گزارش روز | بازیکنان برتر تاریخ فوتبال ایتالیا، از دروازبان اسطوره ای تا باجو دوست داشتنی

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، فوتبال ایتالیا نه تنها در قاره اروپا بلکه در جهان نیز از زیادی برخوردار است و می توان این تیم را نیز یکی از بهترین تیم های کنونی فوتبال جهان دانست البته باید این نکته را نیز ذکر کنیم که لاجوردی پوشان چند سالی است که در شرایط خوبی به سر نمی برند ولی باز  نمی توان قدرت این تیم اعتراف نکرد.

فساد چند سالی است که فوتبال ایتالیا را در هم نوردیده است. تیمی مانند یوونتوس که قدرتمند ترین تیم کنونی فوتبال ایتالیا است به خاطر فساد و تبانی به دسته دوم فرستاده می شود و پارما هم که یکی از قدیمی ترین تیم های فوتبال ایتالیا است اعلام ورشکستگی کرده است و این نشان می دهد که فوتبال در این کشورها روزهای خوبی را پشت سر نمی گذارد. رقابت های سری A دیگر آوردگاه ستارگان بزرگ نیست و تنها بازیکنانی که سال های آخر فوتبال خود را پشت سر می گذارند فوتبال ایتالیا را به عنوان مقصد بعدی خود انتخاب می کنند.

با همه این شرایط نمی توان ایتالیا را دسته کم گرفت. این تیم در جام جهانی 2006 در حالیکه شانس کمی برای کسب عنوان قهرمانی داشت در ضربات پنالتی فرانسه را شکست داد و جام قهرمانی را بالای سر برد. این تیم در رقابت های یورو 2012 هم با وجود شرایط کابوس واری که داشت توانست جواز صعود به فینال را به دست آورد.لاجوردی پوشان الان با هدایت مربی بزرگی چون آنتونیو کونته امیدوار هستند که به روزهای اوج خود برگردند. آنها این توانایی را دارند که باردیگر به قهرمانی اروپا و جهان دست یابند چرا که مواد خام لازم برای این کار را دارند.

در حالیکه رقابت های باشگاهی چند روزی است که در قاره اروپا تعطیل است رقابت های انتخابی جام ملت های اروپا 2016 و دیدارهای دوستانه ملی در حال برگزار شدن است. پیش از این درباره بهترین تیم تاریخ فوتبال اسپانیا،فرانسه،ایتالیا و برزیل سخن به میان آوردیم اما الان در این گزارش به بهترین تیم تاریخ فوتبال ایتالیا که طرفداران زیادی در ایران هم دارد، اشاره می کنیم.

دینو زوف

ایتالیا همواره دروازبان های بزرگی دارد. جیان لویجی بوفون سنگربان یوونتوس همواره در این دو دهه اخیر بهترین بوده است اما جالب است که بدانیم او نفره نخست دروازبانی در ایتالیا نسبت چرا که این کشور یک دروازبان اسطوره ای به نام دینو زوف دارد که نه تنها در ایتالیا بلکه در اروپا و جهان نیز بهترین بود.

دینو زوف از سال 1968 تا 1983 برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد و عملکرد درخشانی با این تیم داشت. دینو  زوف توانست با تیم ملی فوتبال ایتالیا قهرمانی در جام ملت های اروپا 1968 و جام جهانی 1982 را به دست آورد. او 1143 دروازه تیمش را بسته نگه داشت و از این حیث رکوردار است. پس شایسته است که او را به عنوان بهترین دروازبان لاجوردی پوشان انتخاب کنیم. دینو زوف 112 بازی برای تیم ملی ایتالیا انجام داد و در حالیکه 40 سال سن داشت جام قهرمانی در جام جهانی 1982 را بالای سر برد. پس هیچ کس شایسته تر از او برای انتخاب به عنوان بهترین دروازبان تاریخ فوتبال ایتالیا نیست.

