ستون یکشنبه: «فوتبال‌فارسی» | کی‌روش بماند یا برود؟

تیم ملی فوتبال ایران این بار با کی‌روش در رسیدن به موفقیت در آسیا ناکام ماند تا دستیار سابق فرگوسن هم به جمع کسانی اضافه شود که نتوانستند ایران را پس از 39 سال قهرمان قاره کهن کنند.

از لحظه ای که قرعه کشی جام جهانی انجام شد، همگان ایران را شانس دوم و در حالت بدتر شانس سوم صعود به مرحله حذفی می دانستند. منتقدان معتقد بودند آرژانتین و نیجریه حریف های اصلی هستند و می توان با بازی حساب شده و هجومی مقال بوسنی شانس صعود خود را افزایش داد اما سنگین ترین شکست مقابل همین تیم بوسنی رقم خورد چرا که تحلیل های احساسی کار دست ایران داد.

تحلیل های احساسی این بار در آسیا

همان تحلیل هایی که یقه ایران را در جام جهانی مقابل بوسنی گرفت، این بار در آسیا مقابل عراق زمین گیرمان کرد. اکثر مردم و کارشناسان معتقد بودند در نیمه نهایی مقابل استرالیا و یا کره جنوبی قرار خواهیم گرفت و با گرفتن انتقام از چشم بادامی ها فینالیست این تورنمنت می‌شویم. هیچ کارشناسی حریف ما قبل استرالیا یا کره جنوبی را برای ایران حساب نمی کرد تا این که مقابل عراقی قرار گرفتیم که به مانند ایران از دفاع مستحکم و خط حمله ضعیف برخوردار بود.

نقطه قوت تاکتیک تیم کی روش خط دفاعش بود اما با اخراج مهرداد پولادی، نه تنها شیرازه ی تیم ما پاشید بلکه تنها نقطه قوت ایران هم از بین رفت و با دریافت سه گل در یک دیدار آمار ضعیف سه گل خورده در چهار دیدار را بر جای گذاشت.

کارلوس کی روش هیچوقت پاسخ این سوال را به منتقدانش نداد که چطور ممکن است صدرنشین رنکینگ قاره کهن مقابل آرژانتین، نیجریه، بوسنی با همان تاکتیک مقابل عراق، امارات، بحرین و قطر بازی کند؟

برای اولین بار در تاریخ فوتبال ایران، تیم ملی کشورمان مقابل سه تیم عرب ضعیف تر از خودش تقریبا 85 دقیقه دفاع مطلق کرد.
عدم هافبک بازیساز در تیم ملی باعث شده بود که ضد حملات ایران هم زهردار نباشد و 80 درصد گل‌های ایران ازکرنرهای ارسالی تیموریان زده شد که نمیتوان آن را به حساب ضد حملات تیمی گذاشت!

باید قبول کرد تاکتیک دفاعی کی‌روش در جام جهانی مقابل حریفان قدرتمندتر از ایران کاملا قابل قبول است و بشدت جای دفاع دارد اما همین تاکتیک مقابل تیم‌های کم نام ونشان آسیایی حتی با داشتن 10 بازی تدارکاتی قابل قبول نیست. شاید اگر ایران با همین تاکتیک به قهرمانی آسیا می‌رسید، تمجید جای انتقاد را می‌گرفت ولی نتیجه ضعیف باعث تولید چنین انتقاداتی از مرد پرتغالی شده است.

اعتراض های کی‌روش به داور

کارلوس کی روش از اولین روزهای حضورش در فوتبال ایران در مسابقات حساس با داوری درگیر شد. از دیدار مقدماتی در جام جهانی مقابل کره جنوبی در استادیوم آزادی تا همین دیدار مقابل عراق! او با این کار تشنج عجیبی را به بدنه تیم وارد کرد و باعث شد بازیکنان ایران به جای تمرکز روی حفظ نتیجه به دنبال گرفتن خطاهای بیهوده و درگیری با بنجامین ویلیامز استرالیایی باشند. نتیجه‌ی این حرکات، دریافت سه گل از حریفمان بود. .

ناکام همیشگی فدراسیون فوتبال

فدراسیون فوتبال ایران نیازی به نقد و بررسی ندارد چرا که در تمامی تیم های پایه چیزی جز ناکامی نصیب علی کفاشیان و یارانش نشده است اما خب مشخص نیست چرا برکناری کفاشیان هیچوقت رخ نمی‌دهد .

کی‌روش برود یا بماند؟

اصلی ترین سوالی که در جامعه مطرح است بحث ادامه حضور مرد پرتغالی یا اخراج او است. اگر بخواهیم منطقی به این مساله نگاه کنیم باید نکات مثبت و منفی کارنامه او را کنار هم قرار دهیم تا ببینیم کفه ترازو به کدام سمت سنگینی میکند

نکات مثبت:

کارلوس کی‌روش بازیکن سالاری را از تیم ملی ایران حذف کرد و تا اخرین لحظه بازیکنانی که به پیراهن تیم ملی پشت کردند را حتی به قیمت فیکس بودن و با ارزش بودن آنان، به اردوی ملی پوشان دعوت نکرد و این کار شایسته تقدیراست.

برای اولین بار اکثر مردم نسبت به نتایج تیم ملی کشورشان حساس شده بودند و یکدل پای گیرنده‌هایشان منتظر پیروزی ایران بودند.

بازیکنان تیم ملی پس از سال ها از مربی تیم ملی حرف شنوی داشتند و با جان و دل برای ایران بازی می‌کردند. نمونه‌اش تیموریان که در باشگاه هایشان نشانی از بازی های تیم ملی ندارند.

نکات منفی:

چهارم شدن در گروه چهار تیمی جام جهانی و حذف از مرحله یک چهارم پایانی جام ملت های آسیا کارنامه ی ضعیف کی روش را نشان می‌دهد. همانطور که هیچکس پس از گذاشت 11 سال از سال 2004 نمی‌گوید داور با عملکرد ضعیفش باعث شد تا تیم برانکو به فینال آسیا نرسد و همانطور که هیچکس نمی‌گوید تیم مایلی کهن در سال 1996 مقابل عراق با ناداوری نتوانست مجوز صعود به فینال را کسب کند، سال ها بعد می‌گویند تیم کی روش در جام ملت های آسیا در بین 8 تیم مقابل عراق شکست خورد و نتوانست به نیمه نهایی صعود کند.

کارلوس کی روش نگاهی به لیگ برتر نداشت و به همین دلیل بازیکنانی چون محمد نوری، مهدی شریفی و ایمان مبعلی را برای جام ملت های آسیا دعوت نکرد و او بدون هافبک بازیساز پای به این رقابت ها گذاشت که نتیجه‌اش گلزنی یوزپلنگان از روی نقطه کرنر بود.

اگر فدراسیون فوتبال می‌خواهد کی‌روش را اخراج و مربی داخلی را جایگزین او کند، بهترین تصمیم ابقای کی روش در تیم ملی است اما اگر علی کفاشیان با رضایت وزارت ورزش میتواند مربی ای در حد دستیار سابق فرگوسن برای ایران بیاورد، اخراج کی‌روش الزامی است...