یادداشت روز | اینجا مرگ، پیروزی می آفریند!

تورح عاطف:  مهران مدیری در طنز " دور همی " به مقوله مرگ نگاهی طنز گونه دارد و از آداب و رفتار ایرانیان در مورد مرگ حکایت های جالبی را بیان می کند که از جمله آنها عزیز شدن افراد پس از مرگ  و از سوئی دیگر به خواب آمدن رفتگان به خواب دوستان و آشنایان و نزدیکانش است. مدیری به شدت به حکایت " مرده پرستی " می تازد. قصه ای که در چند سال گذشته با مرگ افرادی چون مرتضی پاشایی و .... بیشتر نمود پیدا کرده است اما فوتبال ما هم خود حکایت جالبی از مرگ را در حال اجرا دارد.
تیم ملوان که تا هفته پیش قاطعانه معتقد بود دستهایی در کار است که تیم را به دسته پایین تر بفرستد پس از مرگ مهرداد اولادی که اگر  در قید حیات بود مطمئنا راه طولانی تا رسیدن در ترکیب ثابت ملوان باید طی می نمود به یک باره سایپا را می برد، سایپایی که هنوز کورسویی به سهمیه آسیائی دارد. ملوان در حالی موفق به این امر می شود که هفته ها است پیروزی را دشت نکرده که هیچ بلکه در بیشتر نبرد ها شکست را تجربه کرده  است اما این شکست ها به هیچ عنوان نتوانسته ملوانان را به انسجام و هم دلی برساند اما پس از برد برابر سایپا مدیر عامل این تیم قدیمی شهر انزلی برد را بخاطر مهرداد اولادی و زندگی نافرجام این جوان غمگین روزهای آخر زندگی اش نسبت می دهد.
براستی باید حتما مرگ کسی باعث همدلی در تیم بشود و هیچگاه نمی توان نیروها و مردان و روشهای مطمئنی برای هم دلی انتخاب کرد؟ این اتفاق را در تیم نفت هم می بینیم. تیم نفت با مرگ مربی بدنسازی اش علی اکبر دارستانی به تمامی متحول شده است و سخت کوشی های فراوانی دارد و دیگر آن تیم روزهای اول فصل نیست. نفت هم از مقوله مرگ مربی تیم اش به عنوان همبستگی تیمی نام می برد.
اوج این طرز تفکر را در تیم پرسپولیس می بینیم بدون آن که بخواهیم از برانکو و کارایی او ذره ای ایراد بگیریم و کار بی نقص تاکتیکی او و آمادگی خوب سرخ پوشان را که مرهون تلاش های مارکو کمک برانکو است را نادیده بشماریم و از تلاش ستاره های این تیم چون مهدی طارمی آقای گل و امید عالیشاه بهترین گلساز لیگ و رشد بی اندازه مردانی چون کامیابی نیا و مسلمان و انصاری و رضائیان و ماریچ و احمد زاده و علیپور ...غافل شویم باید بی تردید اذعان کنیم که مرگ کاپیتان فقید سرخ پوشان یعنی هادی نوروزی در انسجام این تیم نقشی غیر قابل باور داشته است. تیمی که سال ها در انزلی و تبریز و اهواز با مشکلات بیشماری رو به رو بود همچنان می تازد و بی شک این روش تا آخر هم ادامه دارد.
نبرد نفت و پرسپولیس در این هفته را باید نبرد دو تیمی دانست که فرشته مرگ به نوعی فرشته موفقیت آنها شده است!! این جمله دردناک است قبلا جمله های بی شماری در عرضه روانشناسی در مورد ایرانیان گفته شده است مانند آن چه مهران مدیری گفته است و یا حکایت های استقبال های عظمم که از مراسم اعدام ها می شود اما در نگاه ورزشی شاید کمتر دیده ایم که این سان مرگ می تواند نقش پررنگی را ارائه کند.
سوالی که این روزها باید پرسیده شود این است که چرا فوتبال ما این گونه واکنش در مورد مرگ نشان می دهد در حالیکه ظاهرا مرگ باید در کاهش روحیه تاثیر داشته باشد؟ هنوز از یاد نبردیم تیم ملوان بعلت مرگ ناگهانی مهرداد اولادی درخواست تعویق بازی اش برابر سایپا را داشت اما با مخالفت سازمان لیگ به میدان رفت و ملوانی که مدتها بود هیچ نشانی از آن قوی انزلی نداشت در نیمه اول نمایشی را ارائه می دهد که کسی قادر به باور آن نیست.
  
حکایت عجیبی است قصه ای بس شگفت انگیز برای بسیاری از ما که این روانشناسی در فوتبال ما یک حادثه است یا این که به واقع مرگ پرستی و یا به قول کلام عامه مرده پرستی ما می تواند بعنوان یک فاکتور قوی از آن یاد شود؟ به یاد داریم در بسیاری از مواقع ورزشگاه های پر از تماشاچی نتوانسته اند چنین احساسی را به تیم های ما بدهند که نمونه بارز آن اتفاق روز آخر لیگ گذشته است که تراکتور سازی در ورزشگاه خودی نمی تواند برتری خود را حفظ کند.  یا نمونه های قدیمی تر شکست استقلال در مقابل جوبیلیو ایواتا در فینال لیگ قهرمانان آسیا  و یا شکست تیم ملی ما در راه مسابقات جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی مقابل عربستان است.
فوتبال ما بسیار متاثر از مرگ هادی نوروزی و علی اکبر دارستانی و مهرداد اولادی است اما واکنشی که نشان می دهد در نوع خودش می تواند جهان روانشناسی را با شگفتی بزرگی رو به رو کند. اینجا مرگ پیروزی می آفریند!!