محمد قراگزلو | علی پروین؛ سلطان رفت و برگشت

علی پروین آدم عجیبی است؛ اسطوره باشگاه پرسپولیس که در 42 سالگی و در آخرین سال فوتبالش آقای گل باشگاه های تهران شد، حتما یکی از نوابغ فوتبال ایران است. او که به عنوان بازیکن، جام قهرمانی تخت جمشید را دو بار بالای سر برد و در مقام سرمربی قهرمانی جام باشگاه های تهران، جام حذفی تهران، لیگ آزادگان، لیگ برتر و جام برندگان جام آسیا را به چنگ آورد، قطعا جزو پرافتخارترین مردان فوتبال ایران و برجسته ترین اشخاص ورزش ما شناخته می شود. پروین به سبب همین افتخارات و نقش آفرینی در موفقیت های متعدد پرسپولیس محبوبیت فوق العاده ای نزد هواداران این تیم به دست آورد و با همین محبوبیت و مقبولیت به سرمربیگری تیم ملی هم رسید.

پروین که در دوران بازیگری هم یکی از بهترین بازیکنان پرسپولیس و تیم ملی بود و حتما در تیم منتخب بهترین های تاریخ فوتبال ایران می توان جایی برای او پیدا کرد، برای مدتی نسبتا طولانی مربی موفقی هم بود و تداوم درخشش شماره 7 محبوب قرمزها او را تا اعطای لقب سلطانی پیش برد و او اسطوره زنده فوتبال ایران لقب گرفت.

علی پروین اما با وجود محبوبیت و در نظر گرفتن وجه اسطوره بودنش، همچنان خصایص اخلاقی عجیبی دارد که هضم برخی از آنها با در نظر گرفتن آنچه هواداران از او در ذهن دارند، تقریبا نشدنی است.

کدام صندلی برای سلطان خالی می شود؟
همین دو روز قبل بود که پروین بار دیگر به باشگاه پرسپولیس و مدیر فعلی اش نزدیک شد تا شایعه بازگشت او به هرم قدرت باشگاه خیلی زود قوت بگیرد. حالا محمد زادمهر با صراحت اعلام می کند حاضر است جایش در هیات مدیره را به کاپیتان سابقش بدهد و از حضور پروین در باشگاه استقبال خواهد کرد. جدا از این تعارف، وقتی شایعه حضور پروین در باشگاه پرسپولیس به گوش می رسد باید دنبال پست ویژه ای برای او بود.

برای مردی که مدیریت فنی تیم بدون دخالت در امور فنی برایش به اندازه کشک نمی ارزید یا حضور در جمع مدیران باشگاه بدون حضور در تصمیم گیری های کلان فایده ای نداشت، حضور صرف در کنار مدیرعامل، مثلا در نقش مشاور هیچ جذابیتی نخواهد داشت. حالا باید برای علی پروین دنبال یک پست درست و حسابی بود و حتی اگر او با عنوان پست ظاهرا تشریفاتی اش کنار آمد باید منتظر ماند و دید مرد چشم تیله ای چه نقشی در تصمیم گیری های علی اکبر طاهری خواهد داشت و چگونه به او کمک خواهد کرد.

حالا که بحث حضور پروین در باشگاه پرسپولیس مطرح شده اضافه شدن به جمع اعضای هیات مدیره می تواند محتمل ترین اتفاق ممکن باشد اما مشاور مدیرعامل با در نظر گرفتن میزان برش او نزد طاهری هم شاید برای مردی که برای چندمین بار شانس بازگشت به پرسپولیس را پیدا کرده بد نباشد.

در خصوص اضافه شدن به هیات مدیره البته موانعی وجود دارد و اگر پروین رسیدن به این جمع را هدف گرفته باید امیدوار باشد که داستان پیدا کردن اسپانسر یا اجاره دادن باشگاه همچنان به طول بینجامد چرا که ممکن است در صورت اجاره باشگاه، ترکیب هیات مدیره کلا تغییر کند. البته بعید نیست پروین با لابی های فوتبالی خودش سراغ مدیران شرکت اجاره کننده هم برود و به عنوان عضو ورزش پیشنهاد شده از سوی آنها به باشگاه پرسپولیس برگردد. اینگونه در هیات مدیره جدید طاهری حداقل یک یار گردن کلفت خواهد داشت و می تواند از محبوبیت سلطان سرخ ها استفاده کند.

حالت دیگر در صورت نرسیدن به هیات مدیره و نپذیرفتن عنوان فرمالیته «مشاور مدیرعامل» طاهری می تواند با سپردن یک پست خلق الساعه، پروین را به شکل پررنگ تری به پرسپولیس برگرداند. در تمام سال های اخیر، پرسپولیس تنها در یک مقطع کوتاه و در دوره دوم مدیریت حبیب کاشانی، مدیر فنی داشته؛ احمد مایلی کهن. به همین خاطر پروین می تواند مدیرفنی تیمی باشد که به قول خودش زیباتر از تیم دنیزلی بازی می کند. اگر آن جمله معروف و کشک خطاب کردن مدیریت فنی هم دست و پای پروین را برای پذیرفتن این پست ببندد، مثلا رییس سازمان فوتبال می تواند پست مناسبی برای سلطان باشد. این پست هم می تواند شأن و منزلت پروین را حفظ کند و هم طاهری را به هدفش برساند.

