شایان کمالی‌نژاد | به بهانه تولد فرانک لمپارد / تولد و زمینی شدن ...

تولد و زمینی شدن لحظه عجیب و مقدسی است که حداقل در آن روز خانواده ای را خوشحال می کند. بعضا افرادی هم به دنیا می آیند که از ابتدا در تقدیرشان مهر اصیل مقدس بودن زده شده است. 20 ژوئن 1978 پدر و مادر فرانک، پت ردپف و پدرش فرانک لمپارد بزرگ انسان های خوشحالی بودند. فرزند آن ها متولد شده بود و احتمال می دادند که ورزشکار دیگری در این خانواده شکل بگیرد.

روزها می گذشت و فرانک باهوش صمیمیت بیشتری با توپ پیدا می کرد. به سرعت در غرب لندن و در ترکیب باشگاه وستهام جای خود را پیدا کرد و پس از گذشت چندسال به تیم همشهری، چلسی پیوست. گل های پرشمار و شوت های به اصطلاح قدیمی سنگین و به اصطلاح ساده مرگبار، فرانک را به نماد آبی ها و مدل استمفوردبریج تبدیل کرد. مطمئنا مرگ مادرش هیچ زمان از یادش نمی رود و از یاد هواداران چلسی هم نمی رود که پس از آن حادثه و فوت مادر، فرانک پس به سرعت به مستطیل سبز برگشت و اتفاقا نمره عالی را مقابل مردان آنفیلد کسب کرد. به واقع فرانک محبوب شده بود. همان روز ها بود که در بازار هر کشوری پیراهن آبی شماره 8 چلسی بیشترین فروش را داشت. برای خود اسطوره ای شده بود و یک الگو. الگویی که در متن پنالتی های یک جوان 17 ساله که خیال فرانک شدن دارد تا یک الگوی اخلاقی را شامل بود. در طول این سال ها کمتر حاشیه ای از او دیده نشد و همیشه لبریز از لبخند بود. هر ساله پیشنهاد هایی از غول های اروپایی که برای هواداران چلسی ترسناک و "نفرت انگیز" بودند برای خرید لمپارد ارائه می شد اما ظاهرا او حتی به آن پیشنهاد ها نگاهی هم نمی کرد.

طبیعتا اوج احساسات یک هوادار چلسی در قاب فینال مونیخ دیده می شود. جایی که نه تنها فرانک لمپارد بود و درخشید، بلکه رفیق همیشگی فرانک جان تری و سیه چرده ساحل عاجی دیدیه دروگبا و پیترچک که این روزها بوی رفتن می دهد هم حضور داشتند. بی شک برای هواداران چلسی سال 2012 آلیانتس‌آرنا به شکل یک بهشت درآمده بود. روزها از آن قهرمانی فراموش نشدنی فاصله می گرفتند و اتفاقات مختلفی در این باشگاه پیش می آمد.

دی متئو که خالق آن لحظه ها و آن بهشت در قلب جهنم بود اخراج شد و رافا بنیتز نه چندان محبوب به جای مرد ایتالیایی نشست. میدان ندادن به لمپارد کافی بود تا حتی تنفر هم برایش ابراز شود. لیگ اروپا تنها جامی که رافا بنیتز به دست آورد. این بار خوزه مورینیو به چلسی بازگشت و دوباره به لندن هیجان بخشید. خب برای هر نوشتن و گفتنی ناباورانه است، اما رنگ پیراهن فرانکی لمپارد محبوب در این فصل آبی کمرنگ شد و به منچستر سیتی پیوست. این مرگ یک هوادار چلسی نبود و او مقابل تیم سابق خود یعنی چلسی گل هم به ثمر رساند تا روح آن ها تکه تکه شود. همانطور که پیش بینی می شد خوشحال نکرد اما بعید به نظر می رسید که با خوشحالی هم از محبوبیت عجیب و خالص او کم می شد!

حالا فرانکی که با هررنگی محبوب و درخشان بود به آمریکا می رود اما باید گفت برای هوادارش فرقی ندارد که فرانک کجا باشد، آن ها تنها می خواهد خنده های شاهکار اسطوره خود را رصد کرده تا با هر خاطره و هر سکانسی که به یادشان می آید زندگی کنند.