امیرحسین اصلانیان در گفت‌وگو با «متافوتبال»: بگوویچ را هرگز نمی‌بخشم / پروین حق دارد از دستم ناراحت باشد / از استیلی دلخورم

به گزارش متافوتبال، امیرحسین اصلانیان که زمانی بهترین مهاجم جوان لیگ برتر بود، خیلی زود بر اثر یک تصادف کارایی خود را از دست داد و از صحنه اول فوتبال ایران دور ماند. او می‌توانست تبدیل به چشم و چراغ خط حمله سرخ‌های پایتخت شود اما مصدومیت ناشی از تصادف همه چیز را خراب کرد. اصلانیان در باره آن روزها با محمدرضا احمدی، گزارشگر خوب صداوسیما به گفتگو نشسته که در ادامه می‌توانید آنرا بخوانید:

الان کجایی؟ کشتی کار می‌کنی، جودو یا فوتبال؟

فوتبال رو که هرروز بازی می‌کنم.. ساعت 4 تا 6 مجموعه ورزشی انقلاب با پیشکسوت ها هستیم.

دعوا هم میشه انگار؟

بحث کوچیکی مال دو روز پیشه. نمی‌دونم چه‌جوری رصد کردید ولی اتفاقی بود که بین دو تا از بچه‌هایی که خیلی هم فوتبالی نبودن افتاد. ولی خب جمعش کردیم.

یک لیستی منتشر شده بود توی برخی سایت‌ها و خبرگزاری‌ها درمورد نسل سوخته و بدشانسی‌های فوتبال، تصادفی‌ها و مصدوم‌ها که تو هم تو اون لیست بودی، خودت به اون لیست اعتقاد داری؟

دوران فوتبال حرفه‌ایی 10-12 سال هست و چیزی بود که من می‌دونستم. ولی این‌که تو 23-24 سالگی بخاطر آقای بگوویچ و یک‌سری از بازیکن‌های بزرگ که اون سال بودن فوتبالم تموم شه رو هرگز نخواهم بخشید و مدیریت بسیار ضعیف اون سال که چند بار مراجعه کردم که اگه ما مشکل داریم بگید مشکل ما چیه که نگفتن و خورد به تعطیلات 22 بهمن و عازم سفر شمال شدیم. تصادف برامون پیش اومد، البته مقصر هم نبودیم. متاسفانه شکستگی ران پیدا کردم و تا این رو درست کنم و مجدد بتونم تو لیگ برتر بازی کنم حدود 2 سال طول کشید ولی اون 2 سال من رو پیر کرد.

علی پروین تورو خیلی دوست داشت.

اوایل خیلی دوست داشت ولی از زمان بگوویچ دیگه دوسم نداشت.

