نوید صراف | ده بازگشت رویایی قهرمانان به خانه‌ی اصلی‌شان

دربی مادرید نتیجه‌ی 2-2 خاتمه یافت تا رئال مادرید دومین جام را نیز در این فصل از دست بدهد. شاگردان سیمئونه موفق به حذف رقیب نام‌دار خود شدند تا در مرحله‌ی بعدی کوپا‌دل‌ری به مصاف بارسلونا بروند. اما آنچه ما را به نگارش این مقاله واداشت، گلزنی فرناندو تورس در این دیدار بود.

تورس در سال 1995 یعنی در حالی که تنها 11 سال سن داشت به عضویت تیم اتلتیکو مادرید درآمد. زمان زیادی نگذشت تا او به یکی از ستاره‌های درخشان این باشگاه تبدیل شود. فرناندو تا سال 2007 در مادرید باقی ماند تا در نهایت در این سال به لک‌لک‌های آنفیلد منتقل شد. دوران درخشان فرناندو در لیورپول نیز ادامه یافت. اما در سال 2011 و در پی انتقال او به چلسی، ما شاهد افول این ستاره‌ بودیم. هیچ‌کس به درستی نمی‌داند که در چلسی چه بر سر تورس آمد. حال بعد از گذشت 4 سال و حضور نا موفق ال‌نینو در چلسی و بعد از آن در میلان، تورس بار دیگر به خانه‌اش بازگشت و در ورزشگاه خانگی اتلتیکو در حضور 40 هزار هوادار این تیم، مورد استقبالی بسیار گرم و پر شور قرار گرفت. وی با دو گلی که در دقایق ابتدایی هر دو نیمه در سانتیاگو برنابئو وارد دروازه‌ی کیلور ناواس کرد نشان داد که همانند آتشی زیر خاکستر در حال زبانه کشیدن مجدد است.

سیمئونه پس از این  دیدار در مصاحبه‌ای با بخش ورزشی شبکه‌ی BBC در مورد او گفت: "تورس کالدرون را مدت‌ها پیش ترک کرد و اکنون در حالی به خانه بازگشته است که بسیار پخته‌تر، باتجربه‌تر و آماده‌تر شده است."

شاید برای نوشتن در مورد ال‌نینو و بازگشتش به ویسنته‌کالدرون بسیار زود باشد اما گلزنی او در دربی، باعث شد نگاهی بیاندازیم به 10 بازیکن مطرح جهان که پس از دوری از تیم‌ اصلی‌شان، بازگشتی تاریخی و پر شکوه به خانه داشته‌اند:

تیری آنری:

درست در سوم آگوست 1999 بود که آرسن ونگر انگشتش را بر روی نام تیری آنری گذاشت تا مسئولان آرسنال برای خرید او از موناکا دست به جیب شوند و در ازای مبلغ 11 میلیون پوند این بازیکن فرانسوی را به خدمت گرفتند. آنری به مرور به یکی از بهترین مهاجمین تاریخ توپ‌چی‌های لندن تبدیل شد. او در 8 فصل حضورش در آرسنال در رقابت‌های مختلف 228 بار موفق به گشودن دروازه‌ی حریفان شد. در سال 2007 آنری در ازای مبلغ 24 میلیون یورو ( و دستمزد سالیانه 6.8 میلیون یورو) به بارسلونا ملحق شد اما به مرور فوتبالش افت کرد تا در نهایت در سال 2010 و در حالی که 1 سال از مدت قراردادش با کاتالان‌ها باقی مانده بود، تیری با قراردادی 4 ساله به نیویورک رد بولز پیوست. در سال 2012 و در زمان تعطیلی لیگ MLS، آنری به تمرین با تیم سابقش مشغول شد و در 6 ژانویه 2012 با قرادادی قرضی به مدت 2 ماه به خانه‌اش بازگشت. وی که مورد استقبال بی‌نظیر هواداران متعصب توپ‌چی‌ها قرار گرفته بود در همین زمان کوتاه بسیار خوش درخشید. گل پیروزی‌بخش او مقابل لیدزیونایتد در جام حذفی یکی از تاثیرگذارترین گل‌های او در این مدت کوتاه بود. او همچنین گل برتری آرسنال در دیدار برابر ساندرلند را به‌ثمر رساند. اگر این 3 امتیاز حساس نصیب قرمزپوشان لندنی نمی‌شد بدون شک این تاتنهام بود که به‌عنوان چهارمین نمانده‌ی انگلیس به‌جای شاگردان آرسن ونگر در لیگ قهرمانان اروپا حاضر می‌شد.

