سیروس قایقران؛ یه مَرد واقعی بود

به گزارش خبرگزاری فارس، 18 فروردین امسال شانزدهمین سالگرد فوت سیروس قایقران کاپیتان ارزنده و با اخلاق تیم ملی فوتبال کشورمان است که در سال 77 در یک سانحه رانندگی جان خودش را از دست داد که در این تصادف راستین فرزند خردسال او هم به دیار باقی شتافت. در همین رابطه با تعدادی از همبازیان این مرحوم در تیم ملی فوتبال در سال 1990 کشورمان هم‌صحبت شدیم تا نظرات آنها در مورد بازیکن اسطوره‌ای فوتبال انزلی جویا شویم.

محمد پنجعلی: اگر بخواهم مرحوم قایقران را در یک جمله تعریف کنم باید بگویم که او پسری با حجب و حیا بود. و رفیق‌بازی او زبان‌زد همه بازیکنان تیم ملی بود. سیروس بچه مردمی بود که خودش را از مردم می‌دانست و هیچگاه خودش را از آنها جدا نمی‌دانست. مرحوم قایقران از ساکت‌ترین و بی‌حاشیه‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ فوتبال ایران بود.

مجید نامجو مطلق: من سال‌های زیادی در کنار مرحوم قایقران فوتبال بازی کردم. او از نظر فنی استثنای فوتبال ما بود و قابلیت‌های بسیار زیادی داشت اما اگر بخواهم از نظر اخلاقی به ایشان اشاره کنم باید بگویم که سیروس از با معرفت‌ترین فوتبالیست‌هایی بود که من دیده‌ام و واقعاً به خانواده او باز هم تسلیت می‌گویم. فکر می‌کنم فوتبال ایران 16 سال پیش اسطوره واقعی خودش را از دست داد. او یک کاپیتان به تمام معنا بود و از نظر اخلاقی و فنی یکی از بهترین و بزرگترین فوتبالیست‌های ایران به شمار می‌رفت.

علی پروین: سیروس بچه با حجب و حیایی بود و هرچه به او می‌گفتیم سرش را بالا نمی‌کرد و جواب به کسی نمی‌داد. امثال سیروس در فوتبال ما کم بودند. البته غفور جهانی که همبازی خود من هم بود از نظر اخلاقی شباهت زیادی به سیروس داشت. اما باید بگویم که من روزهای به یاد ماندنی را با سیروس داشتم و از اینکه شاگردی مثل او داشتم لذت می‌بردم. وقتی خبر فوت او را شنیدم باور کنید یک هفته در شوک بودم و نمی‌دانستم چطور به انزلی بروم و به چشم خانواده‌اش نگاه کنم.

مجتبی محرمی: سیروس قایقران از نوابغ و نوادر فوتبال ایران بود و از با معرفت‌ترین فوتبالیست‌هایی بود که من دیدم. سیروس یک انسان به تمام معنا بود و من حدود 10 سال در کنار او بازی کردم. شیرین‌ترین خاطره فوتبالی من هم همراه با مرحوم قایقران رقم خورد چرا که در بازی‌های آسیایی پکن در سال 90 میلادی با پاس من یک گل فوق‌العاده زد و با همان گل کره جنوبی را بردیم و به فینال رفتیم که در نهایت قهرمان شدیم.

جواد زرینچه: درباره قایقران باید بگویم که اگر بخواهم او را خیلی کوتاه و مختصر معرفی کنم می‌گویم او مرد اخلاق فوتبال بود و با آنکه یکی از بزرگترین بازیکنان فوتبال بود اما رابطه‌اش با مردم را قطع نمی‌کرد. من 5 سال در تیم ملی همراه او بودم و او را یکی از دوست‌داشتنی‌های تیم ملی می‌دانستم که بسیار با ادب بود و به کسی بی‌احترامی نمی‌کرد. باور کنید همه دوست داشتند با او صحبت کنند چرا که بسیار خوش برخورد و دوست‌داشتنی بود و هر بازیکن جوانی که به تیم ملی می‌آمد قایقران او را کمک می‌کرد.

انتهای پیام/ی