پائولو مالدینی

به سادگی بگویم ما درباره بهترین مدافع چپ جهان صحبت می کنیم. شاید بتوانیم مالدینی را بهترین مدافع چپ تاریخ فوتبال جهان بدانیم. او 126 بار پیراهن تیم ملی فوتبال ایتالیا را بر تن کرد و تنها کاناوارو است که بیشتر از او بازی ملی دارد. مالدینی 7 گل برای لاجوردی پوشان به ثمر رساند. او با تیم ملی ایتالیا به فینال یورو 2000 و فینال جام جهانی 1994 راه یافت اما از شانس بد او ایتالیا هر دو بازی را واگذار کرد. مالدینی از بازیکنان بد شانس با تیم ملی ایتالیا بود. او با پیراهن این تیم در چهار جام جهانی به میدان رفت که در 3 تای آنها با ضربات پنالتی حذف شد. او اسطوره باشگاه میلان با شمار می آید و با پیراهن این تیم افتخارات زیادی به دست آورد.

فرانکو بارزی

در جام جهانی 1994 در دیدار فینال برابر برزیل یک پنالتی از دست داد که برای ایتالیا گران تمام شد و باعث شد تا در نهایت این برزیل باشد که جام قهرمانی را بالای سر برد. بارزی بازوبند کاپیتانی میلان را بر بازو می بست و بسیاری براین باور هستند که او بهترین مدافع تاریخ فوتبال جهان است.او از سال 1982 تا 1994 برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد و 81 بار پیراهن این تیم را بر تن کرد. او با ایتالیا به نیمه نهایی جام جهانی 1990 و نیمه نهایی یورو 88 صعود کرد.

گایتانو

فوتبال ایتالیا همواره مدافعان خوبی داشته است. گایتانو هم یکی از بهترین ها در پست خود در جهان است. چه بسا تنها فرانس بکن باوئر در پست خود بهتر از این مدافع ایتالیایی باشد. او در یوونتوس بازی می کرد و آرامش و ذکاوت او مثال زدنی بود. او 78 بار پیراهن تیم ملی ایتالیا را بر تن کرد و توانست با پیراهن این تیم قهرمانی در جام جهانی 1986 را به دست آورد. این بازیکن ایتالیایی خیلی زود دوستدارانش را تنها گذاشت چرا که در سال 1989 در حادثه رانندگی درگذشت اما یاد و خاطره او همچنان ادامه دارد.

کلاودیو جنتیله

او از سال 1975 تا 1984 برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد. لیونل مسی و ستارگان کنونی فوتبال جهان بسیار خوش شانس هستند که در عصر این مدافع توانمند حضور ندارند چرا که او توانایی های بسیار بالایی در مهار ستاره گان بزرگ داشت و حتی دیگو آرماندو مارادونا نیز از او به هراس داشت. او یکی از بهترین بازیکنان تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 1982 بود. او 71 بار پیراهن تیم ملی ایتالیا را بر تن کرد و با این تیم در جام جهانی 1982، 1978 و یورو 1980 به میدان رفت و شایسته قرار گرفتن در این فهرست است.

مارکو تاردلی

او از سال 1976 تا 1986 برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد. او ابتدا یک مدافع بود اما جیوانی تراپاتونی سرمربی سابق یوونتوس پست او را تغییر داد و به عنوان هافبک دفاعی بازی کرد که این بهترین تصمیم بود چرا که تاردلی به بهترین بازیکنان جهان در پست خود تبدیل شد. او 81 بار پیراهن تیم ملی ایتالیا را بر تن کرد و توانست 6 گل هم به ثمر رساند که مهمترین آنها گلی بود که در فینال جام جهانی 1982 برابر آلمان به ثمر رساند.

آندرا پیرلو

نخستین حضور او با تیم ملی ایتالیا به سال 2002 بر می گردد و الان هم از ستاره های این تیم به شمار می آید. او توانست در جام جهانی 2006 با بازیهای درخشانی که به نمایش گذاشت زمینه را برای قهرمانی تیم ملی ایتالیا فراهم آورد. او تنها بازیکنی است که از آن نسل 2006 هنوز برای ایتالیا بازی می کند. پیرلو یکی از بهترین بازیکنان کنونی فوتبال ایتالیا به شمار می آید و می توان او را جزو هافبک های برتر تاریخ فوتبال جهان نیز دانست. پیرلو بسیار باهوش است. پاس ها و ضربات او بی نظیر هستند. او تا الان 113 بار پیراهن تیم ملی ایتالیا را بر تن کرده است و توانسته 13 گل با پیراهن این تیم به ثمر رساند تا شایسته قرار گرفتن در این فهرست باشد.

