چلسی ساری،متفاوت تر از کونته / تغییراتی که ساری در چلسی ایجاد کرده و خواهد کرد

لیگ برتر در فصل جاری پذیرای چهار سرمربی جدید است، در حالی که آرسنال، وستهام و چلسی کادر فنی خود را به دست افراد جدیدی داده اند، به همین دلیل فکر می کنیم وقت مناسبی است که عملکرد سرمربیان جدید را در بدو ورودشان به باشگاه جدید مورد بررسی قرار دهیم. در این مقاله به تغییرات تیم چلسی زیر نظر ساری می پردازیم؛

رها کردن سیستم دفاعی سه نفره

رنسانس استفاده از دفاع سه نفره در استمفوردبریج به وسیله آنتونیو کونته ایجاد شد و با استفاده از همین سیستم آبی های لندن را یک بار قهرمان لیگ برتر و یک بار اف ای کاپ کرد. کونته در اولین فصل حضورش در استمفوردبریج از سیستم تاکتیکی 1-3-2-4 استفاده کرد و با همین سیستم آبی های لندن از هفت دیدار اولشان در لیگ برتر فقط یک بار شکست خوردند در حالی که در این هفت مسابقه نه بار دروازه خود را باز شده دیدند، همین آمار کونته را به فکر تغییر تاکتیک انداخت و او تصمیم گرفت از سیستم تاکتیکی 3-4-3 یعنی سیستم دفاعی سه نفره استفاده کرد. در ابتدا به نظر می رسید ویکتور موزس به عنوان یک مدافع چرخشی بین پست دفاع چپ و دفاع وسط، همچنین مارکوس آلونسو با سابقه نه چندان جالب در لیگ برتر گزینه های مناسبی برای خط دفاع چلسی نباشند، اما این دو ثابت کردند که در پست خود از بهترین های لیگ برتر هستند. اما کارایی سیستم جدید کونته زیاد پایدار نبود، چون آلوارو موراتا به عنوان مهاجم جدید ابیهای لندن جانشین مناسبی برای دیه گو کاستا نبود، از سوی دیگر ویکتور موزس به مرور دچار افت عملکرد شد و مارکوس آلونسو هم دائما در مسابقات رو به جلو حرکت می کرد و فضای خالی خطرناکی را پشت سر خود ایجاد می نمود، البته این داستان قابل تحمل بود اگر آبی های لندن مدافعان آخر سریع و تند و تیزی داشتند، اما داوید لوئیز در آن زمان اعتماد کونته را از دست داده بود، در حالی که گری کیهیل یک سال پیرتر شده بود و آندرس کریستنسن با وجود آینده داری، اصلا تند و سریع نبود. تیم های مقابل چلسی یاد گرفته اند که اگر تغذیه حط حمله چلسی را به وسیله هافبک های آن مهار کنند، مشکلات خط دفاعی آبی های لندن بیش از پیش معلوم خواهد شد.

با آمدن ساری، سیستم خط دفاع چلسی باز به حالت چهار نفره برگشت و این بار سه هافبک به خط میانی آبی های لندن پوشش دادند. برگشتن سزار آزپلیکوئتا به چلسی به معنی تقویت آبی های لندن در سمت راست خط دفاعی است و در این شرایط مارکوس آلونسو هم می تواند از کناره ها رو به جلو حرکت کند و این مسئله خط حمله چلسی را تاحدودی در وضعیت غیر متعادلی قرار می داد. مارکوس آلونسو در طول فصل جاری 6 بار یعنی بیشتر از هر بازیکن دیگر چلسی در محوطه جریمه حریفان توپ را لمس کرده است.

کاهش تعداد ارسال ها به داخل محوطه جریمه

در طول مسابقات فصل قبل فقط تاتنهام ، از نظر تعداد ارسال ها به داخل محوطه جریمه آمار بیشتری را نسبت به چلسی ثبت کرد، در حالی که آبی های لندن آمار 15.4 ارسال را در هر مسابقه به خود اختصاص دادند. نمی توان به طور قطع گفت تیم هایی که مدافعان آخر رو به جلو و هجومی دارند، بیشتر دست به ارسال از جناحین به داخل محوطه جریمه حریفان می زنند، اما این مسئله به هر حال یک امر معمول  است و در مسابقات این فصل بعد از تغییر تاکتیک چلسی از تمرکز بر روی نفوذ وینگرها و ارسال به داخل محوطه جریمه، حریفان با تکیه بر روی دفاع های آخر، آمار ارسال های آبی های لندن کاهش دادند

نگاهی به سه ارسال کننده حرفه ای و ماهر چلسی در فصل گذشته کنید که هر سه به شکل اختصاصی به عنوان وینگر ایفای نقش می کردند. در حالی که در فصل جاری آلونسو پنج ارسال داشته و ویلیان هم به همین اندازه موفق به ارسال شده و پدرو هم با اختلاف یک ارسال کمتر از این دو قرار داشته است. اما ماجرا فقط این نیست که آمار ارسال های چلسی کمتر شده بلکه بازیکنانی که در این فصل دست به ارسال می زنند، محدود به سه بازیکن فوق نیست ضمن آن که توپ های ارسالی از هر نقطه ای از زمین و بسیار دورتر از دروازه حریف به سمت محوطه جریمه تیم های حریف ارسال شده است.

