تولد روز | فرانک ریکارد 53 ساله شد

فرانک ادموندو ریکارد در 30 سپتامبر 1962، در خانواده‌ای مهاجر و سیاه‌پوست در آمستردام هلند متولد شد و استعداد شگفت‌انگیز او در مدرسه‌ی آژاکس به تبلور رسید. ریکارد در سال 1980 فعالیت حرفه‌ای خود را در آژاکس آمستردام آغاز کرد. در فصل 81-1980، لئو بین‌هاکر (سرمربی تیم)‌ او را به تیم اصلی باشگاه آورد. وی در 23 آگوست 1980 اولین بازی خود را برای این تیم انجام داد. در بازی مقابل ایگلز، ‌هم‌زمان اولین گل خود برای آژاکس را هم به ثمر رساند. در طول اولین سال حضور حرفه‌ای‌اش در فوتبال، تبدیل به یار ثابت تیم‌اش شد.

در سال بعد، اولین قهرمانی‌اش را با آژاکس جشن گرفت. این تیم در فصل 83-1982 نیز از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کرد. یک قهرمانی دیگر هم در سال 1985 به دست آمد. در طول هفت سال اول بازی در آمستردام، در کنار موفقیت‌های کسب شده در لیگ فوتبال هلند، سه قهرمانی در جام حذفی را نیز به دست آورد. فرانک در فصل 87-1986 در مسابقات جام‌درجام اروپا،‌ به همراه آژاکس به فینال رسید. در آن زمان تیم‌های پرآوازه‌ای چون المپیاکوس پیروس یونان و رئال زاراگوسا متحمل شکست از آژاکس شدند. در دیدار نهایی نیز هلندی‌ها با یک گل بر تیم لایپزیگ غلبه کرده و به قهرمانی رسیدند.

در سال 1987 باشگاه میلان ایتالیا برای دستیابی به دوران پرشکوه و سلطه‌گری بر فوتبال اروپا، اقدام به خرید دو ستاره‌ی هلندی یعنی رود گولیت و مارکو فان‌باستن کرد. اما باشگاه آژاکس حاضر به از دست دادن ریکارد نبود چون قبل از آن فان‌باستن را فروخته بود و بنا را بر این داشت که فروش یک ستاره در هر تابستان کافی است. فرانک مجبور به ادامه‌ی کار در آژاکس شد. در سپتامبر سال 1987 و درحالیکه فصل هنوز تمام نشده بود، سران آژاکس دریافتند که ریکارد خودسرانه با آیندهوون وارد مذاکره شده است. همین امر باعث شد روابط ریکارد و یوهان کرایف روی به تیرگی بگذارد و سران باشگاه تصمیم گرفتند ریکارد را به یک تیم بیگانه و غیرهلندی بفروشند. برای واگذاری ریکارد، تیم اسپورتینک لیبسون قبل از همه پای پیش نهاد اما دو تیم زمانی به توافق رسیدند که فصل نقل‌وانتقالات در پرتغال به پایان رسیده بود و اسپورتینگ به ناچار ریکارد را به طور قرضی به زاراگوازا واگذار کرد.

فرانک در سال 1988 در مسابقات جام ملت‌های اروپا در آلمان، نقش بسزایی در قهرمانی هلند ایفا کرد. در مسابقه‌ی نهایی در مونیخ، ریکارد در کنار رونالد کومان در قلب دفاع بازی کرد. اما میلانی‌ها که به دنبال یک هافبک دفاعی پرقدرت بودند، به محض پایان مسابقات با ریکارد پای میز قرارداد نشستند. سال‌های عظمت میلان در اواخر دهه‌ی 1980 تا اوایل دهه‌ی 1990، در سایه‌ی بازی ریکارد، گولیت و فان‌باستن بود. آنها بازی‌خوانی خوبی از هم داشتند. حالتی که تقریباً شبیه یک تله‌پاتیِ عجیب بود و این ویژگی به تیم ملی هلند نیز انتقال یافت.

