تحلیل روز | فرانسه مصمم به فتح جام خانگی است؛ از این تیم، آبی گرم می‌شود؟!

به گزارش متافوتبال و به نقل از ایران ورزشی، 3 بازی، دو برد، یک مساوی، 4 گل زده و فقط یک گل خورده آماری بود که فرانسه را یکشنبه شب به عنوان سرگروه دسته اول فوتبال جام ملت‌های اروپا 2016 راهی مرحله یک‌هشتم نهایی کرد و از اکثر زوایا نمی‌تواند دستاورد ضعیفی تلقی شود.
آنچه این باور را سست می‌کند فاکتورهایی مهم است، یکی اینکه بیلان فوق مقابل سه تیم واقعا متوسط قاره سبز حاصل آمده و نه بزرگان قاره و آن سه کشور رومانی، آلبانی و سوییس هستند از میان این سه رقیب یکی (آلبانی) اصولا برای اولین بار بود که به مرحله نهایی یورو راه یافته بود و این تجربه برایش به کلی تازه و بی‌سابقه بوده است. اضافه بر این فرانسه تا دقیقه 89 مسابقه نخست خود با رومانی با نتیجه یک – یک برابر این رقیب متوقف شده بود و گل دوم و پیروزی‌سازش در چنین زمانی و آن هم با شوتی استثنایی از دیمیتری پایت هافبک – مهاجم فرانسوی و 29 ساله وستهم انگلیس و در شرایطی به دست آمد که اگر در پایان همان مسابقه از پایت می‌خواستند از شب تا صبح 500 بار دیگر توپ را به همان شکل به سمت دروازه شلیک کند، بعید بود که حتی یک از آنها گل شود.

ملاحظات جنبی
در دیدار با آلبانی نیز «خروس‌های آبی» (لقب تیم ملی فرانسه) تا دقیقه 90 با تساوی صفر – صفر متوقف شده بودند و آن هم برابر تیمی که وصفش و تازه کار بودن آن در چنین سطحی را پیش‌تر نیز آوردیم. در مورد دیدار سوم خروس‌ها که تساوی بدون گل برابر سوییس را موجب شد بهتر است رایی ندهیم و آن را وارد محاسبات و چرخه تشخیص توانایی آنها نکنیم زیرا دیدیه دشان سرمربی فرانسه به تعدادی از شاگردانش استراحت داد تا برای مرحله حذفی سرحال بمانند و چندان به دنبال پیروزی نبود و به یک مساوی هم که سرگروهی‌اش را محرز می‌ساخت، راضی بود و به آب و آتش نزد و مقابل سوییسی که به نباختن در این مسابقه به قصد رسیدن به مرحله حذفی کاملا محتاج بود، بیشتر به اداره شرایط و میدان پرداخت.

دو سال وقت کم ثمر
با این همه و به رغم تمامی این اتفاقات و ملاحظات و الزام‌ها، تیم شرکت‌کننده از جانب فرانسه در یوروی پانزدهم اصلا آن چیزی نبود که از آنها انتظار می‌رفته است. فرانسوی‌ها به سبب در اختیار داشتن مجوز شرکت در مرحله پایانی یورو که از میزبانی‌شان برمی‌خاست در دو سال اخیر هیچ مسابقه رسمی‌ را برگزار نکرده و به انجام دیدارهای تدارکاتی متعدد پرداخته بودند. این امر و وجود دو سال وقت برای دشان این باور و امید را به وجود آورده بود که فرانسوی‌ها در شروع پانزدهمین دوره یورو، در میدان‌ها کاملا هماهنگ و سریع و پرتوان ظاهر شوند و از آغاز بکوبند و به پیش بروند و چون از میزبانی همچون فرانسه هیچ چیزی جز قهرمانی را نمی‌توان پذیرفت صاحب این عنوان نیز بشوند و خود آنها نیز در این زمینه مصمم بوده‌اند.

