نگاهی به دعوای ناتمام زیدان و سیمئونه

دیه گو سیمونه و زین الدین زیدان اگر می خواهند استرس زیاد دیدار بین تیم هایشان را در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان از خود دور کنند، می توانند در دریایی از آمار و دیاگرام های آنالیزهای تاکتیکی غرق شوند.

من حاضرم قسم بخورم که مسئله این نیست، اما ممکن است سیمونه و زیدان درست همین الان ضمن غرق شدن در نقشه های داغ،  سعی نمایند که سبز و صورتی و زرد را با هم جور کنند.

اما من فکر می کنم که تکنولوژی  این اجازه را به مربیان دو تیم می دهد.

آمار و ارقام این روزها در فوتبال رواج زیادی دارد، بازیکنان چه قدر می دوند و حداکثر سرعت آن ها با توپ و بدون توپ چه قدر است؟ در کدام لحظات مسابقه ممکن است یک بازیکن بایستد و استراحت کند و کجا دروازه حریف را باز می نماید. آیا داور در طول این مسابقه گابی یا سرخیو راموس را جریمه و یا اخراج می کند و اصلا کدام داور ممکن است این دیدار را سوت بزند؟

بازیکنان قبل از این دیدار با بررسی نوارهای ویدئوییِ عملکرد حریفشان به سوال های فوق پاسخ خواهند داد. آن ها به همان اندازه تیم های انگلیسی و ایتالیایی از رقیب اسپانیایی خود آشنایی دارند.

بیشتر بازیکنان امروز در زیر کاور تمرینی خود یک دستگاه جی پی اس دارند، دستگاهی که اطلاعات لازم را از فعالیت اقشار گوناگون شامل کارشناسان ناسا، دانشمندان، تکنسین ها و پزشکان، قصاب ها، نانوایی ها و سایر حرفه ها در اختیار ما می گذارد.

مدت زمان طولانی است که بارسلونا در تمرینات خود از یک سیستم سبز- قرمز کهربایی که از سیستم چراغ راهنما الگوبرداری شده، استفاده می کند. این سیستم در زمان مصدومیت، محرومیت و غیبت بازیکنان و عدم توانایی آن ها برای حضور در تمرینان استفاده می شود.

اما من و شما به عنوان تماشاگر در طی چند سال گذشته تا آغاز رقابت قهرمان و نایب قهرمان دور قبل مسابقات، در معرض انبوهی از اطلاعات و داده ها خواهیم بود.

چند بار این دو تیم در مقابل هم صف آرایی کردند؟ هفت بار. در ۹ دیدار گذشته، چند بار رئال مادرید موفق شده حریفش را در خانه خود شکست دهد؟ 2 بار.

در طول شش دوره قبلی لیگ قهرمانان، رکورد گلزنی کریس رونالدو چه قدر بیشتر از مسی است؟

چه میزان پول برای پیروزی هر تیم در این دیدار شرط بندی شده است؟

شانس هر تیم برای پیروزی در این رقابت چه قدر است؟

کدام ستاره گل برتری تیمش را در این مسابقه خواهد زد؟

حالا چه قدر خنده دار است که ابتدا در این افکار غرق شوید و سپس همه را دور بریزید.

استعداد و روان شناسی

همیشه و به خصوص در مورد بازی های بزرگ خیال ها و رویاها بر واقعیات داخل زمین می چربند.

من از آن هایی بودم که دوست داشتم دیدار رئال مادرید و اتلتیکو مادرید رفت و برگشتی باشد، تا این که یک بار در فینال رویارویی آن ها را ببینم.

روان شناسی این دیدار پیچیده است

سیمونه 14 سال طعم تلخ تحقیر و شکست را در مسابقات لیگ قهرمانان، مقابل رئال مادرید چشید. 14 سال بود که اتلتیکو نتوانسته بود، رقیب همشهری اش را شکست دهد. رئال مادرید در طول این مدت همیشه سرافراز بود و این رویارویی را با هر شیوه ممکن به سود خود تمام کرد، از غلبه تاکتیکی و فنی بر حریف تا شانس و کمک داور. این به هر شیوه ممکن، یک واقعیت است و فقط یک لفظ نیست، یعنی به هر شیوه ای که شما می توانید تصور کنید، اما در فینال جنجالی جام کوپای 2013 این نوار پاره شد.

