بهناز میرمطهریان | جباری، مهره‌ای که امیر کم داشت

خیلی‌ها از امیر قلعه‌نویی و مجتبی جباری به‌عنوان دو خط موازی یاد می‌کنند. دو خط موازی که هیچ‌گاه نقطه اشتراکی نداشتند و نخواهند داشت! شاهد این ادعا هم بگومگوهای بی‌پایان آنها و مصاحبه‌های پر از انتقاد جباری علیه قلعه‌نویی بود. با این حال به همان اندازه که این تفاوت‌ها غیرقابل کتمان بود، هیچ کس نمی‌توانست نقش تأثیرگذار جباری به‌عنوان یک بازیکن بازیساز در ترکیب تیم قلعه‌نویی را منکر شود.
او همان مهره‌ای بود که خلأ تیم قلعه‌نویی را پر می‌کرد و می‌توانست مثل یک تکه پازل گمشده درست در جایی بنشیند که تاکتیک‌های سرمربی استقلال را تکمیل می‌کرد و به تیم‌هایش سرو شکلی را می‌داد که باید می‌داشت. در واقع تیم‌های قلعه‌نویی با حضور جباری چیزی فراتر از آن بود که امروز می‌بینیم؛ تیمی روان، پرقدرت و قهرمان! آمار نشان می‌دهد که استقلال قلعه‌نویی در هر سه فصلی که به‌عنوان قهرمانی لیگ برتر رسیده، از حضور مجتبی جباری در ترکیب اصلی خود بهره می‌برده.
در واقع همکاری مشترک امیر قلعه‌نویی و مجتبی جباری، چیزی جز قهرمانی برای استقلال به همراه نداشته است. امیری که با جباری فقط به قهرمانی فکر می‌کرد حالا در غیاب او چیزی کم دارد.
مجتبی جباری در لیگ پنجم، 5 گل برای استقلال زد و نقش یک هافبک بازیساز تمام و کمال را برای استقلال بازی کرد تا امیر قلعه‌نویی به این نتیجه برسد که برای تحقق تاکتیک‌هایش به بازیکنی چون او نیاز دارد. هر چند بعد از این فصل امیر قلعه‌نویی به تیم ملی رفت و بعد از تیم ملی هدایت تیم مس کرمان را پذیرفت اما وقتی دوباره در لیگ هشتم به استقلال بازگشت همکاری مشترک او و جباری نتایج مثبت خود را نمایان کرد.
در لیگ هشتم هرچند استقلال در هفته‌های نخست، نتایج خوبی نگرفت اما مسابقات را با گل جباری در بازی با ابومسلم آغاز کرد. مسابقه‌ای که در نهایت با نتیجه 2 - صفر به سود استقلال تمام شد. او در ادامه فصل هم عملکرد خوبی از خود به نمایش گذاشت و به‌عنوان یک هافبک 8 گل برای تیمش به ثمر رساند تا در پایان، دومین قهرمانی استقلال را در کنار هم‌تیمی‌هایش جشن بگیرد.
این همکاری مشترک در لیگ دوازدهم برای سومین بار به موفقیت انجامید و استقلال باز هم جام قهرمانی را بالای سر برد. مجتبی جباری گرچه با مصدومیتی جزیی روبرو بود اما باز هم توانست در نقش یک بازیکن تأثیرگذار برای استقلال قلعه‌نویی ظاهر شود. او که در قحطی بازیکن بازیساز لیگ ایران، در استقلال یکه‌تازی می‌کرد، به خوبی می‌توانست در پست خود خوش بدرخشد.
هر چند که اختلاف‌ نظرهای او با قلعه‌نویی در این فصل به اوج خود رسید و در نهایت به جدایی جباری از استقلال انجامید اما یاد موفقیت‌های ناشی از همکاری‌های مشترک او و قلعه‌نویی همچنان در ذهن‌ها باقی‌ ماند.
امروز که قلعه‌نویی برای دومین فصل متوالی در رسیدن به جام قهرمانی ناکام مانده، این نکته بیش از هرزمان دیگری خود را نشان می‌دهد. با اینکه امیرقلعه‌نویی سعی کرده جای خالی مجتبی جباری را با جاسم کرار پر کند اما واقعیت این است که حاشیه‌های بی حد و مرز کرار، اجازه ارائه بازی باکیفیتی که مورد نیاز استقلال است را به او نمی‌دهد و باعث می‌شود که نیاز امیرقلعه‌نویی در این پست کلیدی برآورده نشود.
نکته جالب اینجاست که قلعه‌نویی، قهرمانی‌اش با سپاهان را هم در حالی به نام خود ثبت کرد که در ترکیب سپاهان هم از یکی از بهترین هافبک‌های بازیساز ایران بهره می‌گرفت. محرم نویدکیا، کسی بود که در سپاهان نقش حلقه گمشده تاکتیک امیر را بازی می‌کرد. بازیکنی مثل جباری که مسیر رسیدن قلعه‌نویی به قهرمانی را هموار می‌کرد. همین حالا گرچه منشأ تمام دلایل قهرمان نشدن استقلال به غیبت مهره بازیساز ختم نمی‌شود و قطعاً دلایل متعدد دیگری در این موضوع دخیل بوده است اما واقعیت این است که نبودن یک بازیکن بازیساز قابل تکیه در ترکیب دو فصل اخیر استقلال یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف تیم قلعه‌نویی بوده و این موضوعی غیرقابل کتمان است.
با توجه به اهمیتی که پست شماره 10 برای تیم‌های قلعه‌نویی دارد، به نظر می‌رسد او برای رسیدن به موفقیت برای انتخاب بازیکن مورد نظر خود در این پست، باید تمرکز بیشتری به خرج دهد.
بخصوص که کمبود هافبک بازیساز در میان بازیکنان داخلی، مثل این فصل چاره‌ای جز انتخاب بازیسازهای خارجی برای امیر باقی نمی‌گذارد و این موضوع قطعا بررسی‌های بیشتری را از او و دستیارانش طلب می‌کند.