اما پلن بی چلسی بر روی ارسال های سزار آزپلیکوئتا قرار گرفته است. که فصل قبل نه ارسال به سمت محوطه جریمه حریفان داشت و آلوارو موراتا نه ضربه سر خود را بر روی همین ارسال ها زد. این در حالی است که آزپلیکوئتا در فصل جاری از مرکز خط دفاعی فاصله بیشتری گرفته، مسئله ای که تاثیر بسیار مثبتی بر عملکرد چلسی داشته است و تحت این شرایط می توان گفت که آزپلیکوئتا برای برقراری ارتباط نزدیک تر با آلوارو موراتا در موقعیت بهتری هم قرار گرفته است. در جریان دیدار با آرسنال هم آزپلیکوئتا به موراتا پاس گل داد.

پاس بده و حرکت کن، کانال رهایی چلسی

فصل قبل منچستر سیتی سلطان پاس لیگ برتر بود و تعداد پاس های شاگردان گواردیولا پنج هزار تا بیشتر از نزدیک ترین رقیبشان در این رقابت یعنی توپچی های لندن بود. همچنین درصد پاس های صحبح من سیتی حداقل پنج درصد بیشتر از تمام تیم های دیگر لیگ برتری بود و این دو تقریبا دست در دست و در کنار هم حرکت می کردند. بازیکنان هر چه بیشتر اقدام به پاس دادن کنند، قاعدتا پاس ها کوتاه تر شده و دقت آن ها بیشتر خواهد شد. برای مثال بازیکنان استوک سیتی در طول فصل گذشته نسبت به منچستر سیتی پانزده هزار بار کمتر پاس دادند و در نتیجه میزان پاس های صحیحشان هم پانزده درصد از تیم گواردیولا کمتر بود.

 آبی های لندن در طول فصل گذشته در حال حرکت به سمت بالاترین جایگاه لیگ برتر از نظر تعداد پاس های رد و بدل شده بودند. اما نهایتا آمار تعداد پاس های این تیم فاصله بسیار زیادی با من سیتی گرفت. چلسی در پایان فصل گذشته پنجمین تیم لیگ برتر از نظر تعداد پاس شد و از نظر دقت پاس تیم دوم لیگ برتر شد. طبق آماری که در پایان فصل گذشته ثبت شد، شش تیم اول لیگ برتر به غیر از منچستر سیتی از نظر دقت پاس فاصله بسیار اندکی با یکدیگر داشتند. در حال حاضر آبی های لندن از نظر تعداد پاس یک رقیب نزدیک دارند.  چلسی در دو مسابقه اول  با هادرزفیلد و آرسنال خود نسبت به دو دیدار منچستر سیتی، 63 بار بیشتر از شاگردان گواردیولا پاس داده است. این در حالی است که میزان دقت پاس های شاگردان مائوریزیو سازی نسبت به شاگردان گواردیولا فقط یک درصد کمتر است.

آبی های لندن در  هر مسابقه از رقابت های فصل گذشته آمار به طور 560 بار به یکدیگر پاس داده اند در حالی که آمار تعداد پاس تیم لندنی در دو مسابقه اول فصل جاری به طور متوسط 689 پاس در هر دیدار بوده است.

مائوریزیو ساری در طول تابستان دست به تغییراتی  در تاکتیک و کار تیمی چلسی زده است، که یادآور کارهای او در ناپولی است. بر اساس اندیشه های ساری، جورجینیو در قلب خط میانی به میدان می رود در حالی که تنظیم کننده سرعت آبی های لندن است و مدافعان آخر نزدیک به خط هافبک بازی می کنند. در این شرایط بازیکنان چلسی مثلث هایی را تشکیل می دهند و بازیکنان مقابل را به سمت خود می کشند که در این لحظه می توانند با تغییر سرعت بازی و حرکت در فضاهای خالی به دروازه حریف نفوذ کنند و یا با ارسال های بلند به طرف پشتِ مدافعان جلو کشیده حریف، برای تیم حریف دردسر ساز شوند و ما هر دو روش را در دیدار چلسی با آرسنال دیدیم.

