تولد روز | گولیت 53 ساله شد

رود گولیت در اول سپتامبر سال 1962 در آمستردام هلند به دنیا آمد. مادر گولیت، ریا دیل هلندی و پدرش، جرج گولیت از سورینام بودند. پدر او در مدرسه‌ی محلی به تدریس اقتصاد مشغول بود. از آنجایی که جرج خانواده‌ی دیگری نیز داشت، او نزد مادر و پدربزرگش زندگی می‌کرد. نام رسمی وی هم رود دیل است. گولیت نوجوان، فوتبال را همانند اکثر فوتبالیست‌ها از کوچه و خیابان آغاز کرد. در زمانی که تنها 7 سال داشت به تیمِ میربویز پیوست. در ده سالگی نقل مکان کردند و همین امر باعث شد او در کنار فرانک رایکارد باز هم به فوتبال خیابانی مشغول شود. سپس به تیم DWS محلق شد و در آنجا بود که نگاه مربی تیم ملی پایه هلند را به خود جلب کرد تا همانند رونالد کومن زیر ذره‌بین قرار گیرد. وقتی 16 ساله بود و زمانی که اولین قرارداد حرفه‌ای‌اش را امضا کرد، از نام خانوادگی پدرش استفاده کرد چون اعتقاد داشت که این نام برای یک فوتبالیست بزرگ، بهتر به گوش می‌خورد. با این حال او تمامی قراردادهایش را با نام رود دیل که نام خانوادگی مادرش بود امضا می‌کرد. وی را به خاطر موهای فرفری و پرپشت‌اش، لاله‌ی سیاه می‌نامیدند.

گولیت در سال 1978 با باشگاه هارلم قرارداد امضا کرد و در 90 حضورش برای این تیم، 32 بار گلزنی کرد. درخشش به حدی بود که در 19 سالگی به تیم ملی کشورش فراخوانده شد.رود اولین بازی ملی‌اش را اول سپتامبر سال 1981 یعنی در روز تولد 19 سالگی‌اش در مقابل تیم ملی سوئیس انجام داد. وی در آن بازی به جای فرانک رایکارد (که او هم اولین بازی‌اش را در تیم ملی انجام می‌داد) وارد زمین شد.

رودِ جوان در سال 1982 به فاینورد پیوست و پس از سه فصل درخشش در این تیم، به آیندهوون محلق شد. 68 بازی و 46 گلِ زده، کافی بود که چشم غول‌های جهان به سمت گولیت خیره شود. وی در سال 1987،‌ پس از قهرمانی با آیندهوون در لیگ فوتبال باشگاهی هلند، راهی آث میلان ایتالیا شد. تیمی که هم‌وطن‌اش،‌ مارکو فان‌باستن نیز در آن بود و یک سال بعد، فرانک رایکارد نیز به جمع‌شان اضافه شد.

گولیت در سال 1987 به عنوان برترین فوتبالیست اروپا و نیز بهترین بازیکن جهان انتخاب شد. این انتخاب غیرمنتظره بود چراکه وی تا آن موقع هیچ موفقیت بین‌المللی به دست نیاورده بود. او جایزه‌اش را به نلسون ماندلا،‌ که آن زمان هنوز در زندان بود، تقدیم کرد.

در تیم ملی هلند،‌ به همراه هم‌باشگاهی‌هایش، فان‌باستن و رایکارد، مثلث قدرتمندی را تشکیل داد که با بازیکنانی مانند رونالد کومان و هانس فان‌بروکلن کامل می‌شد. این تیم توانست موفقیت‌های دهه‌ی 70 را تکرار کند. در سال 1988،‌ نارنجی‌پوشان هلند با هدایت رینوس میشل در جام ملت‌های اروپا در آلمان،‌ توانستند در دیدار فینال با دو گل بر تیم شوروی غلبه کرده و قهرمان اروپا شوند. در‌ آن بازی، گولیت گل اول هلند را زد.

