نسل طلایی بلژیک، آهن بیشتری لازم دارد

مارک گلیسون / بلژیک نیاز داشت خویشتنداری را به گنجینه توانایی‌هایش اضافه کند و نسل طلایی این کشور توانست با روحیه جنگندگی و شکست ناپذیری خود بر تیم سرسخت ژاپن غلبه کند و به یک چهارم نهایی جام جهانی صعود کند. در حالی که کوچکترین تردیدی درباره کیفیت این تیم پرستاره وجود نداشت اما این سوال مطرح بود که آیا تاب و جرات لازم برای موفقیت را دارند؟

حذف به وسیله ولز در یک چهارم نهایی یوروی دو سال قبل نشان می‌داد با وجود تمام ستاره‌های بزرگی که دارند، عملکرد تیمی‌شان می‌تواند کاملا شکننده باشد و در یک ساعت ابتدایی بازی دوشنبه شب در روستوف هم این موضوع تایید شد وقتی از نظر تاکتیکی برابر ژاپن ناتوان به نظر می‌رسیدند. تیمی که تا اینجای جام جهانی 12 گل زده و بهترین خط حمله را به خود اختصاص داده در دفاع متزلزل به نظر می‌رسید و روی دو لغزش دو بار دروازه‌اش مقابل نماینده آسیا که در مرحله گروهی کلمبیا را شکست داده بود، باز شد.

اما دو تغییر در دقیقه 65 همه چیز را عوض کرد و بازگشت فوق‌العاده‌ای را رقم زد که غیرممکن به نظر می‌رسید. بلژیک دو گل خورده را جبران کرد و با پیروزی 3 بر 2 حریف برزیل در بازی جمعه شد؛ شیاطین سرخ اجازه ندادند یکی از بزرگترین شگفتی‌های جام جهانی روسیه مقابل آنها رقم بخورد.

آمدن ناصر چادلی و مروان فلاینی به جای دریس مرتنز و یانیک کاراسکو نشانه آشکاری بود از تغییری که ضروری می‌نمود و حتی اگر نبوغ تاکتیکی روبرتو مارتینز در اجرای این تصمیم را نادیده بگیریم، دست باز او را در روی نیمکت نشان می‌دهد. این دو بلژیک را به پیروزی در آخرین ثانیه‌ها هدایت کردند و در واقع گل چادلی آخرین ضربه بازی به توپ بود.

بعد از آنکه ژاپن با برنامه ساده اما کاربردی‌اش توانست دو گل به بلژیک بزند، تیم سوم رده‌بندی جهانی مجبور به اعمال تغییرات جدی شد. پرسینگ از یک سوم دفاعی ژاپن، بازیسازی از دفاع را برای بلژیک تقریبا غیرممکن کرد و کوین دبروین که درست مقابل سه مدافع تیم قرار گرفته بود، آنقدر بی طاقت شده بود که به سختی می‌توانست به توپ ضربه بزند. این کار تغذیه مهاجمان را دچار اختلال کرده و کل تیم را به هم ریخته بود.

برنامه آنها برای استفاده از دو بال- مدافع هم به جایی نرسید چون با پاس‌های قطری مکرر ژاپنی‌ها به کناره‌ها، آنها هر بار مجبور می‌شدند سر جای خودشان برگردند. ژاپنی‌ها وظیفه خودشان را عالی انجام دادند و با بازی پرانرژی و پاسکاری سریع خود، بلژیکی‌ها را ناتوان کرده بودند.

اما وقتی این دو بازیکن آمدند-که هر کدام یک گل هم زدند- دبروین فرصت پیدا کرد جلو برود و بالاخره نشان داد که بلژیک سرعت لازم را دارد و با تلفیق آن با برتری فیزیکی بازیکنانشان، راه خود را به سوی موفقیت هموار کردند.

آنچه بیش از هر چیز مورد نیاز بلژیک بود بخصوص بعد از آنکه 2 گل عقب افتادند و ضعف‌هایی را بروز دادند که ممکن است مقابل برزیل کار دستشان بدهد، خویشتنداری بود. حالا با عقب نشستن و پیداکردن یک راه مطمئن می‌توانند امیدوار به خلق موقعیت باشند و تیمی را شکست دهند که بیشترین شانس قهرمانی را دارد تا خودشان در هفته آخر جام جهانی حاضر باشند.