Jefferson Chase | قهرمانی‌های بایـرن، اتفاقی عادی و معمولی؟

Jefferson Chase|واضح و مبرهن است که بایرن از مدت ها پیش برای کسب بیست و پنجمین عنوان قهرمانی خود در مسابقات بوندسلیگا خیز برداشته است به نحوی که این قهرمانی سهل الوصول چشم پوشی نسبت به اهمیت قابل توجه قهرمانی باواریایی ها در لیگ داخلی را آسان می کند.  

بایرن، ثروتمندترین و بهترین باشگاه آلمان، می تواند انتظار داشته باشد که در هر فصل قهرمانی در بوندسلیگا را از آن خود کند. اما حتا پرتوقع ترین هواداران باواریا هم انتظار ندارند تیمشان در سه دوره متوالی "قدح سالادخوری" را از آن خود کند. بایرن تا کنون چهار بار متوالی موفق به این مهم شده است. آخرین قهرمانی های پیاپی بایرن بازمی گردد به سال های میان 1999 و 2001.

با نگاهی به اواسط دهه 1980 بوندسلیگا لیگی بس متفاوت بود، فوتبال نیز فرق های زیادی داشت. همان گونه که حاکمیت بایرن طی سه دهه ی اخیر بیشتر شده، انتظارات از بایرن برای حضور در سه جبهه ی رقابت هر ساله بیشتر می شود. همین امر موجب می شود تا قهرمانی در بوندسلیگا ارزش و اهمیت بیشتری به خود گیرد.

در گذشته، بایرن برای قهرمانی در لیگ های اروپایی و جام باشگاه های جهان لحظه های دشواری داشت. وقتی به این مسئله توجه شود که تیم مونیخ به تقریب از بازیکنانی تشکیل شده که هر یک کشورهای خود را نمایندگی می کنند، کمتر جای تعجب باقی می ماند.

پپ گواردیولا، سرمربی بایرن مونیخ، در این فصل کار فوق العاده ای برای مدیریت تیم خود انجام داده است. وقتی به تعداد بالای مصدومان بایرن توجه شود، معلوم می شود که پپ چه وظیفه بزرگی در پیش داشته است.

شانس بد بایرن

بایر به خاطر شانس هایی که می آورد شهره است – دست کم اگر از هواداران بوندسلیگا پرسیده شود. حتا عبارتی هم برای خوش شانسی بایرن ورد زبان ها است و آن "بایرن-دوزل" (چیزی که مایه خوش شانسی شود مانند نعل اسب-م). اما در نه ماه اخیر هیچ نعلی در خیابان زابنر که باشگاه در آن واقع است آویخته نبوده. به تقریب، هیچ بازی ای نبوده در این فصل که بازیکنان بایرن بدون عصا به دست شده آن را به اتمام رسانده باشند.

روبن، ریبری، مارتینز، آلبا، لام، بادشتوبر، بن عطیه، شواینشتایگر، تیاگو، استارکه – با تیمی از بازیکنان بایرن که هر یک طی فصل جاری برای پنج بازی یا بیشتر غایب بوده اند، پیروزی در بوندسلیگا اما کار ساده ای بوده است. در چند آخر هفته ی گذشته، گواردیولا فقط سه بازیکن تعویضی در اختیار داشته است، و تیم هایی را راهی میادین کرده است که در میان آن ها نام های تازه ای چون وایزر، روده، کورت و گائودینو به چشم می خوردند.

اما هیچ گلایه ای هم از بخت بد به گوش نرسید. در عوض، بایرن انرژی خود را ذخیره کرد و با سختکوشی مردان خود توانست در فاصله ی چهار هفته مانده به پایان فصل، قهرمانی زودهنگام خود را جشن بگیرد. بدگویان ممکن است به طعنه بگویند بازی های زیبای بایرن در عمق فقط و فقط به جیب های عمیق باشگاه مربوط است، اما واقعیت این نیست. یکی از بازیکنان همیشگی بایرن که عملکرد همه جانبه ای نیز داشت، خوان برنات بود که در آغاز فصل در ازای قیمت ناچیز 4 میلیون یورو به آلینانتس آرنا آورده شد.

گواردیولا یکی از ستایش شده ترین تاکتیک دان ها است. گیرم استعدادشناسی سرمربی کاتالانی از قوه ی استراتژیک او متبحرتر باشد. پپ از همان زمان که سکان هدایت بایرن را به دست گرفت، حتا یک جا هم باشگاه بایرن در بازار نقل و انتقالات متضرر نشده است.

تغییر زلزله وار امسال

مونیخ بزرگترین بخت برای افزودن یک جام آلمانی دیگر به کابینت افتخارات خود است. و با این که آنها گزینه اول شرط بندی برای قهرمانی در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا نیستند، روحیه و مهارتی که در غلبه بر پورتو از خود نشان دادند، آن هم به رغم شکست در بازی رفت، حاکی از این است که باواریایی ها از یک روحیه جنگنده برای کسب عنوان در این جام نیز برخوردارند.

سیر وقایع بایرن در این فصل بسیاری از هواداران بوندسلیگا را در موقعیتی گیج کننده قرار داده است. حمایت حتا متنفران جان سخت بایرن از این تیم در رقابت های بین المللی سنتی دراز دارد. اما با شکل و شمایلی که بوندسلیگا به خود می گیرد، سنت گراها هم شاید آن ها را در لیگ داخلی تشویق کنند.

فصل 15-2014 نشان داد که دورتموند در هیچ زمانی در آینده قابلیت به چالش کشیدن بایرن را ندارد. تیمی که از سال 2010 تا 2012 بر تارک بوندسلیگا می نشست، در تابستان پیش رو از هم فروخواهد پاشید. از میان تیم هایی که در آینده با تمام قوا به رقابت با بایرن می پردازند، می توان به باشگاه هایی اشاره کرد با اسپانسر شرکتی مانند ولفسبورگ که هم اکنون در رتبه دوم بوندسلیگا جای دارد.

هواداران فوتبال در دوره ای کوتاه تا متوسط باید دست به انتخاب بزنند. اگر می خواهند از یک رقابت داخلی هیجان انگیز برخوردار باشند باید به باشگاه هایی چون ولفسبورگ، لورکوزن، هوفنهایم یا آر.بی لایپزیگ اعتماد کنند. اما بر حسب سنت، نظر به این که دورتموند و شالکه در حال بازسازی خود هستند، مونشنگلادباخ هنوز تا رسیدن به نخبه های اروپا راه درازی در پیش دارد و تیم هایی مانند هامبورگ و اشتوتگارت باید برای بقا در لیگ بجنگند، بایرن مونیخ تنها تیم واقعی در شهر است.

مترجم: آرش گنجی

منبع: www.dw.de