ایان راش:

در مـِی 1980 بود که ایان راش از چستر سیتی به آنفیلد منتقل شد. وی در 7 فصل حضورش در لیورپول 139 بار موفق به گلزنی شد و توانست همراه لک‌لک‌ها، 4 عنوان قهرمانی لیگ، یک قهرمانی جام حذفی و یک قهرمانی اروپا را به‌دست آورد. در 2 جولای 1986 راش پیشنهاد جذاب یوونتوس را پذیرفت و در ازای مبلغ 3.2 میلیون پوند به این تیم مطرح ایتالیایی منتقل شد. ایان تا پایان آن فصل در لیورپول باقی ماند و با شروع فصل 88-1987 به ایتالیا رفت. ستاره‌ی تابان آسمان آنفیلد تنها یک فصل در ایتالیا دوام آورد و فصل بعد مجدداً به خانه‌اش بازگشت. او پس از بازگشتش توانست 1 عنوان قهرمانی لیگ، دو قهرمانی جام حذفی و جام اتحادیه را بدست آورد. ایان راش با 346 گل، عنوان برترین گلزن تاریخ این باشگاه را به خود اختصاص داده است.

رابی فاولر:

ایان راش تنها مهاجم سرشناس لک‌لک‌های آنفیلد نیست که پس از مدتی دوری باز هم به خانه‌اش بازگشت.

رابی فاولر در سال 1984 به عضویت تیم جوانان لیورپول درآمد. در هفدهمین سالروز تولدش، یعنی در 9 آپریل 1992، او با قراردادی حرفه‌ای به تیم اصلی سرخ‌پوشان منتقل شد. در اولین فصل حضورش (94-1993) رابی در 3 دیدار نخست تیم‌اش موفق به زدن 5 گل شد. 3 گل از این 5 گل در مقابل آرسنال به‌ثمر رسید، آنهم تنها در مدت زمانِ 4 دقیقه و 33 ثانیه! رکوردی که همچنان در لیگ برتر کسی موفق به شکستن آن نشده است.

پس از 9 فصل حضور موفق و خیره‌کننده (236 حضور، 120 گل‌زده) باعث شد هواداران این تیم به فاولر لقب "خدا" بدهند. اما در تصمیمی دور از انتظار، هولیه نام او را در لیست فروش قرار داد و با آغاز فصل 02-2001 رابی به لیدزیونایتد منتقل شد. اما او هیچگاه در قلبش لیورپول را تنها نگذاشت. سال 2005 در فینال لیگ قهرمانان اروپا در استانبول، فاولر در میان جمعیت حاضر در ورزشگاه به تشویق تیم محبوب‌اش پرداخت و در پایان همراه با تمامی هواداران این تیم از شادی به هوا پرید.

در 27 ژانویه 2006 پس از پنج فصل دوری و حضور در لیدزیونایتد و من‌سیتی، رابی باز هم به آنفیلد بازگشت. او به مدت یک فصل و نیم دیگر در آنفیلد به هنر‌نمایی پرداخت. فاولر در مجموع 369 بار با پیراهن لیورپول وارد میادین شد و توانست 183 گل را به‌نام خود ثبت کرده و در قلب طرفداران پر احساس این تیم ماندگار شود.

یوهان کرایف:

یوهان کرایف در حالی که تنها 17 سال داشت، در آژاکس شروع به درخشش کرد و توانست با این تیم به 6 قهرمانی لیگ، 5 قهرمانی جام حذفی و 3 قهرمانی متوالی در اروپا دست یابد. او در تابستان 1973 در ازای مبلغ 2 میلیون دلار به بارسلونا منتقل شد و گران‌قیمت‌ترین بازیکن جهان نام گرفت. اما او هیچگاه از دل هواداران این تیم خارج نشد و در 30 نوامبر 1980؛ پس از 7 سال دوری از آمستردام و حضور در تیم‌های لس‌آنجلس آزتکس، واشینگتن دیپلوماتس و لوانته، به خانه‌اش بازگشت. کرایف با وجود 34 سال سن بر خلاف نظر اکثر کارشناسان بسیار آماده و موثر ظاهر شد و توانست در دو فصل حضور مجددش در این تیم موفق به کسب 2 عنوان قهرمانی لیگ و یک قهرمانی در جام حذفی شد تا جواب کوبنده‌ای به منتقدانش داده باشد.