چرا؟

باید از اینجا شروع کنم و بگم که من مقصر نبودم. از این که رفتیم سر تمرین آقای بگوویچ به‌خاطر این که هر مربی دیگه‌ای بود نمی‌رفتم دلیلش هم اینه اواخر فصل 80-81 یعنی بعد از سالی که قهرمان شدیم سال بعد بازی‌ها تو تختی برگزار می‌شد و متاسفانه زمین تختی باعث شد که ما دور بشیم از قهرمانی و روز آخر سوم شدیم. من احساس کردم که دیگه اون جای ثابت 30 دقیقه که همیشه داشتم رو ندارم. بهم پیشنهاد شد رفتم با آقای نواصرزاده تو هتل المپیک جلسه گذاشتم پیشنهاد 10 برابر پرسپولیس دادن. بعد خورد به زمانی که آقای غمخوار اومدن و غربال می‌کردن که یک سری‌ها برن که ما فهمیدیم. علی آقا جلسه‌ای گذاشت و ما هم رفتیم تو جلسه. آقای پروین گفتن ما با این دارودسته کار نمی‌کنیم و خودتون می‌دونید. من هم گفتم علی آقا خیلی ببخشید اگه کسی اینجا پیشنهاد نداره من با فولاد تموم کردم و دارم می‌رم، گفت خودت می‌دونی. همین که داشتم کارهام رو می‌کردم، منشی اکبر غمخوار زنگ زد و آقای غمخوار گفت بیا دفتر من، ما رفتیم دفترشون قبل از این که شروع کنیم گفتن شنیدم داری میری، گفتم بله من 5 سال پرسپولیس بودم اون‌چه که در توانم بوده گذاشتم. هوادار هم من رو دوست داره من هم اون‌ها رو دوست دارم ولی شرایط جوی تیم شرایط مناسبی برای موندن نیست و تو این سال‌ها پولی به ما ندادن و چک‌ها برگشت خورده. خلاصه گفت می‌خوام یک چیزی بگم خوشحالت کنم و گفت امسال سال تو هست، مگه نمی‌خواستی با بگوویچ بری اهواز، تو اولین کسی هستی که این خبرو می‌شنوی ما داریم بگوویچ رو میاریم اینجا. من خیلی خوشحال شدم و فکر می‌کردم همه چیز خوب میشه ولی همه چیز بد شد! برای این که روز آخر نقل و انتقالات علی دایی، کریم باقری، عیسی ترائوره، جواد کاظمیان، خدابیامرز مهرداد اولادی و مقداد قباخلو رو گرفتن. حالا خود ما از این طرف رضا جباری، امیرحسین اصلانیان، سهراب انتظاری و علی سلمانی می‌شه 9 تا فوروارد که از این 9 تا قراره یک نفر کنار علی دایی بازی کنه. با افتخار ما هرکدوم بازی می‌کردیم لذت می‌بردیم چون اسطوره فوتبال هست و قرار هم نبود بیرون بشینه و 2 نفر دیگه بازی کنن. خیلی شرایط سخت شد، چه‌جوری باید می‌جنگیدن 8 نفر و چی کار باید می‌کردن که بازی می‌کردن! یک مشاور فوتبالی نداشتن و رفتن 25 ستاره مدعی بازی رو آوردن که برن تو دل علی پروین و بگن ما این تیم رو قهرمان می‌کنیم. 3 بازی پشت سر هم بردیم رسید به بازی پیکان که علیی دایی دقیقه 18-19 بازی پاش پیچ خورد و بگوویچ من رو برد جاش و متاسفانه بازی رو 2-1 باختیم که اگه یادتون باشه آقای پروین صحبت کرده بود که روزهای بد هم میاد و متاسفانه همون هم شد و تنها دلیلش هم این بود که تو هر پست 5 نفر داشتیم.

البته تو حرفه ای بودی، با باشگاه قرارداد داشتی و باید سر تمرین می‌رفتی.

مشکل ما از تمرین شروع نشد، مشکل ما از اینجا شروع شد که علی فهیمی‌راد به موبایل من زنگ زد و گفت علی آقا ازتون خیلی دلخوره از این که رفتید سر تمرین بگوویچ و واقعا هم حق داشت. علی آقا به گردن من حق داشت. من به عنوان جوون 19-20 ساله اگه اون موقع تونستم اسم و رسمی پیدا کنم به خاطر اعتمادی بود که علی پروین به من کرد و روحیه ای که به من می‌داد.

الان چند کیلویی؟

110 کیلو ولی اگه 10 تا بیام پایین رو 100 دیگه نشون نمی‌ده. چون من زمانی که بازی می‌کردم 80 کیلو بودم، 80 کیلوی تمام عضله.

از حمید استیلی هنوز ناراحتی؟

وقتی تصادف کردم نه به من زنگ زد و نه اومد من رو دید، مادرم رو از دست دادم نه به من زنگ زد نه مراسم اومد. به طبع این ها دو طرفه است و من هم تو دلم ازش ناراحتم.

از پرسپولیس رفتی پیکان، انتخاب خوبی بود؟

من تو پرسپولیس 2 سال اول عشق می‌کردم از جو تیم، همه با هم دوست بودیم و همه هوای من رو داشتن. نمی‌دونم یکدفعه چی شد یک سری‌ها با من بد شدن و علتش می‌شه گفت مطبوعات بودن.