بعد از این آن فینال جالب توجه و جنجالی جام کوپای سال 2013 به ذهن ما آمد، جایی که اتلتیکو باید در خانه رئال به مصاف رقیبش می رفت؛ در حالی که گل اول مسابقه را به رونالدو تقدیم کرد. این گل برای اتلتیکو مادرید خیلی ناراحت کننده بود، اما بعد از آن ویژگی خاص سیمونه به داد اتلتیکو رسید، اتلتیکو شجاع بود و بعد از دریافت این گل ذره ای تاکتیک خود را عوض نکرد.

بعد از این گل، گابی درگیری های زیادی در زمین ایجاد کرد، اما کریستیانو رونالدو وقتی خواست از او انتقام بگیرد، با کارت قرمز داور مواجه شد.

در ادامه اتلتیکو دو گل فوق العاده زد و پیروز شد. اما آن موضوعی که درست به اندازه قهرمانی در این رقابت مهم بود، اعتماد به نفس و خودباوری شاگردان اتلتیکو بود.

شجاعت تنها ویژگی بزرگ اتلتیکو در این مسابقه نبود، بلکه شاگردان سیمونه به چهارده سال ناکامی خود در این رویارویی پایان دادند و این نشان دهنده قدرت روحی و روانی آن ها بود.

اگر شما قبل از دیدار فینال کوپای اسپانیای 2013 می گفتید که رئال مادرید در ۹ مسابقه آینده دو تیم در برنابئو، تنها دو بار پیروز می شود یک پیش بینی فوق العاده انجام داده بودید. پیش بینی که اصلا قابل انتظار نبود.

با وجود همه این مسائل، سیمونه در آستانه دیدار نیمه نهایی لیگ قهرمانان با رقیب همشهری؛ از نظر روانی در شرایط بهتری نسبت به همتای خود در رئال نیست. کار او سخت تر از تنها بازگرداندن تیمش به شرایط مطلوب است، تغییری که شامل قرار دادنِ لوکا هرناندز و دیه گو گودین در خط میانی و درست وسط میدان و استفاده از استفان ساویچ در همیشگی شیمه ورسالکو و خوانفران است.

مسائلی که سیمونه درست بعد از به دست گرفتن هدایت کادر فنی اتلتیکو همواره آن را به شاکردانش توصیه می کنند، شامل روحیه پیروزی، برخوردار از قدرت و استحکام لازم، اعتماد به نفس، آمادگی فیزیکی، تفکر روشن نسبت به مسابقه و فوتبال و شخصیت قاطع و مصمم هستند.

تمام موارد فوق، خوراک روزانه شاگردان سیمونه در تمرینات است.

ملاقات با رئال مادرید در این مقطع زمانی، یکی از شانس های سیمونه است. چون این بازی برای تیم سیمونه «همه یا هیچ» نیست و اتلتیکو فرصت دارد در مجموع دو مسابقه رفت و برگشت دست رئال مادرید را از جام قهرمانی کوتاه کند.

در حال حاضر رئال مادرید از نظر کیفیت تیمی شرایط بسیار بهتری از حریف خود دارد و وزنه انتظارات برای قهرمانی بیشتر بر روی شاگردان زیدان سنگینی می کند. بنابراین سرمربی اتلتیکو باید فارغ از همه اعداد و ارقام و آمار به همان حیله قدیمی متوسل شود؛ همان تئوری مدیر و روانشناس بزرگ که در شرایط سخت می تواند زیردستانش را به موفقیت برساند.

سیمئونه باید راهی برای تکرار موفقیت زیدان پیدا کند، او باید گالیور فوتبالیِ شهر لی لی پوت ها باشد. همان طور که زیدان این گونه است، سرمربی که ثابت کرده ضمن داشتن شناختن عالی از تیمش، شاگردانش را هم خوب درک می کند.

رئال مادرید باور دارد که برنده این رقابت است و فکر می کند که گل می زند و اگر عقب بیفتد، بر می گردد و جبران می کند. رئال فکر می کند که جام مال اوست.

اما اتلتیکو می داند که برای قهرمانی کاری سخت دارد، سختی به اندازه ایجاد یک اتحاد مستحکم و تزتزل ناپذیر برای پیروزی در یک رقابت مهم و حساس.