در سال 1985 یوهان باری دیگر اما اینبار در کسوت مربی به آژاکس بازگشت و توانست 2 جام دیگر با تیم‌اش کسب کند.

یورگن کلینزمن:

بازیکنانی همچون تدی شرینگهام و رابی کین نیز به تاتنهام بازگشتند اما هیچ‌کدام باشکوه‌تر و ارزشمندتر از بازگشت یکی از بهترین و شاید اسطوره‌ای این تیم یعنی یورگن کلینزمن نبود.

در جولای 1994، یورگن کلینزمن در ازای مبلغ 2 میلیون پوند از موناکو راهی وایت‌هارت‌لـِـین شد و این در حالی بود که بسیاری از رسانه‌های انگلیس مخالف سر سخت این انتقال بودند آنهم صرفاً به‌علت اینکه یورگی به‌همراه آلمان غربی در فینال جام‌جهانی 1990 تیم ملی انگلیس را شکست داده بود!

او با سوار شدن بر یک فولکس واگن قورباغه‌ای و با به‌ثمر رساندن 21 گل ، در لندن کلی کسب شهرت کرد. کلینزمن در آن فصل باعث شد تاتنهام در لیگ مقام هفتم و در جام حذفی تا مرحله‌ی نیمه‌نهایی صعود کند. یورگن یکی از باشکوه‌ترین دوران فوتبالی خود را در تاتنهام انگلیس سپری کرد. اما ناگهان در پایان فصل در اقدامی غیرقابل پیش‌بینی به بایرن‌مونیخ پیوست. آلن شوگر؛ رئیس وقت باشگاه تاتنهام پس از این انتقال در یک اظهار نظر بسیار جنجالی گفت: "من حتی ماشینم را با پیراهن او نخواهم شست." (از این مسئله بگذریم که مگر او ماشین شخصی‌اش را خودش می‌شست؟)

مربی کنونی تیم ملی آمریکا در زمستان 1997 مجدداً به وایت‌هارت‌لـِـین بازگشت و با 9 گلی که در 15 حضور خود برای این تیم به‌ثمر رساند، تاتنهام را از سقوط به دسته‌ی پایین‌تر نجات داد. او همچنین در دیدار فینال برابر ساوتهمپتون با زدن یک گلازو (شوت از راه دور) بسیار دیدنی موجب شادی زایدالوصف هواداران این تیم شد. درخشش او در این باشگاه لندنی به اندازه‌ای بود که اکنون او را به‌عنوان محبوب‌ترین آلمانی تاریخ لیگ برتر انگلستان می‌شناسند.

لوتار ماتئوس:

ماتئوس در سال 1984 از بروسیا مونشن‌گلادباخ به باواریایی‌ها پیوست. در 4 فصل حضور لوتار در بایرن‌مونیخ او موفق به کسب 3 عنوان قهرمانی بوندسلیگا و یک قهرمانی جام حذفی دست یافت. در تابستان 1988 ماتئوس با رقمی بسیار بالا به اینترمیلان ملحق شد. کاپیتان تیم ملی آلمان که عنوان نایب قهرمانی جهان را نیز یدک می‌کشد موفق شد در اولین حضورش در ایتالیا، اسکودتو را کسب کند. تراپاتونی؛ مربی نامدار وقت اینتر، پیراهن شماره‌ی 10 را به او سپرد و او را به‌عنوان هافبک تهاجمی به صف پشت خط حمله فرستاد. به گفته‌ی خود ماتئوس، تراپاتونی از او به‌عنوان کسی که در تیم انگیزه ایجاد کرده و تیم را به حرکت درمی‌آورد یاد می‌کرد.

ماتئوس تحت مربی‌گری تراپاتونی، در میانه‌ی میدان اینترمیلان قد کشید و به یکی از موثرترین هافبک‌های تهاجمی در لیگ برتر ایتالیا تبدیل شد. همین امر باعث شد که بکن‌باوئر؛ مربی تیم ملی آلمان، در جام جهانی سال 1990 در ایتالیا، ماتئوس را به عنوان موتور تیم در میانه‌ی میدان به کار گیرد. لوتار در آن دوره از بازی‌ها بسیار خوش درخشید. او روح و قلب تیم ملی آلمان بود. با دوندگی‌های بسیار در همه جای زمین حضور داشت. سرعت او با توپ و پاس‌های دقیق و بلندش مثال‌زدنی بود. وی نه تنها با درخشش توانست با آلمان به مقام قهرمانی جهان برسد، بلکه در همان سال به عنوان بهترین بازیکن سال اروپا، جایزه‌ی توپ طلایی را به دست آورد.