جیوانی ریورا

او هم از سال 1962 تا 1975 پیراهن تیم ملی ایتالیا را برتن کرد و توانست با پیراهن این تیم قهرمانی در جام جهانی 1969،نایب قهرمانی در جام ملت های 1968 و نایب قهرمانی در جام جهانی 1970 به دست آورد. او ستاره میلان در دهه 70 بود و با این تیم تمام افتخارات ممکن را به دست آورد. در جام جهانی 1970 وقتی تیم ملی ایتالیا برابر برزیل با نتیجه چهار بر یک بازی را واگذار کرد هواداران ایتالیا به هنگام بازگشت به کشور خود از بازیکنان محبوب خود به خشم آمدند و به سوی آنها گوجه پرتاب کردند به غثر از ریورا چرا که او در دیدار فینال با تصمیم سرمربی به میدان نرفته بود و همین باعث شد تا همه از سرمربی لاجوردی پوشان انتقاد کنند.

رویجی ریوا

اگر از عنصری به نام وفاداری در فوتبال صحبت کنیم بدون شک بهترین مثال رویجی ریوا است. او از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایتالیا به شمار می آید. هر تیمی آرزو داشت تا این مهاجم را در اختیار داشته باشد اما او هیچگاه کالیاری را ترک نکرد و ترجیح داد تا در این تیم باقی بماند. او با بازیهای درخشانی که به نمایش گذاشت توانست کالیاری را قهرمان رقابت های سری A در سال 1970 کند. ریوا در 42 بازی که برای تیم ملی ایتالیا به میدان رفت توانست 35 گل به ثمر رساند و از این حیث رکوردار است. او قهرمانی با تیم ملی ایتالیا در یورو 1968 را به دست آورد و در جام جهانی 1970 نیز با این تیم دوم شد. آسیب دیدگی شدید باعث شد تا دوران او با تیم ملی ایتالیا خیلی سریع به پایان رسد.

جوزپه مه آتزا

او هم یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال ایتالیا به شمار می آید. میانزا از سال 1930 تا 1939 برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد. مه آتزا اسطوره باشگاه اینتر به شمار می آید و در این تیم آنقدر خوب کار کرد که ورزشگاه خود را به نام او نامگذاری کردند. او 53 بار پیراهن تیم ملی ایتالیا را بر تن کرد و توانست 33 گل با پیراهن این تیم نیز به ثمر رساند. مه تزا از معدود بازیکنانی است که توانسته بار قهرمانی در جام جهانی را به دست آورد. او در جام جهانی 1972 و جام جهانی 1938 قهرمانی با آتزوری را به دست آورد. مه آتزا در جام جهانی 1938 بازوبند کاپیتانی تیمش را بر بازو بست و یکی از بهترین بازیکنان جام بود تا شایسته قرار گرفتن در این فهرست باشد.

روبرتو باجو

شاید بتوان این را گفت که بسیار طرفدار تیم ملی فوتبال ایتالیا شدند چرا که ستاره ای به نام روبرتو باجو در این تیم بازی می کردند. او اسطوره ایتالیایها در خط حمله به شمار می آید و بازیهای درخشانی را برای این تیم به نمایش گذاشت البته خاطرات تلخی نیز داشت. بسیاری باجو را با استعدادترین بازیکن تاریخ فوتبال ایتالیا می دانند. درباره این بازیکن کافی است که بگویم او با پیوستنش از فیورنتینا به یوونتوس باعث دشمنی دیرینه این دو باشگاه با هم شد و الان نیز این دشمنی ادامه دارد.

باجو از سال 1988 تا 2004 برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد. باجو در جام جهانی 1994 بهترین بازیها را برای تیم ملی ایتالیا به نمایش گذاشت و زمینه را برای صعود این تیم به فینال فراهم کرد اما در فینال یک پنالتی حساس برابر برزیل خراب کرد و این باعث شد تا ایتالیا نتواند جام قهرمانی را بالای سر برد. او در جام های جهانی 1990 و 1998 نیز برای تیم ملی ایتالیا به میدان رفت و توانسته در جام های جهانی که به میدان رفته 9 گل به ثمر رساند اما در جام ملت های اروپا به میدان نرفته است.

باجو در 56 بازی که برای آتزوری به میدان رفت توانست 27 گل به ثمر رساند و شایسته قرار گرفتن در این فهرست است.