عامل اصلی حذف استقلال؛ تقلید ناموفق گواردیولایی

مدتها قبل جورجیو کیلینی، با انتقاد از سبک بازی مدافعین ایتالیایی که تلاش دارند از تاکتیک های شبیه به سبک بازی مورد علاقه پپ گواردیولا انجام دهند، گفته بود که گواردیولا باعث شده که نسلی از مدافعین ایتالیایی نابود شوند. مدافع سرشناس یوونتوس و تیم ملی ایتالیا تاکید داشت: «  فلسفه تاکتیکی پپ گواردیولا باعث از بین رفتن یک نسل از مدافعان فوتبال ایتالیا شده است چرا که او سبب شده است که مدافعان کالچو مسئولیت و خصلت اصلی‌‌شان یعنی یارگیری سرسختانه را از یاد ببرند و روی به ایفای نقش به عنوان یک هافبک بازیساز بیاورند».

اگرچه گواردیولا و سبک بازی خاصش در سالهای اخیر حرف اول را در دنیای فوتبال زده و موفقیت های متعدد این مربی باعث شده که خیلی ها مجذوب این نوع تفکر و تاکتیک شوند اما از یک نظر قطعا کیلینی حق داشت و آن اینکه این سبک بازی براحتی قابل انتقال به هر تیمی نیست و مدافعین براحتی نمی توانند با این شکل بازی تطابق پیدا کنند و گاها تلاش برای اجرای آن به مشکلات بزرگی برای مداقعین و خط دفاعی می انجامد.

این صحبت های در مورد خط دفاعی تیم وینفرد شفر در دو بازی رفت و برگشت برابر السد هم کاملا صادق بود. مدافعان استقلال، قاعدتا طبق خواسته مربی آلمانی شان، تاکید به بازی از عقب زمین و پاسکاری در خط دفاعی داشتند. اما این شکل بازی به نظر وصله ای ناجور در تیم استقلال می آمد که در نهایت به ضرر این تیم هم تمام شد. از یک طرف، این سبک تاکتیکی برای بازیسازی از عقب زمین و حفظ حداکثری مالکیت است اما مدافعین استقلال از این نظر ناکام بودند و نه تنها بازیسازی چندانی از عقب زمین استقلال در دو بازی رفت و برگشت برابر السد انجام نشد بلکه از نظر میزان مالکیت توپ هم این تیم قطری بود که بهتر عمل کرد. بخصوص که آنها یکی از استادان این سبک بازی یعنی ژاوی هرناندز را هم در مرکز زمین خود داشتند.

مدافعین استقلال در زمین پاسکاری بین خط دفاعی بارها دچار اشکال شدند و بخصوص در بازی برگشت هم با توجه به فاصله زیادی که بین خطوط بود عملا امکان انتقال توپ از خط دفاعی به خط میانی و بازیسازی از عقب زمین وجود نداشت. همچنین اصرار بر حفظ توپ در عقب زمین و حتی پاس دادن به دروازه بان در موقعیت هایی خطرناک، به عاملی کشنده برای استقلال تبدیل شد. در بازی رفت السدی ها روی همین اصرار مدافعین استقلال به بازی از عقب زمین توانستند صاحب یک پنالتی باد آورده بشوند و  گل سوم خود که تاثیری سرنوشت ساز در نتیجه نهایی بازی داشت، به ثمر برسانند. در بازی برگشت هم همین شکل بازی منجر به اخراج روزبه چشمی و ده نفره شدن آبی پوشان شد تا شانس استقلال برای جبران شکست بازی رفت به صفر برسد. در آن صحنه، در حالت عادی احتمالا روزبه چشمی می توانست  توپ را دور کند یا به خارج زمین بفرستد تا خطر رفع شود اما اصرار این مدافع ملی پوش برای حفظ مالکیت توپ ،که قطعا به درخواست سرمربی تیم بوده، باعث شد که بازیکن السد در موقعیت توپ ربایی قرار بگیرد و چشمی هم در نهایت به ناچار با خطا این بازیکن را متوقف و متعاقبا اخراج شود.

به این ترتیب استقلال چه در بازی رفت و چه در بازی برگشت ضربه بزرگی از این شکل بازی خورد و شاید حتی عامل اصلی این شکست را باید به پای این اصرار عجیب برای حفظ توپ در خط دفاعی به جای سبک کلاسیک دور کردن توپ در مواقع خطر و روی آوردن به بازی مستقیم نوشت. این در حالی است که استقلالی ها در برابر السد از فواید این سبک بازی هم نتوانستند بهره ای ببرند و نه تنها در حفظ مالکیت حداکثری توپ ناکام بودند بلکه حملات زهردار و منجر به گل آنها هم نه روی پاسکاری های تاکتیکی بلکه مانند استقلال همه سالهای اخیر روی پاس های بلند از جناحین بود.