زندگی جای دیگریست...

محمد حسین عباسپور

همچنان مشکل ما اینست که به راحتی فراموش می کنیم و به سادگی از مسائل

مهم می گذریم...

بازی های آسیایی اینچئون با درخشش کاروان اعزامی جمهوری اسلامی ایران

در اکثر رشته ها به پایان رسید و نمایندگان کشورمان با نتایج درخشان خود، مردم

کشورمان را خوشحال کرده و برسرشوق آوردند. اما در این بین در کمال تاسف

شاهد آبروریزی بزرگ پرطرفدارترین و پرخرج ترین ورزش کشورمان ، یعنی

فوتبال در رقابت های آسیایی اینچئون بودیم. فوتبالی که توقعات و ادعای بازیکنان و مربیانش سر

به فلک می کشد ، اما تیم امیدش با جوانانی اشباع شده از پول های بادآورده که بی

شک فرسنگ ها با لیاقت نداشته شان فاصله دارد ، در کمال بی تفاوتی و بی

مسئولیتی در مقابل تیمی همچون ویتنام گلباران می شود و پس از تساوی در

برابر قرقیزستانی که کوچکترین دستاوردی در زمینه فوتبال نداشته و احتمالا

نخواهد داشت ، به عنوان تنها حذف شده این گروه مضحک 3 تیمه ، با سینه های

ستبر و لحنی طلبکار به کشور بازمی گردد و از همه چیز مهم تر همین وجه

طلبکاری عده ای پول پرست و بی غیرت است که خون هواداران را به جوش

می آورد. مع الاسف فاجعه زمانی تکمیل می شود که به خاطر می آوریم در

همین بازی های آسیایی بود که دلیرمردان کشتی کشورمان یک به یک پشت

حریفان را حضیض خاک و پرچم کشورعزیزمان را بر اوج افلاک نشاندند و سرو

قامتان والیبالمان ، با اقتدار فراوان برای اولین بار مدال طلای این رشته

ارزشمند را برای کشورمان به ارمغان آوردند و غیورمردان بسکتبال ،  تنها به

اندازه چند سانت تا به زانو در آوردن چشم بادامی های خوش شانس در زمین

خودشان کم آوردند.

حال قضاوت با شما ، آیا به واقع هنوز هم حمایت به دور از منطق و بی توازن

از فوتبالی که اینچنین غرور یک ملت را چه از لحاظ فنی و متاسفانه چه از لحاظ

اخلاقی لگد مال می کند کار درستی ست؟؟؟؟؟؟

ودرآخر اینکه یگانه عامل به نگارش در آوردن این سیاهه با این فاصله زمانی

از فاجعه تحقیرآمیز رخ داده ، این ست که در آستانه اردوی جدید امیدها برای

شرکت در رقابت های انتخابی المپیک 2016 برزیل ، به ملی پوشان بی تفاوت

 و بی غیرتمان یادآوری کنیم که شاهکارهایشان به این زودی ها از روح و روان

مردمشان پاک نمی شود...