وصال روحانی | قهرمانی مجدد «تیم تشکیلاتی»

سپاهان بعد از یک فصل قهرمانی با فرهاد کاظمی، دو فصل قهرمانی با امیر قلعه‌نویی، یک فصل قهرمانی با زلاتکو کرانچار، حالا یک فصل هم با حسین فرکی قهرمان لیگ برتر شده است و اینها به ما می گوید اضافه بر انتخاب مربیان خوب در زمان‌های خوب، سپاهان هنر مدیریت خوب را هم می‌شناسد و یکی از اساسی‌ترین پایه‌های قهرمانی‌اش، مدیریت درست اوضاع است. تشکیلات قوی سپاهان دلیل اصلی توفیق‌های این تیم اصفهانی است و در درجات بعدی البته کار اصولی مربیان، همت بازیکنان و زحمت سایر اعضا و کادرهای باشگاه، سپاهان را تبدیل به یکی از باشگاه‌های نمونه کشور کرده است. پنج بار فتح بالاترین دسته لیگ کشور که یک رکورد برای این مسابقات به شمار می‌آید، محصول همین گزینش‌ها و روش‌های کاری است و این کار تشکیلاتی قوی است که طی تمامی این سال‌ها، طلایی‌های اصفهان را به پیش رانده و در بسیاری از دفعات بالاتر از رقبایش قرار داده است.
وقتی یک تیم تشکیلات قوی داشته باشد و کار در یک باشگاه طبق اصول به پیش برود، همواره شانس‌های پیروزی و قهرمانی هم خلق می‌شود. یک محصول کار تشکیلاتی از این دست انتخاب مربیانی مناسب و کادرهای اجرایی است که کار مربیان را کامل کنند و به تبع آن بازیکنانی هم جذب باشگاه می‌شوند که اغلب به کار تیم می‌آیند و خریدها، خریدهای نامعقولی نخواهند بود. همین امسال پریرا و کرمی که از فولاد به سپاهان آمدند، در قهرمانی تازه این تیم بدون نقش نبودند و در سال‌های اخیر امثال سوکای، حاجی‌صفی و خلعتبری کم به سپاهان خدمت نکرده‌اند و این باشگاه جوان‌ساز هم هست و مهدی شریفی و علی کریمی جدیدترین نمونه‌های آن هستند.

صرفنظر از اینکه در دقایق پایانی مسابقه تراکتورسازی - نفت چه کسی در ورزشگاه تبریز شایعه درست کرد که بازی سپاهان - سایپا مساوی شده (تا تیم تراکتور را از تک و تا بیندازد و مساوی را حفظ کند) این توش و توان سپاهانی‌ها در برنامه‌ریزی و حفظ یک ریتم اصولی است که تیم‌شان را به این جایگاه رفیع رسانده و در کمتر فصلی آنها را از بالاهای جدول دور دیده‌ایم. فتح چندباره جام حذفی کشور و نایب‌قهرمان شدن در آسیا به سال 2007 در زمان سرمربیگری لوکابوناچیچ سندهای دیگری در راه اثبات حقانیت تیم اصفهانی و نشانه‌های دیگری از استمرار و قوت کار تشکیلاتی در سپاهان در یک مدت‌زمان طولانی است.

مدیریت‌های اغلب قوی، سپاهان را همیشه در مسیر رویدادها و آگاه به چند و چون آنها ساخته است. مدیریت طولانی و هوشیارانه ساکت بعدا جایش را به مدیریت هوشیارانه دیگری توسط رحیمی داد که هرچند اصلا به حد و حدود ساکت نرسید اما پایه‌های کار را در سپاهان حفظ کرد و امروز مهرزاد خلیلیان ادامه‌دهنده آن روال است. سپاهان از معدود باشگاه‌های کشورمان است که در آن سیستم و تشکیلات حرف می‌زند و نه افراد و هر مدیر تازه‌ای هم که می‌آید، با همان فرمول‌های امتحان پس داده و براساس کار تشکیلاتی به پیش می‌رود و فقط هر از چندگاه روی این اصول یک به روزرسانی انجام می‌شود. نتیجه این نوع برخورد ساخته شدن تیم‌هایی در باشگاه سپاهان است که از یک سرمنشأ قوی تغذیه می‌شوند و با وزش هر نسیم ناملایم از پای درنمی‌آیند و اصول، تیم را به پیش می‌راند و نه خواسته‌های فردی.

البته در این باشگاه هم گاه لغزش‌ها و سوءمدیریت‌هایی مشاهده شده است، مثل زمان‌هایی که در مناقشه چند بازیکن با سرمربی وقت (بوناچیچ) مدیریت وقت (رحیمی) به جای حفظ «تشکیلات سالاری» جانب بازیکنان را گرفت و منجر به تغییر مربی شد و زمان‌های دیگری هم قدری کم‌حوصلگی‌ها در برخورد با کرانچار و برخی اعضای دیگر باشگاه مشاهده شد و به نظر می‌رسد که بعضی دسته‌بندی‌ها در جمع بازیکنان در ادوار مختلف لیگ برتر مشاهده شده باشد اما وقتی آنها را جمع ببندیم و تاثیرگذاری‌اش را با حوادث سایر باشگاه‌ها در همین زمینه‌ها قیاس کنیم، متوجه می‌شویم که چقدر کمتر بوده است و چگونه سپاهان تشکیلات خود را حفظ کرده و پیوسته به آن قدرت بخشیده است.

قهرمانی زمان کاظمی با تیمی به دست آمد که اصولی و فنی و زیبا بازی می‌کرد و محرم نویدکیا از آن تیم همچنان باقی است. دو قهرمانی قلعه‌نویی محصول پرستاره‌ترین ایام سپاهان بود و روی نیمکت ذخیره‌هایش هم ملی‌پوشان می‌نشستند. تک‌قهرمانی کرانچار را یک تیم متوازن با تکیه بر چند خارجی موثر پدید آورد و تیم فرکی قهرمانی‌اش را مدیون آرامش توأم با مهارت‌های حرفه‌ای اوست اما همه این قهرمانی‌ها یک «دلیل اصلی» و یک «منبع مادر» دارد و آن، تشکیلات سپاهان است؛ تشکیلاتی که فراتر از شایعات و نظریه‌ها و بدگویی‌ها و شک‌ها، کار خودش را می‌کند و به پیش می‌رود و به حقش می‌رسد و گاهی زمانه هم به دادش می‌رسد مثل جمعه شب 25 اردیبهشت 94 که بردن سایپا فقط زمانی منجر به قهرمانی می‌شد که دیدار تراکتور - نفت مساوی شود (که شد) ولی فراموش نکنیم که شانس‌هایی از این قبیل را هم فقط تیم‌هایی می‌آورند که با کار زیاد و تلاش فراوان شرایط شانس آوردن را برای خود فراهم می‌کنند.