این موفقیت در میلان که شاید بهترین بازیکنان تاریخ خود را در اختیار داشت، ادامه پیدا کرد. ابتدا گولیت با این تیم میلانی، قهرمان باشگاه‌های ایتالیا شد و در سال 1989 قهرمانی باشگاه‌های اروپا را به دست آورد. مانند یک سال پیش از آن، در فینال جام ملت‌های اروپا، گولیت و فان‌باستن گلزنان تیم بودند؛ هریک از آنها در پیروزی 4 بر 0 مقابل ایستیو‌آ بخارست رومانی،‌ دو گل به ثمر رساندند. به دنبال این موفقیت، گولیت برای دومین بار به عنوان مرد سال جهان برگزیده شد.

با تکرار قهرمانی باشگاه‌های اروپا در سال 1990، گولیت به قهرمانی باشگاه‌های اروپا و نیز قهرمانی در جام ملت‌های اروپا، پا به جام جهانی 1990 ایتالیا گذاشت. اما وی در آن جام جهانی چندان روی فرم مطلوب نبود و هلند در یک دیدار به یاد ماندنی در مرحله یک هشتم نهایی،‌ در مقابل آلمان 1 بر 2 شکست خورده و حذف شد. در جام ملت‌های 1992 اروپا در سوئد نیز،‌ هلند در مرحله نیمه نهایی در مقابل دانمارک که قهرمان آن دوره هم شد،‌ در ضربات پنالتی مغلوب، و از دور رقابت‌ها کنار رفت.

گولیت، چند روز مانده به شروع جام جهانی 1994،‌ به علت اختلاف و مشاجره با دیک ادووکات،‌ سرمربی وقت تیم ملی هلند،‌ اردوی این تیم را ترک کرد و به فعالیت‌اش در تیم ملی هلند خاتمه داد. پس از یک دوره فعالیتِ رفت‌وبرگشتی میان دو باشگاه میلان و سمپدوریا، در سال 1995 به چلسی لندن پیوست و درست یک سال بعد در این تیم مربی شد.

رود در سال 1998 به عنوان یکی از درخشنده‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال هلند، پس از یوهان کرایف، از دنیای فوتبال به عنوان بازیکن کنار رفت. او نه تنها به عنوان فوتبالیست،‌ بلکه به عنوان یک مبارز ضد نژادپرستی هم فعالیت ‌کرده و نقش سیاسی مهمی را در این زمینه در هلند ایفا می‌کند.

گولیت با چلسی به عنوان جوان‌ترین مربی تاریخ فوتبال انگلیس،‌ قهرمان جام حذفی شد. وی در فصل 99-1998 هدایت نیوکاسل یونایتد را به عهده گرفت. اما این حضور تنها یک فصل دوام داشت. پس از آن رود به مدت 5 سال مربیگری نکرد و بیشتر به عنوان مفسر و کارشناس در برنامه‌های تلویزیونی شرکت می‌کرد. او در فصل 05-2004 با قبول مربیگری فاینورد روتردام هلند باز هم به روز نیمکت بازگشت. او پس از گذشت یک فصل و قرار گرفتن تیمش در رده چهارم جدول، با 25 امتیاز اختلاف نسبت به تیم آیندهوون که قهرمان شد،‌ از این تیم کناره‌‌گیری کرد. دو سال بعد باز هم به مدت یک فصل (08-2007) سکان هدایت تیم لس آنجلس گالکسی آمریکا را در اختیار گرفت.

جالب است بدانید لاله‌ سیاه تاکنون سه بار ازدواج کرده است. با اولین همسرش، ایوون دو وریس از سال 1984 تا 1991 زندگی کرد و از او دو دختر به نام‌های فلیسیتی و شارماین دارد. 1994 با کریستینا پنزای ایتالیایی ازدواج کرد که دو فرزند نیز به نام‌های کوئینسی و شین دارند. آنها در سال 2000 از یکدیگر جدا شدند. تنها یک ماه پس از آن،‌ با همسر فعلی‌اش، استله کرایف، برادرزاده یوهان کرایف ازدواج کرد. این دو نیز دو فرزند به نام‌های جوئل و ماکسیم دارند.