او پس از چهار سال بازی در اینترمیلان و پس از آنکه موفق به عقد قرارداد با یوونتوس نشد، سرانجام در سال 1992 مجدداً به آلمان بازگشت و دوباره به بایرن‌مونیخ پیوست. در بایرن مونیخ پست دفاع لیبرو به ماتئوس سپرده شد. او که لقب "تانک" را یدک می‌کشید در دومین حضورش در مونیخ موفق به کسب 4 قهرمانی دیگر در بوندسلیگا و قهرمانی در جام یوفا شد.

ماتئوس تا پایان در پست دفاع لیبرو انجام وظیفه کرد. از این رو بسیاری از کارشناسان فوتبال، ماتئوس را نه تنها نماینده‌ی سنخ تازه‌ای از بازیکنان شماره‌ی 10 بلکه همچنین واپسین نماینده‌ی دفاع آزاد لیبرو می‌دانند.

دیدیه دروگبا:

در اولین حضور مورینیو در چلسی، آقای خاص از مالک متمول باشگاه درخواست کرد که مهاجم تیم مارسی را استمفورد بریج منتقل کند. این انتقال در جولای 2004 و در ازای مبلغ 24 میلیون پوند انجام شد. دروگبا در اولین حضورش در میان آبی‌های لندن 10 گل به‌ثمر رساند و این تیم پس از 50 سال موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ شد. دیدیه 8 فصل بسیار خوب را در چلسی سپری کرد که یکی از بهترین زمان‌های حضورش در استمفورد بریج در فصل 10-2009 گذراند. او در این فصل با به‌ثمر رساندن 29 گل در 32 حضورش در میدان، موفق به کسب جایزه‌ی کفش طلایی لیگ برتر انگلیس شد.

مهاجم ساحل عاجی آبی‌پوشان لندن، در فصل 2012 شیرین‌ترین روز خود را سپری کرد. وی در فینال لیگ قهرمانان اروپا گل تساوی‌بخش تیم‌اش برابر بایرن‌مونیخ را به‌ثمر رساند و به این ترتیب بازی به وقت اضافه کشیده شد و در نهایت این چلسی بود که جام قهرمانی را بالا سر برد.

دروگبا در این مدت 341 بار پیراهن چلسی را بر تن کرد و 157 گل را در این تیم به ثمر رساند. او همراه با این تیم سه عنوان قهرمانی لیگ برتر، چهار جام حذفی و دو جام اتحادیه و یک بار هم لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد.دقت ضربات و قدرت بازیسازی و ایجاد موقعیت دیدیه را به یکی از بهترین مهاجمان دهه‌ی اخیر فوتبال اروپا مبدل کرد.

وی پس از قهرمانی این تیم در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا در سال 2012 از آبی های لندنی جدا شده و به شانگهای شنهوآ و سپس گالاتاساری ملحق شد.

پس از انتخاب او به‌عنوان بزرگترین بازیکن تاریخ باشگاه چلسی توسط هواداران این تیم، دروگبا در ابتدای این فصل با حضور مجدد مورینیو بر روی نیمکت آبی‌های لندن، به استمفورد بریج بازگشت و تابدین جا 3 گل برای تیم‌اش به‌ثمر رسانده است.

مارک هیوز:

مارک هیوز از سال 1978 به‌عضویت تیم جوانان منچستر یونایتد درآمد. 3 سال بعد او به تیم اصلی شیاطین‌سرخ پیوست و در 89 حضور خود در طول 5 فصل 37 گل برای این تیم به‌ثمر رساند. در تابستان 1986 در ازای مبلغ 2 میلیون پوند به بارسلونا منتقل شد. هیوز پس از دو ماجراجویی ناامید کننده در بارسلونا و بایرن‌مونیخ، در آغاز فصل 89-1988 جذب منچستر یونایتد شد. عملکرد او در اولین فصل، خارق العاده بود و با وجود نهم شدن یونایتد در لیگ، او به عنوان بازیکن سال انگلیس انتخاب شد. عنوانی که طی 7 فصل حضور دوباره در یونایتد، یک بار دیگر در سال 1992 هم تکرار شد. هیوز فاتح دو لیگ برتر متوالی در 1993 و 94 بود و با گل تاریخی مقابل اولدهام (یک والی در شرایط کاملاً نامتعادل که از دید بسیاری بهترین گل تاریخ یونایتد است)، به فتح جام حذفی در همین سال نیز کمک کرد. او در فینال جام برندگان اروپا 1991، مقابل تیم سابقش بارسلونا نیز گلی به قیمت قهرمانی شیاطین‌سرخ زد. او در نهایت پس از جذب اندی کول در 1995 و فروخته نشدن کانتونا به اینتر، من‌یونایتد را ترک کرد. هیوز با این کار آخرین عضو یونایتد شد که پیش از دوران فرگوسن نیز پیراهن این تیم را به تن کرده بود.

