باشگاهی خود عادت نداشته و در نقطه دیگری به بازی گرفته می‌شوند. تیته به بازیکن های خود گفت از آن‌ها انتظار ندارد چیزهایی را که بلد نیستند، برایش انجام بدهند. به علاوه‌ اینکه تمرینات تیم ملی برزیل باعث ایجاد تفاوت این تیم با سایر رقبا شده است. در صحنه گل زیبای کوتینیو به تیم ملی آرژانتین، حتی گزارشگر رادیو آرژانتین نیز چاره ای جز تعریف و تمجید از هافبک لیورپول و تیم ملی برزیل و ستاره‌های جوان آن را نداشت.

ستارگانی چون باربوسا و ژسوس؛ در اصل گابریل ژسوس همان مهره گمشده ای بود که تیم ملی برزیل طی سال های اخیر کم داشت. دونگا هرگز با او موافق نبود ولی تیته یک اقدام جسورانه انجام داد و در دیدار خارج از خانه مقابل اکوادور، گابریل ژسوس را در خط حمله گذاشت، او طی ۳ دقیقه، دو گل زد و از آن روز به بعد، به مهره ای بی‌نظیر در سلسائو تبدیل شد. یک بازیکن ۱۹ ساله که تا چندی پیش در دل فقر در شهر سائوپائولو زندگی می‌کرد، حالا یک ستاره بزرگ و تابناک است و در بیشتر موارد، عصای دست مربی‌اش می‌شود. یکی دیگر از تصمیمات جسورانه تیته، استفاده از مارکینیوس در قلب خط دفاعی و سپس دعوت مجدد از تیاگو سیلوا به سلسائو بود. تک تک بازیکن هایی که از دونگا دل خوشی نداشته و از تیم ملی دور مانده بودند، به تدریج طی همین چند ماه اخیر توسط تیته دعوت شدند تا مجدداً مسیر درخشش را پیدا کنند و برای موفقیت قناری کوچک عرق بریزند.

تیته از برخی بازیکن ها همچون پائولینیو نیز دعوت مجدد به عمل آورد؛ پس از فاجعه جام جهانی ۲۰۱۴ و نمایش های افتضاح پائولینیو در تاتنهام و پیوستن به لیگ چین، کمتر کسی فکر می‌کرد که او شانسی برای بازگشت به سلسائو داشته باشد اما تیته طوردیگری فکر می‌کرد. به همین دلیل، پائولینیو را دعوت و از او به بهترین شکل ممکن بازی گرفت. حالا هافبک احیاء شده برزیلی ها نه تنها یک گل حیاتی را مقابل آرژانتینرقیب دیرینه به ثمر رساند بلکه یکی از قطعات تغییر ناپذیر ماشین هجومی تیته محسوب می‌شود. پائولینیو علاوه بر گلزنی در آن بازی، سایه به سایه لیونل مسی حرکت کرده و این ابر ستاره آرژانتینی را کاملاً از کار انداخت. همه این موفقیت ها به دلیل اعتماد به نفسی است که از جانب سرمربی به پائولینیو هدیه داده شد.

اما کلید طلایی‌ای که هم‌اکنون در دست تیته قرار دارد چیزی نیست به‌جز نیمار؛ جدای از برد ۵-۰ مقابل ونزوئلا، نیمار در ۶ بازی دیگر تیم ملی برزیل تحت هدایت تیته در مرحله انتخابی جام جهانی ۲۰۱۸ به میدان رفت که ۶ گل به ثمر رسانده‌است. بر خلاف گذشته، نیمار وظیفه ندارد که به همه نقاط زمین بدود زیرا کوتینیو و ژسوس همچون دونده های دوی سرعت، در خط حمله برزیل حضور داشته و خود را به نقاط کلیدی زمین می‌رسانند. نیمار بر خلاف دوران دونگا که یک بازیکن آزاد بود، اکنون متمایل به جناح چپ خط حمله سلسائو بازی می‌کند. از آن جایی که بارهای متعددی روی دوش نیمار گذاشته نشده، او قادر است که وظایف اصلی اش را به بهترین وجه ممکن انجام بدهد. ضمناً نیمار از لحاظ روحی در شرایطی بسیار بهتر به سر می‌برد که حاکی از روابط خوب او با تیته است. ستاره بزرگ بارسلونا دیگر نیازی به شنیدن این جمله همیشگی دونگا ندارد که مدام تکرار می‌کرد برزیل به نیمار وابسته نیست!

سلسائو ۷ برد در مقدماتی جام جهانی بدست آورده و در این راه ۲۶ گل به ثمر رسانده و تنها ۲ بار دروازه‌اش باز شده‌است: شاگردان تیته توانستند با نتیجه‌ی ۳بر۰ پاراگوئه قدرتمند را شکست دهند و به جام‌جهانی صعود بکنند!

حالا همگان منتظرند تا شاید این نسل فوتبال برزیل، زیر نظر تیته، تداعی کننده تیم سال ۲۰۰۲ باشد و بتواند در روسیه افتخار قهرمانی جهان را مجدداً به دست بیاورد!