Top Ten | ده دلیل برای نفرت از منچستر یونایتد

10. رابطه ی من یونایتد و تیم ملی انگلستان

انگلستان در آغاز هزاره ی سوم وارد نسل طلایی خود شد، بهترین بازیکنان جهان، تیم ملی ای را پر می کردند که از سال 1966 هنوز نتوانسته بود به یک افتخار بزرگ دست یابد. در حدود نیمی از این نسل متعلق به باشگاه منچستر یونایتد بودند و این احساس به وجود آمد که این بازیکنان آن شور و اشتیاق بالا را برای باشگاه هایشان، برای تیم ملی ندارند و نسبت به موفقیت های تیم ملی انگلستان خیلی مشتاق نشان نمی دهند. پل اسکولز نمونه ای از این بازیکنان بود که هیچ گاه با همان شوق حضور در منچستر یونایتد، برای تیم ملی ایفای نقش نکرد و هیچ گاه به طور مرتب در اختیار سه شیر نبود. او با کنارکشیدن زودهنگام خود از تیم ملی، باعث رنجش بسیاری از هواداران تیم ملی انگلستان شد.

9. تئاتر رؤیاها

این که یک نفر یا یک باشگاه فوتبالی برای خود لقبی درست کند چندان موجه و قابل قبول نیست. القاب را دیگران باید بدهند نه این که من درآوردی خود شخص یا باشگاه باشد. این دقیقاً همان کاری است که منچستر یونایتد با "تئاتر رؤیاها" نامیدن ورزشگاه خود کرد آن هم برای ارتقای برند خود که به هر حال کاری نامتعارف بود. دیگر باشگاه های فوتبالی هم القابی برای ورزشگاه های خود دارند اما این القاب به طور معمول از سوی هواداران تعیین می شوند. با این همه، منچستر یونایتد از این قاعده پیروی نکرد.

8. بازیکنان

یک باشگاه بدون برخورداری از بازیکنانی که مورد نفرت بسیاری از فوتبال دوستان هستند، نمی تواند به این درجه از موفقیت برسد که منچستر یونایتد دست یافت. بهترین نمونه ی آن روی کین بود که در اولدترافورد تبدیل به بت شده بود اما از سوی بسیاری از فوتبال دوستان مورد نفرت قرار داشت آن هم به دلیل شوق و عزمی که به هر قیمت برای پیروزی نشان می داد. بازیکنان دیگری مانند گری نویل، ریو فردیناند، پاتریس اورا، وین رونی و کریستیانو رونالدو نیز از این قاعده تبعیت می کردند و در عین حال که مورد عشق هواداران خودی بودند، مورد نفرت دیگران قرار داشتند.

7. ضعیف کشی در بازار نقل و انتقالات

یکی از بهترین ها بودن کافی است تا برخی از بهترین بازیکنان جهان را جذب کنید. من یونایتد بارها از توان خود برای رسیدن به آن چه می خواست استفاده کرده. یک نمونه ی خوب آن زمانی بود که سعی کرد دیمیتری برباتف را جذب کند. این بازیکن راهی منچستر سیتی بود، اما شیاطین سرخ در آخرین لحظات با پیشنهاد خود توانستند او را راهی اولدترافورد کنند. در عین حال بسیاری از بازیکنان دیگر هم بودند که منچستر توانست آن ها را از چنگ باشگاه های دیگر برباید، و این در شرایطی بود که بسیاری از این استعدادها را نیز تلف می کرد.

6. هواداران

هواداران باشگاه های فوتبال مختلف، حتی ممکن است بدون هیچ دلیل از هم نفرت داشته باشند. بارها پیش آمده که تعداد زیادی از هواداران منچستر یونایتد دوست داشتند از افتخارات و بزرگی باشگاه خود حرف بزنند. هرکسی ممکن است درباره ی موفقیت های باشگاه خود پز دهد، اما این کار باعث می شود عده دیگری از فوتبال دوستان از شما متنفر شوند. هواداران منچستر یونایتد به نظر از این روش نفرت انگیز لذت می برند و این نفرت ایجاد شده را به دلیل حسادت باشگاه های دیگر می دانند، که شاید درست باشد،اما در کل شیاطین سرخ روند مناسبی را از این نظر در پیش نگرفتند.

