نخستین مواجه ی لوئیس فان خال با واقعیت سخت پس از شکست منچستریونایتد برابر سوانسی

منبع: www.telegraph.co.uk

مترجم: آرش گنجی

بعد از آن همه جار و جنجال در خصوص زیر و رو شدن منچستریونایتد با ورود یک مربی طراز اول، شکست در بازی افتتاحیه ی فصل جدید لیگ برتر چندان به مزاج هواداران و بازیکنان شیاطین سرخ خوش نیامد، با این حال مربی جدید شیاطین سرخ بار دیگر به موضوع کلیدی خود باز می گردد و آن نیاز بازیکنان به استفاده از مغزهای خود به جای دویدن های بی هدف است.

به انگلستان خوش آمدید، جایی که فیزیک هنوز یکی از علوم اصلی در فوتبال به حساب می آید.

فان خال پس از شکست 2-1 تیمش برابر سوانسی با خبرنگاران به گفت و گو نشست. وی در خصوص بازیکنان منچستر که نتوانستد در نیمه نخست بازی به درستی تصمیم گیری و موقعیت سازی کنند صحبت های زیادی کرد. وی حتا در برنامه های خود نوشته بود که "من همیشه مغزهای بازیکنان را به تمرین می گیرم، نه پاهایشان را." و البته به بازیکنان خاطرنشان کرده تا به جای این که احساسی بازی کنند باید در زمین مسابقه قبل از هر چیز بیاندیشند.

وقایعی که در اولدترافورد روی می دهند همیشه نکات فراوانی برای تفکر فراهم می کنند. باشگاه منچستریونایتد مشکل کم ندارد، از نیاز مبرم به یک دفاع وسط گرفته تا حضور یک هافبک وسط مستحکم که در میانه میدان مرکز ثقل تیم باشد.

قبل از شروع بازی، هم چنان که دوربین روی فان خال زوم کرده، وی در تونل ورزشگاه اولدترافورد به تنهایی قدم می زد. وقتی به میدان رسید و در برابر هواداران آفتابی شد، حتا قبل از آن که فرصت کند با مربی تیم حریف دست بدهد، خیل جمعیت بود که یک صدا به تشویق او می پرداخت.

ده سال پیش گری مونک هدایت باشگاه سوانسی را به عهده گرفت و در لیگ دو با حساب 2-0 از حریف خود شکست خورد. در همان زمان، فان خال به عنوان مدیر فنی باشگاه آژاکس فعالیت داشت تا آن که رونالد کومان، سرمربی وقت آژاکس، از سمت خود استعفا داد. مردی که اکنون هدایت ساوتهمپتون را به عهده گرفته و در تاریخ 6 دسامبر باید به دیدار یار قدیمی خود برود.

آری، یونایتد یکی از معروف ترین و متفکرترین مربیان حال حاضر جهان را به کار گرفته است، اما برای به بار نشستن این همه، به زمان و پول کافی و البته بازیکنان این تیم نیز به کسب مهارت و هوش فوتبالیِ بیشتر نیاز دارند. طبیعتاً با ورود فان خال به اولدترافورد مشکلات اخیر قابل حل هستند.

سیستم 2-5-3 که در همین ابتدا از سوی فان خال به کار بسته شد، مستلزم تمرکز همه جانبه بازیکنان در مرکز میدان است. در این سیستم به راحتی می توان شکاف انداخت، اما بازیکنان خط دفاع و جناحین باید دائماً با هافبک ها در ارتباط باشند و مانند پیستون دائم در نوسان. فقدان این هشیاری و آشنایی با سیستم جدید را می توان یکی از دلایل عمده شکست آن ها در این دیدار دانست.

در این سیستم بازیکنانی موفق هستند که هشیاری بیشتری از خود نشان می دهند و هر لحظه گوش به زنگ باشند. فیل جونز و کریس اسمالینگ در چند سال اخیر کمی افت کرده اند اما با کسب تجربه از فان خال و یاد گرفتن از او می توانند بار دیگر شروع تازه ای را تجربه کنند. از بازیکنانی که به طور عالی در سیستم 2-5-3 فان خال جا گرفته اند می توان به اشلی یانگ اشاره کرد اما این بازیکن در دیدار با سوانسی تحت فشار شدیدی قرار گرفته بود.

همان طور که در جام جهانی هم دیده شد، هوشیاری فوتبالی، قدرت پیش بینی و مسئولیت پذیری هنوز در این سه بازیکن حرف اول را نمی زنند. یانگ، جونز و اسمالینگ حتا در بازی برابر سوانسی نیز اشتباه کم نداشتند. اما جذب بن عطیه از باشگاه رم حتماً به افزایش قوای تدافعی تیم کمک خواهد کرد.

فان خال در این دیدار به تایلر بلاکت 20 ساله برای اولین بار میدان داد، او و یانگ در این دیدار بسیار کند و بی انرژی نشان دادند به ویژه زمانی که آنجل رنجل و ناتان دایر از سوانسی به دروازه من یونایتد هجوم می آوردند. اسمالینگ نتوانست به خوبی در برابر گیلفی سیگوردسون مقاومت کند. جونز هم به لحاظ بدنی در برابر ویلفرید بونی کم آورد.

