جذابیت دیداری ورزشگاه در اوج شکوفایی تکنولوژی قرن ۲۱

تماشای یک دیدار فوتبال در قاب تلویزیون، شاید نتواند آنطور که باید و شاید حق مطلب را ادا کند؛
حتی پیشرفت علم و تکنولوژی در زمینه فیلم برداری و تصویر برداری در دهه های اخیر آنقدر ها هم کارا نبوده است.
علی رغم پوشش تمام نکات برجسته و پر رنگی که توانسته در انتقال فضای گرم و پر شور و نقاط تاریک و حاشیه های متعدد یک مسابقه فوتبال ایفا کند.
از جمله فناوری جدید و هوشمندی که به تازگی کمپانی اینتل در ارائه زاویه دید سه بعدی از نگاه بازیکن معرفی کرد.بدین شکل که پخش صحنه های آهسته ۳۶۰ درجه ای از طریق ۳۸ دوربین HD با کیفیت 5K صورت گرفته و انتقال محتوا از طریق فیبرهای نوری به سرویس های مخصوص تعبیه شده برای پردازش آنی رو آنها تا بدست آمدن تصویر سه بعدی تعاملی و قابل تغییر از ورزشگاه انجام میگیرد.
همچنین فناوری های متعددی مانند هلی کم، هلی شات و اسپایدر کم ها که در سال های اخیر شاهد عرضه شدن آنها در عرصه تصویر برداری بودیم. 
میکروفون شات گان و یا دیگر میکروفون های هایپرکاردوئید و پارابولیک که جهت صدابرداری صداهای آمبیانس درون ورزشگاه و صداهای مربوط به آن رویداد ورزشی، همچون ضرباتی که به توپ در فوتبال زده می شود و یا صوت داور، با کیفیت بسیار خوب و تفکیک شده همراه با صدای گزارشگر می باشد تا تماشای مسابقات ورزشی از طریق رسانه لذتی همچون حضور تماشاچیان در ورزشگاه را داشته باشد؛
اما هنوز هم لذت حضور و تماشای فوتبال در محیط ورزشگاه و تجربه اتمسفر داغ و پر هیجان جدالی چون دربی های پر تنش جهان فوتبال ازجمله دربی تهران بسیار متفاوت با آن چیزی است که میتوان پشت گیرنده های تلوزیونی تجربه کرد.
زاویه دید فوق العاده نسبت به زمین و حواشی بازی، لذت همخوانی شعر و شعارهای هواداری در کنار خیل عظیم جمعیت، تنش ها و کری خوانی های حین بازی دو طرف و ده ها نکته دیگر که نمیتوان آنها را در محیط و جوی خارج از ورزشگاه جستجو کرد همه و همه باعث ایجاد این تمایز پررنگ در تجربه تماشای یک مسابقه فوتبال شده است. 
شاید فوتبال، این ورزش به ظاهر ساده، تنها ورزشی باشد که پیشرفت تکنولوژی نتواند در تغییر ادارک فراحسی یک هوادار تغییر شگرفی ایجاد کند؛

نویسنده: عرفان غلامی