گلزنی‌های سخت و کم
رویدادهای سه دیدار نخست چیزی خلاف این را گوشزد کرده و تیمی را فراروی بینندگان گذاشته که هر چند در برخی مقاطع مسابقاتش خوب بوده اما اصلا فوق‌العاده نبود و به رغم زدن برخی گل‌های زیبا، اصول بازی‌های زیبا را گم کرده است. خوردن فقط یک گل در سه دیدار و آن هم از نقطه پنالتی نشانگر استحکام دفاعی آبی‌ها بوده اما آنها به زور و سخت و کم گل زده‌اند و بخصوص در تمام‌کنندگی جلوی دروازه مشکل داشته‌اند و این در حالی است که آنتوان گریزمان معروف و اتلتیکومادریدی را در پیشانی خط حمله خود در اختیار داشته‌اند نسبت دادن این عدم کارایی‌ها به غیبت متیوولبوئنا و کریم بنزما که به خاطر یک رسوایی اخلاقی کنار گذاشته شدند (و البته باید هم حذف می‌شدند) چیزی جز سطحی بینی نیست زیرا فرانسه از مهره‌های کلیدی دیگرش مثل پل پوگبا، بلویز ماتوییدی و یوهان کابایه در خط میانی برخوردار بوده‌اند و در خط حمله انواع گزینه‌ها و منجمله اولیویه ژیروی «سرانجام احیا شده در آرسنال»، کینگزلی کومان جوان رعنای بایرن مونیخی و همچنین آندره پی‌یر ژیناک فرصت‌طلب و آنتونی مارسیال ضربتی بهره‌مند بوده‌اند و نفراتی مثل مورگان اشنایدرلین و دیمیتری پایت که پیش‌تر وصف او رفت فقط به اسم مردان خط میانی‌اند و گرایش‌های شدید تهاجمی از آنها گرسنگان گلزنی را ساخته است.

مدافعان پراشتباه
در خط دفاعی نیز به رغم پیر شدن و به تبع آن غیرقابل اعتماد شدن پاتریس اورا و اشتباهات پایان‌ناپذیر لوران کاسیلنی و کامل نبودن لوکاس دینیه و قابل پیش‌بینی بودن بازی با کاری ساینا در پیستون راست، خروس‌های آبی به لطف سرسختی و دوندگی به سختی گل می‌خورند و تجربه و آرامش هوگو لوریس درون دروازه به این کارایی‌ها می‌افزاید. به همه اینها اضافه کنید لیدر بودن پل پوگبا را در مرکز خط میانی که کمتر تیم بزرگی در سطح جهان نسبت به جذب وی بی‌میل است و قیمت او از 120 میلیون یورو هم سر زده است. با این همه یک چیزی در این مجموعه ظاهرا خوب و در این حلقه به ظاهر کم‌نقص می‌لنگد و فرانسه آنطور که باید خروشان و همچون رود جاری و مثل یک مدعی درجه اول نیست و انگار نمی‌داند که راه عبور از برخی راه‌های پرسنگلاخ چیست و در ازای میزان دوندگی‌اش درهای بسته را نمی‌گشاید و براساس نمایش دور اولش تیمی به نظر نمی‌رسد که آبی از آن گرم شود و در اندازه‌های قهرمانی باشد و این لباس قواره تنش جلوه کند.

یک نگاه امیدوارانه
می‌توان با نگاهی امیدوارانه گفت که خروس‌ها با تجربیات برگرفته از مرحله اول در مرحله حذفی دگرگون و به تیمی در چنان قواره‌هایی تبدیل خواهند شد اما این فقط یک گمانه‌زنی صرف است و وقتی مسابقات حذفی آغاز می‌شود احتمال ثبت هر نتیجه‌ای وجود دارد و شاید سیر حوادث، فرصت چنین پیشرفتی را در اختیار دشان و مردانش قرار ندهد. نمی‌توان این واقعه را حتمی شمرد اما به موازات آن قهرمانی فرانسه در جام خانگی را که یک بار در سال 1984 حاصل آمده بود هم نمی‌توان یقین و امری قطعی دانست و این کاملا در تضاد با انتقادات اولیه‌ای است که از خروس‌ها وجود داشت.