آریگو ساچی مربی وقت میلان در آن زمان گفت: «من این مشکل بزرگ را با ریکارد داشتم که او در بسیاری مکان‌ها و پست‌ها آنقدر خوب بود که نمی‌دانستم او را در کجا قرار دهم.»

ریکادر در سطح جام جهانی چندان موفق نشان نداد. در جام جهانی 1990 هلند در دور دوم مقابل آلمان حذف شد. اما در زمینه‌ی باشگاهی و در تیم میلان درست تا شب مسابقه پایانی جام قهرمانان اروپا 1993، از هر نظر موفق و برنده بود. در این شب بعد از شکست یک بر صفر میلان مقابل المپیک مارسی اعلام کرد که می‌خواهد میلان را ترک کند و به وطن‌اش هلند برگردد. این بود که آژاکس با بازگشت ریکارد، با پیروزی مقابل میلان و شکست دادن همه حریفان از جمله بایرن مونیخ، با صلابت و قدرت به قهرمانی اروپا در 1995 دست یافت. ریکارد بعد از بازی نهایی مقابل میلان که با نتیجه‌ی 0-1 به نفع آژاکس به پایان رسیده بود اعلام بازنشستگی کرد و به دوران پرشکوه هشت ساله‌ی خود پایان داد.

ریکارد سپس به مربیگری روی آورد و تیم ملی هلند را در مرحله‌ی نهایی جام ملت‌های اروپا در سال 2000 هدایت کرد. در این رقابت‌ها، تیم ملی هلند تا مرحله‌ی نیمه نهایی پیشرفت رفت ولی در این مرحله در ضربات پنالتی از ایتالیا شکست خورد. ریکارد در فصل 04-2003، به بارسلونا پیوست. زمانی که فرانکی به بارسا آمد در رزومه‌ی مربیگری‌اش فقط یک موفقیت ثبت شده بود؛ بالا آوردن روتردام از دسته‌ی یک.

او ژاوی، اینیستا، والدس و لیونل مسیِ 17 ساله را به زمین فرستاد و رونالدینیو و اتوئو را به همراه دکو به اوج هماهنگی رساند. آنها چهار سال قبل از حضور پپ گواردیولا در نیوکمپ، جهان را فتح کردند. در واقع ریکارد بود که پایه‌ی تیکی‌تاکا را بنا نهاد. در فصل دوم حضورش به قهرمانی رسید و در فصل سوم، لالیگا و لیگ قهرمانان را همزمان به کاتالونیا آورد.

 اما در 2007 رونالدینیو و دکو دیگر بازیکنان سابق نبودند. آنها مسائل حرفه‌ای را زیر پا گذاشتند و ریکارد به جای مقابله با شب‌گردیِ آنها، عداوت بی دلیلی را با اتوئو آغاز کرد. بارسا پابه‌پای رئال پیش رفت اما در نهایت لالیگا را به رئال به رهبریِ کاپلو واگذار کرد. اگر رایکارد همان موقع نیوکمپ را ترک می‌کرد، اکنون مربی یکی از غول‌های اروپایی بود.

در آن تابستان رومان آبراموویچ از مورینیو خسته شده بود و شدیداً به دنبال آوردن فرانک به استمفوردبریج بود. اما مربی هلندی در بارسا ماند تا در فصلی بدون جام در نهایت اخراج شود. او نه فقط جام، بلکه حمایت بازیکنان خود را هم از دست داده بود.

 رایکارد هم پس از ترک نیوکمپ یکسال به استراحت پرداخت و سپس گالاتاسارای را انتخاب کرد و یک دوره‌ی 15 ماهه ناموفق را در ترکیه سپری کرد. بعد از آن هم عربستان که بدترین انتخاب زندگی او بود را برگزید.رایکارد در سال 2013 از عربستان نیز اخراج شد. حکم اخراجی که خود او روز امضای قرار داد آن را تایید کرده بود!