عابدینی: با تبانی مدال را از چنگ من درآوردند / طلای المپیک توکیو را برایم کنار بگذارید

به گزارش متافوتبال، کمتر کسی از شمشیربازی ایران انتظار داشت بتواند در بین ٤ نفر نهایی این رشته نماینده‌ای داشته باشد اما مجتبی عابدینی توانست حریفان خود را پشت سر هم شکست دهد و تا نیمه نهایی پیش برود. او در نهایت نتوانست مقابل حریف آمریکایی پیروز شود تا از کسب مدال باز بماند.

عابدینی اعتقاد دارد با ناداوری به مقام چهارم بازی‌های المپیک نرسیده و مدال نقره‌اش را به هیچ تبدیل کردند. او از کسب مدال طلای کیانوش رستمی خوشحال است و می‌گوید در المپیک بعدی با همه توان برای رسیدن به مدال تلاش خواهد کرد.

حرف های عابدینی را در گفت‌وگو با روزنامه شهروند می‌خوانید:

* شبی که کارت را در المپیک شروع کردی، همه تصور می‌کردند تو هم مانند ورزشکاران دیگر خیلی از رشته‌ها خیلی زود کنار می‌روی اما همه چیز کاملا برعکس شد.

- ابتدا خدا را شکر می‌کنم که توانستم نفر چهارم المپیک شوم اما موضوعی که قابل بیان است، این بوده که من قبل از شروع رقابت‌های المپیک ریو در اکثر مصاحبه‌هایی که داشتم به این موضوع اشاره کردم که از بابت توانمندی‌هایم و تمریناتی که انجام می‌دهم، دلم قرص است. زمانی که شما در آمادگی کامل به سر می‌برید، ناخودآگاه اعتماد به نفس خاصی پیدا می‌کنید و می‌توانید به خوبی با حریفانتان مسابقه دهید اما در این میان فقط شرایط بدنی تاثیرگذار نیست؛ زیرا در المپیک اخیر من به شخصه درک کردم که فشار روانی در دهکده بازی‌ها بیش از آن چیزی است که فکر می‌کنید و تا حدودی این موضوع باعث می‌شود تا ورزشکاران تحلیل بروند.

* فکر می‌کردی بتوانی این‌قدر خوب رقبا را یکی پس از دیگری حذف کنی؟

- همه‌چیز رویایی پیش رفت؛ حریف فرانسوی را به خوبی شکست دادم، بعد از شکست او با خودم عهد بستم که تا فینال پیش بروم و اولین مدال کاروان ایران را کسب کنم. از ابتدا می‌دانستم که می‌توانم به ٤ نفر پایانی برسم. حریف اوکراینی من قهرمان اروپا بود و رقابت مقابل او همان‌طور که انتظار داشتم پیش رفت و توانستم شکستش دهم. حریف کره‌ای‌ ام قهرمان المپیک بود اما مشکل خاصی مقابل او نداشتم. تمام این تفاسیر برای مردم روشن می‌کند که چه اتفاقی در شب مسابقات افتاد. زمانی که شما قهرمان المپیک گذشته و قهرمان اروپا و شمشیرزنی قهار از فرانسه را می‌برید، قطعا مقابل نفر دهم دنیا مشکل خاصی نباید وجود داشته باشد اما... . نمی‌دانم بدشانس بودم یا تبانی صورت گرفت؛ هر چه بود نتوانستم مدالی کسب کنم.

* از رویارویی با حریف آمریکایی بگو. تو در یک رقابت نزدیک بازی را واگذار کردی.

- هیچ وقت خودم را از پیش برنده نمی‌دانم اما هر فردی نسبت به عملکردی که ارایه می‌دهد، دچار یک خود باوری هم می‌شود. قبل از شروع مبارزه با حریف آمریکایی این باور را داشتم که می‌توانم به راحتی بر او غلبه کنم و حداقل یک مدال برای خودم کنار گذاشته بودم. می‌توانستم اولین مدال تاریخ ایران را در شمشیربازی کسب کنم اما شرایط همیشه آن طوری که می‌خواهیم پیش نمی‌رود.