پیکان بعد از دورانی بود که طی اون تصادف آسیب شدید دیدم. افسرده گوشه خونه افتاده بودم و نمی‌تونستم راه برم. یک روز تصمیم گرفتم همت کنم و پام رو خوب کنم. مثل یک آدم معمولی رفتم تیم پیکان تست دادم، این از نظر فیزیکی بود و از نظر فوتبالی یک مربی خارجی اومد که دیگه سابقه آدمها رو نگاه نمی‌کنه و از من خوشش اومد و قرارداد 3ساله بستن ولی همون فشار و استرس که تو پرسپولیس برام پیش اومد، آخر فصل باعث شد یک حمله قلبی بهم بشه و خودم، خودم رو زنده نگه داشتم. اون سال پیکان یکی از بهترین سال‌های زندگیم بود به خاطر این که من بازی زنده زیاد کردم ولی این که مردم دوباره من رو ببینن جلوی استقلال و پرسپولیس هدیه خدا بود و من اونجا احساس کردم به چیزی که می‌خواستم رسیدم.

الان کلا از خودت راضی هستی؟

همین که تو فوتبال نیستم و یک سری‌ها رو نمی‌بینم راضی هستم.

می‌خوای برگردی؟

اصلا. من رو وقتی تو جلسات دعوت می‌کنن برای این که یک سری آدم‌ها رو نبینم اصلا نمی‌رم. یکسری‌ها گرگن در لباس میش، اسم نمی‌برم ولی چهره‌هایی هستن که اگه خودت دلت پاک باشه انرژی آدم‌ها رو می‌گیری، من جزء اون آدمها هستم و انرژی‌ها رو می‌گیرم، می‌فهمم کسی که اونجا نشسته از من بدش میاد. یکسری جاها تصمیم گرفتم که نرم برای همین خودم رو از فوتبال کشیدم کنار، با توجه به این که 2-3 سال خارج از کشور زندگی کردم و دوره‌هایی رو دیدم.

پرسپولیس برانکو چه‌طور بود؟

روز اول گفتم که این تیم رو خیلی متوسط بستن به نظر من باید خیلی بهتر می‌شد ولی الان حرفم رو پس می‌گیرم و می‌گم اشتباه کردم چون از نیم فصل برانکو تونست تیم رو جمع و جور کنه و اصل اول که تو تیم آورد رفاقت بود.

تو پست خودت الان کی رو دوست داری؟

مهدی طارمی  که از اول فصل فوتبالش رو خیلی دوست داشتم و بیشتر از اون شخصیت و متانتش رو. همیشه هم گفتم که این رو حفظ کنه.

اشتباهی تو زندگیت کردی که الان پشیمون باشی؟

مشاور خوب نداشتم که بهم بگن چی کار بکن و چی کار نکن. من چیزهایی اوایل فصل می‌شنیدم که اگه باهوش نبودم به یک هفته نمی‌رسیدم. روز اول از یکی از بزرگترین بازیکن‌های اون تیم شنیدم که یکی از دفاع‌ها رو صدا کرد گفت این جوون رو یک جوری بزن که دیگه نیاد، این شد که من 3 ماه فقط لب خط بازی می‌کردم و با استراتژی بازی می‌کردم که بدونم از پشت خط کسی نمیاد مچ من رو بزنه. 6 ماه پاس نمی‌دادن ولی زمان طول کشید که من قبول بشم ولی بعد از اون 6 ماه خوب شد ولی اون خوب بودن 2 سال طول کشید و شرایط بد شد.

تو ایران دو تیم بدترین تیم های فوتبال ایران بودند، یکی پرسپولیس بگوویچ بود و یکی استیل آذینی که نتونست بیاد لیگ برتر.

آشپزیت خوبه؟

نه

غذای مورد علاقه؟

ماکارونی و کباب.