مرد هلندی اما به یادداشت برداری های خودش ادامه می داد. او توسط رایان گیگز نکات فنی را به بازیکنان منتقل می کرد. فان خال هم طی بازی و هم بعد از شکست دائماً بازیکنان را دلداری می داد که چیز غیرمعمولی اتفاق نیافتاده است. او می داند که هنوز باید در جست و جوی بازیکنان جدید باشد با این حال یونایتد در همین وضعیت فعلی خودش باید به قدر کفایت به بازیکنانی که در اختیار دارد این باور را القا کند که منچستر در انتهای فصل می تواند به عنوان تیم اول انگلستان بار دیگر در لیگ قهرمانان اروپا حضور یابد. پول کلان و یک لیگ بزرگ می توانند انگیزه های بسیار قوی برای بازیکنان باشند.

اما به رغم هواداران یونایتد چه در زمین و چه در سراسر دنیا، فان خال از این شکست حیرت زده به نظر نمی رسید. او قبل از بازی گفته بود و بعد از بازی هم تکرار کرد که بازیکنان باید از مغز خود کمک بگیرند، و به نحوی هم این نکته نغز را تکرار کرد که گویا از شکست تیمش در این بازی خبرداشت. آموزش دادن به انگلیسی ها غیرممکن نیست. برندن راجرز هم همین کار را در لیورپول می کند، پس انگلیسی ها می توانند یاد بگیرند.

فان خال یک روی دیگر نیز دارد که به بی رحمی و استحکام شهره است. زمانی که یسه لینگارد، پیستون تیم، در حین بازی شروع کرد به لنگیدن، فان خال از روی نیمکت خود تکان نخورد و به نظر هم نمی آمد که بخواهد این بازیکن را تعویض کند. او باید تا آخر در جای خود ایستادگی و به تیم خود خدمت می کرد.

در دقایق وقت استراحت میان دو نیمه، فان خال 63 ساله مکالمه ای درازمدت با نانی داشت. او قرار بود تا در نیمه دوم به خدمت گرفته شود.

فان خال بعد از قبول شکست نیز بدون آن که خم به ابرو آورد راهی رختکن شد و گاهی هم برای هواداران دستی تکان می داد.

در تمام دورانی که فان خال لیگ قهرمانان یا عناوین قهرمانی در هلند، اسپانیا و آلمان را به دست می آورد، مردی بود با برنامه و چشم انداز. خاویر هرناندز بین دو نیمه تعویض شد و نانی به ترکیب تیم پیوست. سیستم بازی یونایتد برای نیمه دوم به 2-4-4 تغییر کرد. اسمالینگ به دفاع چپ رفت و یانگ به دفاع راست. وین رونی به دروازه حریف نزدیک تر شد و در نتیجه ی تمام این تغییرات منچستر توانست گل تساوی بخش را به ثمر برساند. با این حال به دلیل تمام ضعف های فوق الذکر هواداران نتوانستند در همین ابتدای فصل نفس راحتی بکشند.

فان خال زمانی که اعتراف کرد یونایتدی ها با سیستم 2-4-4 راحت تر هستند به نظر بی تفاوت می آمد و می گفت: "این سیستمی است که منچستریونایتد مدت ها با آن بازی کرده." با این حال قابلیت انطباق برای فان خال نکته مهم تری است. بازیکنان انگلیسی باید عادت های خود را کنار بگذارند و پذیرای سیستم های جدید باشند، راجرز این را هم در تیم خود ثابت کرده است.

در بازی های پیش از فصل که فان خال با سیستم 2-5-3 بسیار خوب نتیجه می گرفت خیلی ها متقاعد شده بودند که همین سیستم به بهترین نحو پاسخگوی نیازهای شیاطین سرخ است، اما فان خال هیچ گاه در یک جا نمی ماند. او زمانی که در بایرن بود از 1-3-2-4، زمانی که در آژاکس بود از 3-3-4 و زمانی که در بارسا بود از 2-4-4 استفاده می کرد. و این از قابلیت بالای او در استفاده از سیستم های مختلف و آشنایی عمیق او با علم فوتبال حکایت می کند.

   وی پس از بازی تیمش برابر سوانسی به نکته دیگری هم اشاره کرد. "بسیاری از بازیکنان را در نیمه اول بازی عصبی دیدم و همین موجب شد تا نتوانند تصمیمات صحیحی در حین بازی بگیرند. این بازیکنان باید ظرفیت پذیرش هر شرایطی را داشته باشند. این جا منچستریونایتد است. باید بتوانید هر فشاری را تحمل کنید."

اما در این شکست واقعاً نمی شود انتقادی را متوجه وین رونی کرد. مشکل واقعی یونایتد در خط دفاع آنها بود.  جفرسون مونترو به راحتی اسمالینگ را پشت سر می گذاشت، یانگ در توپ های هوایی کم می آورد و در عوض هافبک های حریف با هوشیاری و مهارت تمام به راحتی به قلب خط دفاع منچستریونایتد نفوذ می کردند.

زمانی که سوت پایان به صدا در آمد، فان خال برای مدت کوتاهی روی نیمکت تیم باقی ماند. شاید به برنامه هایی که باید برای یونایتدی ها پیدا کند فکر می کرد. نهایتاً از جای خود بلند شد و با مونک دست داد و روانه رخت کن تیم شد.

هواداران طوری به استقبال او می آمدند که گویا بازی را برده است. فان خال در آن لحظه هیچ شباهتی به کسی نداشت که در نخستین بازی لیگ آن هم در زمین خودی شکست خورده است. هواداران شیاطین سرخ می دانند که چه راه دشوار و درازی در پیش است، اما با قدرت بینش و خلاقیت مربی بزرگی که در اختیار دارند، فقط باید اندکی زمان بدهند تا تیشمان به جایی که به آن تعلق دارد بازگردد.