یارکشی مقابل تیم هدایتی - عابدینی - رویانیان
جدا از تعارف های مرسوم بین طاهری و پروین در حاشیه جشن سالگرد 6 تای 52 و اینکه طاهری قصد کرده تا مثلا از تجارب پروین استفاده کند، می توان در شکل گیری این رابطه دقیق شد و به موضوع جذاب تری رسید. حالا دیگر همه می دانند علی اکبر طاهری با وجود ادعاهایش مبنی بر رفاقت با حسین هدایتی، به هیچ وجه نمی تواند در یک جبهه با او بجنگد و هر کاری کند در نقطه مقابل او قرار می گیرد. نشانه هایی که از رویارویی های غیرمستقیم این دو نفر دیده و شنیده می شود، بر همگان اثبات می کند کنار هم نشستن طاهری و هدایتی و همکاری آنها تقریبا محال خواهد بود. طبیعتا وقتی بحث همکاری در میان نباشد و با قوت گرفتن شایعه مدیرعاملی طاهری، هدایتی همچنان خواستار خرید سهام یا اجاره پرسپولیس بماند کشمکش های آنها بالا خواهد گرفت و بعضا به دشمنی و مقابله های علنی می انجامد.

پس در این شرایط طبیعی است که طاهری دنبال یک یار قدرتمند برود و مقابل هدایتی و تیمش که در رأس آنها امیر عابدینی و به صورت کمرنگ تر محمد رویانیان قرار گرفته اند، بایستد.

طاهری که در ماه های اخیر و با شدت گرفتن انتقادات پیشکسوتان به سیاست هایش - از جمله جمع آوری کمک های مردمی - خودش را بیش از پیش تنها می دید، حالا با کمک گرفتن (حتی به شکل صوری) از پروین و اعطای پست به او هم می تواند پیشکسوتان مرید پروین را ساکت کند هم با استفاده از محبوبیت و مقبولیت نسبی پروین نزد هواداران، مقابل جبهه هدایتی - عابدینی - رویانیان کم نیاورد.

کنار هم قرار دادن تکه های این پازل نشان می دهد طاهری برخلاف ظاهرش اصلا مدیر ساده ای نیست و قبل از گرفتن پست مدیرعاملی قصد دارد پایه های مدیریتش را سفت و سخت کند تا مثل دوره قبل که فقط حدود سه ماه طول کشید خیلی زود از عرصه قدرت کنار نرود و حالا که ریاست صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان را از دست داده، برای مدتی قابل توجه، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس باقی بماند.

پروین، سلطان بازگشت
عجیب ترین خصلت علی پروین به میزان علاقه او برای حضور در پرسپولیس مربوط می شود. او که حالا خودش را فاقد قدرت رهبری تیم و کادر فنی می بیند دوست دارد در نقش مدیر در باشگاه محبوبش حضور داشته باشد. در این میان سلطان همواره از حمایت و پشتیبانی پیشکسوتان دهه 60 و 70 که شاگردان و مریدانش بوده اند سود برده و روی این حمایت ها حساب ویژه ای باز می کند. همین چند وقت پیش بود که پروین با قرار گرفتن در رأس پیشکسوتان دنبال خرید سهام باشگاه به اسم آنها بود اما وقتی این پروژه شکست خورد بار دیگر دنبال حضور در رأس باشگاه رفت و حالا ظاهرا به هدفش نزدیک تر شده است.

اما این بازگشت اولین یا دومین بازگشت اسطوره چشم تیله ای به باشگاه محبوبش نیست و به سبب رفت و آمدهای چندین باره می توان علی پروین را سلطان رفت و برگشت خطاب کرد و او را اسطوره بازگشت های متوالی نامید.

پروین که 6 سال قبل از کنار گذاشتن فوتبالش، مربیگری در این تیم را آغاز کرده بود؛ یک مقطع کوتاه در سال 67 مربیگری پرسپولیس را کنار گذاشت اما خیلی زود برگشت. او که تنها سرمربی همزمان تیم ملی و یک تیم باشگاهی است بعد از حذف در رقابت های مقدماتی جام جهانی 1994 و حذف با تیم ملی برای مدت 5 سال خانه نشین شد اما 5 سال بعد، همه دوستدارانش ناکامی های سلطان را فراموش کرده و در ورزشگاه کارگران روی شانه های شان پروین را به فوتبال بازگرداندند.

سال 1382 کاری که عابدینی جرأت انجامش را نداشت توسط علی اکبر غمخوار انجام شد و پروین دنبال تشکیل تیم آذربایجان رفت که پروژه ناموفقی بود.

یک سال بعد اما پروین به عنوان مدیر فنی به پرسپولیس برگشت و بالای سر اشمیت ایستاد اما وقتی دید مرد آلمانی قابلیت ندارد، خودش کار فنی را بر عهده گرفت. سال بعد از آن و در دوره سرمربیگری راینل سوبل، پروین باز هم مدیرفنی شد و در حالی که برای کنار گذاشتن مرد آلمانی بی قراری می کرد یک فصل او را تحمل کرد.

فصل بعد از آن پروین باز هم برگشت اما مقابل شاگرد سابق خودش محمدحسن انصاری فرد ره به جایی نبرد و مدیرعامل وقت باشگاه با رویکرد به آری هان برگ آخر پروژه عبور از پروین را ورق زد.

پروین در سال های 85 تا 90 دور و بر پرسپولیس آفتابی نشد و در مقطعی با در دست گرفتن استیل آذین و جمع کردن پرسپولیسی ها در این پایگاه درصدد دلبری دوباره از هواداران سینه چاکش برآمد.

سال 90 با حکم عباسی وزیر ورزش وقت به عضویت هیات مدیره باشگاه رسید و در بهمن ماه 92 سرپرست باشگاه شد که دوره مدیریتش فقط سه ماه طول کشید.

حالا دو سال و نیم از آخرین حضور پروین در باشگاه پرسپولیس می گذرد اما برای n امین بار او در آستانه بازگشت به باشگاه محبوبش قرار دارد؛ اتفاقی که در عین تعجب آور بودن برای اهالی فوتبال و بسیاری از دوستداران پرسپولیس عادی شده است.