تغییر نقش انگولو کانته

ان گولو کانته در دیدار با هادرز فیلد، گل اول لیگ برتر را برای چلسی زد، که هر چند به سختی می توان گفت این گل را زیبا نامید، اما باید توجه کرد که کانته در مسابقات فصل قبل حتی یک بار در داخل محوطه جریمه به توپ ضربه نزد، اما اولین ضربه او به توپ در اولین مسابقه فصل جاری چلسی در لیگ برتر ( درداخل محوطه جریمه حریف) به اولین گل آبی های لندن تبدیل شد و البته این گل نشان دهنده نقش واقعی کانته در تیم مائوریزیو ساری بود. در حالی که جورجینیو برای این به چلسی آمده که قلب تپنده این تیم در خط میانی باشد، کانته در جناح راست قرار گرفته و همان طور که دیدیم می تواند علاوه بر شرکت در کارهای دفاعی، رو به جلو حرکت کرده و گل هم بزند. آدام لانانا و چمبرلین در لیورپول درست همان نقشی را داشتند که کانته در چلسی دارد اما باید توجه کرد که این دو بازیکن از نظر فنی تفاوت های زیادی با ستاره سابق لستر سیتی دارند.

ان گولو کانته در کل زمان مسابقات فصل گذشته 41 موقعیت گلزنی برای تیمش فراهم کرد. او نوزده بار در محوطه جریمه حریفان به توپ ضربه زد و البته یک بار هم در همان ناحیه اقدام به زدن شوت کرد.

کانته در دو مسابقه چلسی در فصل جاری بیشترین موقعیت گل را در بین همه بازیکنان تیمش ایجاد کرد. او در این دو مسابقه در محوطه جریمه حریفان 6 بار به توپ ضربه زده و بعد  از صحنه گل به هادرزفیلد، 6 بار در محوطه جریمه حریفان اقدام به شوتزنی کرده است.

 شخص کانته درباره نقش جدیدش در تیم ساری می گوید:" با آمدن مائوریزیو ساری سیستم و تاکتیک چلسی عوض شده، من بیشتر رو به جلو بازی می کنم و سعی می کنم مهاجمان را پیدا کنم. البته من باید با  کل تیم هماهنگ شوم، همه تلاشم را برای ارائه بهترین عملکرد از خود نشان خواهم داد و امیدوارم چلسی در مسابقات آینده روند دو مسابقه اخیر را حفظ کند."

همان طور آدام باته در اسکای اسپورت می نویسد، شاید حضور کم رنگ تر کانته در مناطق دفاعی به معنی ضعیف تر شدن چلسی در گرفتن توپ از بازیکنان حریف باشد، همان طور که در دیدار چلسی و آرسنال دیدیم، اما شاید سیستم جدید به خوبی در تیم آبی های لندن جا بیفتد. اگر کانته از تاکتیک جدید مائوریزیو ساری پیروی کند، آن وقت می تواند در فوتبال با پرسینگ بالای آبی های لندن نقش موثرتری را بر عهده گرفته و با پرسینگ بالا توپ را از بازیکنان حریف گرفته و به مهاجمان تیمش پاس دهد.

 آینده چلسی با تاکتیک جدید

یکی از اولین چالش های چلسی که متعاقب جانشینی کونته با مائوریزیو ساری پیش آمد این بود که کونته به جدیت بیش از حد و نظم افراطی معروف بود. تا جایی که تعدادی از بازیکنان اصلی چلسی را از خود خشمگین کرد و وقتی حتی مشکلات چلسی بیشتر می شد، سخت گیری های کونته هم افزایش می یافت. این در حالی است که مائوریزیو ساری در بدو ورودش به چلسی به بازیکنان گفته که قصد دارد قوانین را در استمفورد بریج تلطیف کند. بازیکنان چلسی از این که باید به خاطر دستور کونته شب های قبل از مسابقات را در کنار هم در هتل سپری کنند، خسته شده بودند، در حالی که ساری به آن ها گفته می توانند در روز مسابقه و در استادیوم همدیگر را دیده و با هم صحبت کنند، او همچنین منوی غذایی بازیکنان را گسترده کرده و به آن ها اجازه می دهد غداهای ممنوع در زمان کونته را مصرف کنند. شاید این مسائلی که بازیکنان چلسی را آزار می دهد، خیلی مسخره و بی اهمیت به نظر برسد و بازیکنان چلسی را خودخواه و نازپرورده نشان دهد اما به هر حال این موضوعات برای آن ها مهم است. اگر بازیکنان می خواهند شب قبل از مسابقات در کنار خانواده خود باشند و حاضر نیستند از سیستم باشگاه پیروی کنند، پس چرا درآمد هفتگی آن ها صدها هزار پوند باشد و این همه هزینه برای آن ها شود.

منبع: footbasll365.com