* گفتی تبانی؟! منظورت ناداوری است؟

- قطعا همین‌گونه است؛ تمام مردم از تلویزیون دیدند که چه اتفاقی افتاد. بسیار واضح و با آرامش حق من را در آن سالن خوردند. چون حریف من، آمریکایی و از نفوذ بیشتری نسبت به من برخوردار بود. بازی‌های المپیک همواره منشأ همبستگی و مبارزه عادلانه است اما باز هم نشان دادند که اصلا عدالت معنی ندارد و به راحتی مدال من را به شخص دیگری دادند. حق من برنز هم نبود و بی‌شک نقره این مسابقات باید از آن من می‌شد اما این اتفاق صورت نگرفت. ابتدای بازی دیدیم که حریف آمریکایی جنگ روانی به راه انداخت و قصد داشت تمرکز من را از بین ببرد. او می‌دانست که می‌توانم شکستش دهم و به همین منوال ١٥ ثانیه از شروع بازی را به حواشی کشاند و روند بازی را تغییر داد. در ادامه راه نیز داوران همراهی خوبی با او کردند و شمشیرباز آمریکایی به هدفش دست پیدا کرد.

* با وجود کسب رتبه چهارم، بسیاری از مردم نسبت به تو واکنش مثبتی نشان دادند. مردمی که تا پاسی از شب مسابقات تو را دنبال کردند، همه از عملکردت راضی بودند.

- برای خود من هم این موضوع قابل توجه بود. فکر نمی‌کردم تا این حد اهمیت برایم قایل باشند و مسابقات من را دنبال کنند. بعد از اتمام مسابقات دیدم که مردم لطف داشته‌اند و من را شگفت زده کردند؛ این عزیزان به گونه‌ای با من رفتار کردند که انگار مدال کسب کرده‌ام و همین موضوع باعث شد تا تمام ناداوری‌ها و اتفاقاتی که رخ داده بود را فراموش کنم. دوست داشتم که به این مردم مدالی را اهدا کنم اما نتوانستم. شرمنده‌شان هستم.

* بحث امکانات و شرایطی که قبل از اعزام به المپیک داشتی، چقدر در عملکرد تو تاثیرگذار بود؟

- اکنون زمان مناسبی برای جواب دادن به این سئوال نیست؛ بهتر است که درباره این موضوع صحبت نکنیم.

* با توجه به ناداوری‌هایی که اخیرا مشاهده کردی و وضع سنی که داری، در المپیک ٢٠٢٠ ژاپن حضور پیدا خواهی کرد؟

- با تمام قدرت در المپیک ژاپن حضور پیدا خواهم کرد. شمشیربازی ربطی به سن و‌سال ندارد. حریفانی داشتم که بیش از ٤٠‌ سال سن داشتند. همین‌طور افرادی بودند که ٣٧‌ سال یا ٣٨ ‌سال سن داشتند، پس وضع سنی در این بازی‌ها معنی پیدا نمی‌کند. قطعا در المپیک بعدی با بهترین عملکرد بازمی‌گردم و مدال طلای توکیو را کسب می‌کنم.

* شرایط کاروان ایران در چند روز آینده را چگونه تخمین می‌زنی؟ فکر می‌کنی در چه رشته‌هایی مدال‌آور باشیم؟

- آرزو دارم که کاروان ایران در چند روز آینده بتواند مدال‌های خوبی کسب کند. البته ایمان دارم که پایان کار کاروان ایران همراه با موفقیت و کسب مدال‌های رنگارنگ خواهد بود. بی‌تردید کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو افتخار آفرین خواهند بود.

* کیانوش رستمی هم طلسم ایران در بازی‌های المپیک اخیر را شکست و توانست مدال طلا کسب کند. نظرت دراین‌باره چیست؟

- می‌دانستم کیانوش مدال طلا می‌گیرد. من و کیانوش در دهکده بازی‌ها بیشتر وقتمان را با هم می‌گذراندیم و رفاقت خوبی داریم. قبل از بازی‌ها با هم صحبت کردیم و او می‌دانست که تا چه حد آماده است. قول مدال داده و گفته بود که فقط برای طلا روی سکو می‌رود. خدا را شکر کارش را به نحو احسن انجام داد. باور کنید اکنون بیش از هر کس دیگری برای او خوشحال هستم.