یـِـنس لـِمان:

در 25 جولای 2003 ینس لمان جانشین دروازه‌بان اسطوره‌ای آرسنال یعنی دوید سیمن شد. سنگربان باتجربه‌ی آلمانی در آرسنال بسیار خوش درخشد بطوری که توپ‌چی‌های لندن فصل 04-2003 رکوردی باورنکردی ثبت کرد. آرسنال در این فصل با 90 امتیاز، بدون تحمل هیچ شکستی، قهرمان لیگ جزیره شد. ینس 5 فصل بسیار خوب را در این تیم لندنی سپری کرد و در سال 2008 راهی اشتوتگارت آلمان شد. وی پس از دو فصل حضور در این تیم، در سن 41 سالگی دستکش‌هایش را برای همیشه از دست‌ خارج کرد و کفش‌هایش را به نشانه خاتمه‌ی دوران ورزشی‌اش آویخت. اما 9 ماه بعد در مارس 2011 زمانی که فهمید همه دروازه‌بانان تیم به جز مانوئل آلمونیا دچار مصدومیت شده و قادر به بازی نیستند، ابراز تمایل برای همکاری کرد. وی اعلام کرد حاضر است در این وضعیت حساس بازنشستگی را فراموش کرده و در چند هفته‌ی باقی‌مانده به لندنی‌ها کمک کند. پس از این اظهار نظر ونگر و دو تن از مدیران تیم لندنی با وی تماس گرفتند و خواهان حضور مجددش شدند.  لمن که در جام‌جهانی 2006 از دروازه‌ی ‌تیم ملی کشورش محافظت کرد، در حضور مجددش در آرسنال رکورد 200 بازی با لباس این تیم را کسب کرد.

پل اسکولز:

یکی از وفادارترین بازیکنان تاریخ فوتبال بی‌شک پل اسکولز است. او فوتبال خود را در سال 1991 با منچستر آغاز کرد. این حضور او 17 سال طول کشید. او این مدت به‌عنوان یکی از بهترین هافبک‌های تاریخ این باشگاه شناخته شد. بسیار حتی او را با زین‌الدین زیدان مقایسه می‌کردند.

• پل اسکولــز و توی دروازه!"

این واژه‌ای است که 102 بار گزارشگران فوتبال جزیره در حین بازی‌های من‌یونایتد در لیگ تکرار کرده‌اند.

در پایان فصل 11-2010، اسکولز بازنشستگی خود را از فوتبال اعلام کرد. در فصل بعد  با مصدومیت تام کلورلی و دارن فلچر، شیاطین‌سرخ در خط میانی به شدت دچار مشکل شدند و همین مسئله موجب شد تا فرگوسن از رونی در خط میانی استفاده کند.  در 25 ژانویه‌ی 2012 سر الکس فرگوسن برای رفع این مشکل از اسکولز خواست تا به ترکیب این تیم برگردد.  این ستاره 37 ساله ابتدا این پیشنهاد را رد کرد اما پل خیلی زود از بازنشستگی پشیمان شد و اعلام کرد دلش برای تمرین و بازی تنگ شده اما دوست ندارد خود را به فرگوسن تحمیل کند. او تصمیم نهایی را برعهده سرمربی اسکاتلندی قرار داده و بازگشتش را به تصمیم او منوط دانست.

او پس از بازگشتش به منچستر، نشان داد علیرغم سنش، همچنان جادو و استعدادش را از دست نداده و توانست در آخرین فصل حضور فرگوسن و خود در این تیم، به یازدهمین قهرمانی‌اش از زمان حضورش در اولدترافورد دست یابد.