5. وقت فرگی

سر الکس فرگوسن مسلماً یکی از بزرگترین مربیان تاریخ فوتبال است اما برخی عواملی که او را تا این حد بزرگ کرده همان دلایلی است که چرا این مرد اسکاتلندی و هواداران من یونایتد خارج از باشگاه چندان محبوب نیستند. چه مصاحبه های پس از بازی چه قاپیدن بازیکنان از باشگاه های دیگر از دلایل نفرتِ هواداران باشگاه های دیگر از او بود، اما مهم ترین مسئله ای که باعث نفرت از فرگوسن بود، موضوعی به عنوان «وقت اضافه فرگی» بود که در زمانی که من یونایتد به پیروزی نیاز داشت همیشه به مدت قانونی بازی اضافه می شد، اما اگر آن ها پیشاپیش برنده بودند، هیچ خبری از آن وقت اضافه نبود.

4. تصمیمات داوری

هیچ چیزی بیش از شنیدن توطئه و تبانی داوران با منچستر یونایتد نمی تواند یک فوتبال دوست را شادمان کند. با این حال گاهی احساس می شود که آن ها کمی بیش از یک خرده جانب شیاطین سرخ را دارند، به ویژه در "تئاتر رؤیاها" یا همان اولدترافورد. مارک کلاتنبرگ و هوارد وب دو داوری هستند که به نظر می رسد از عاشقان منچستر یونایتد باشند. الکس فرگوسن در دورانی که سکوی هدایت یونایتد را به دست داشت کمتر پیش می آمد رابطه ی خوبی با مقامات داوری داشته باشد، اما با آمدن خوزه مورینیو به لیگ برتر بار دیگر تمام داوران زیر ذره بین رفته اند.

3. شانس

اگر از چیزی نفرت غیرمنطقی دارید همیشه به دنبال موضوعی ولو غیر منطقی برای تشدید احساس خود هستید. اغلب احساس می شود که من یونایتد خوش شانس ترین تیم جهان است و آن ها از گردش توپ در زمین گرفته، تا تصمیمات داوری یا حتی کسب یک تساوی راحت در یک بازی مهم، شانس با آن ها یار اس و همیشه هستند افرادی که می گویند  بخت با آن ها بود. اگر از کنار صحت و سقم این موضوع هم بگذریم، باز هم تمام باشگاه های مقابل منچستر یونایتد خود را بدشانس می دانند.

2. فخرفروشان

سر و کله زدن با هواداران من یونایتد به قدر کافی دشوار است اما وقتی از هواداران تیم یونایتد رد مورد موفقیت هایشان یک مشت حرف تکراری بی ارزش می شنوید، اعصابتان بیشتر خورد می شود. هیچ باشگاهی به اندازه ی من یونایتد در این گوشه و آن گوشه ی دنیا هوادار ندارد. همین مسئله موجب آرام تر شدن فضای داخلی اولدترافورد نسبت به جاهای دیگر شده است. هواداران من یونایتد در حین انجام مسابقه اغلب با آی-پدهای خود مشغول گرفتن سلفی می شوند و به همین دلیل در صورت ممنوعیت ورود آی پد به داخل ورزشگاه، وضعیت برای هواداران تیم یونایتدی بدتر خواهد شد.

1. حسادت

بعد از ارائه فهرست بلندبالایی از دلایل نفرت فوتبال دوستان از منچستر یونایتد، نوبت به مهم ترین دلیل و آن حسادت می رسد. البته نمی توان به افتخارات فراوان من یونایتد و جایگاه فعلی اش به عنوان یکی از بهترین تیم های دنیا حسادت نکرد. هواداران باشگاه های دیگر سعی می کنند با این واقعیت که باشگاهشان بیشتر یک باشگاه است تا یک کسب و کار یا این که جو بهتری در ورزشگاه هایشان حاکم است به خود دلخوشی دهند، اما هیچ کدام این ها جای عناوین افتخارآمیز را نمی گیرد. شیاطین سرخ در چند فصل اخیر به دلیل ناکامی های خود کمتر مورد نفرت بودند، اما همین که بار دیگر دوران اوج منچستر یونایتد آغاز شود، نفرت ها نیز بازمی گردند. 

منبع: footballstopten.com